Wij hoopten dat het aandeel van Greenpeace in het IPCC-hoofdstuk van ‘onze’ Lead author Rik Leemans van de Universiteit Wageningen beperkt zou blijven tot de koraalriffen. Helaas.
Onder Leemans zijn hoede blijkt veel vaker grijze literatuur te worden geciteerd van activistengroepen als Greenpeace. Dit in de persoon van William Hare, die tevens Lead Author is bij werkgroep 3 van het IPCC. Hare dook al op uit de gehackte emails, omdat hij mocht meebeslissen over een ander invloedrijk grijs (niet peer-reviewed)document, dat als rode draad loopt door het IPCC-proces: de SRES special report on emission scenario’s.
Greenpeace dient in het hoofdstuk 4 van Leemans in werkgroep 2 ook om de voorspelde verdwijning van endemische soorten en ecosystemen te onderbouwen.

William Hare, werkzaam als campagnevoerder bij Greenpeace International in Amsterdam wordt als expert geciteerd door Leemans in vanwege zijn document ‘Relations between increase in global mean temperature and impact on ecosystems, food production water and socio-economic systems.’ Dit moet onderbouwen dat maar liefst ‘60 procent van de ecosystemen op een niet-duurzame manier’worden gebruikt en dat de invloed van global warming daarbovenop voor endemische soorten de ondergang betekent.

Het citaat van de Greenpeace-activist staat tussen citaties van Leemans zelf en de beroemde uitsterfpaper van Chris Thomas et al in Nature in 2004
De veel in media besproken uitsterfpaper wijst 40 procent van alle diersoorten naar gene zijde bij 2 tot 3 graden opwarming (in de computer)

Waardenvrij of waardeloos?

Deze door empirisch onderzoek weerlegde paper wordt in zijn korte hoofdstukje maar liefst 15 keer geciteerd. De eerder bij de koraalriffen beschreven Greenpeace-activist Hoegh Guldberg wordt maar liefst twintig maal geciteerd. Bestaan er buiten modelstudies en uitgaves van Greenpeace en het Wereldnatuurfonds te weinig bewijzen voor de desastreuze effecten van Global Warming op biodiversiteit? Natuurlijk zal een gepromoveerd ecoloog die voor Greenpeace schrijft niet beslist onwaarheden verkondigen. Het gaat vooral om de stelling dat het IPCC waardenvrije wetenscahp zou bedrijven. Die claim staat nu ook ter discussie bij hoofstukken die onder de hoede staan va Nederlandse IPCC-auteurs.

MOrgen is er weer een blog waarbij we terugkomen op de actieve beïnvloeding van Greenpeace-activisten op een centraal document binnen het laatste IPCC-rapport. Dankzij de Climategate-emails krijgen we op dat proces nu eindelijk zicht.

De SRES special report on emission scenario’s waarover ook het Wereldnatuurfonds meebesliste. Deze scenario’s vormen de rode draad bij voorspellingen van hoe de temperatuur zich deze eeuw ontwikkelt, dankzij extra CO2.
Bij het opstellen van deze scenario’s spelen de Climategate-wetenschappers van de Climate Research Unit als Mike Hulme een centrale rol. Maar ook de huidige adviseur van Angela Merkel, Schellnhuber. In de emails kunnen wij lezen hoe deze mensen zich laten bijsturen door activisten, als Stephan Singer van het Wereldnatuurfonds.
We schrijven later ook over het commentaar van wetenschappers op het hellende vlak dat het IPCC inzette door steeds meer ongereviewde lectuur te gebruiken. Het citeren van niet-wetenschappelijke lectuur is een praktijk waaraan ook Leemans zich bezondigt zoals met het citeren van consultingfirma’s en websites. Dat dateert al van voor het derde rapport. Er wacht ons nog eeen schone taak

Gerelateerd: