Moordende professor UAH werpt licht op tenure

Wat heeft een moordzaak op de University of Alabama at Huntsville (UAH) van doen met Climategate? Klimaatkenners herkennen de afkorting UAH meteen, als zijnde het bastion van John Christy en Roy Spencer die naam gemaakt hebben met hun voor het klimaatdebat zo cruciale satellietgebaseerde temperatuurmetingen en berekeningen daaromtrent.

Toen vrijdag het nieuws brak van een schietpartij met drie dodelijke slachtoffers en tenminste vijf gewonden maakte Anthony Watts van het bekroonde wetenschapsblog Wattsupwiththat.com zich zelfs even zorgen of deze sceptici onder de slachtoffers zouden zijn. Al snel kwam er een verlossende e-mail van Christy dat hij ongedeerd in San Diego zat (link). Dat maakt het bloedbad dat biologieprofessor Amy Bischop aanrichtte niet minder verschrikkelijk.

De 42-jarige neurobioloog had een meeting op haar department waar zou worden beslist of ze al dan niet tenure zou krijgen. Ze moet geweten hebben dat ze dit niet zou krijgen en nam een 9mm wapen mee naar de vergadering waar ze op zeker moment in het wilde weg begon te schieten (lees meer hier en hier). Voor ik overga tot een korte inhoudelijke bespreking van het begrip tenure, nog even een bizar feit over deze moorddadige dame die tijdens haar arrestatie riep: “dit is niet gebeurd, ze leven nog!”. Volgens de Boston Globe zou Bishop toen ze 20 was voor de ogen van haar eigen moeder tijdens het poetsen van een wapen per ongeluk haar 18-jarige broer – een wetenschappelijk en muzikaal toptalent – hebben doodgeschoten.

Waarom kan het zo frustrerend voor Bishop zijn geweest dat ze geen tenure zou krijgen en wat heeft dit met het klimaatscepticisme van doen?

Verregaande academische vrijheid
Tenure is een Amerikaans systeem waarbij gerenommeerde hoogleraren op zeker moment bepaalde rechten krijgen die hun een verregaande academische vrijheid garanderen. Een hoogleraar met tenure kan in feite praktisch niet meer worden ontslagen. Dat is lekker actueel dit weekeinde met het verhaal over Henk Tennekes’ eerloze ontslag nog vers in het geheugen. We lezen even mee op Wikipedia over tenure:

Tenure commonly refers to life tenure in a job and specifically to a senior academic’s contractual right not to have their position terminated without just cause.

[…]

Academic tenure is primarily intended to guarantee the right to academic freedom: it protects teachers and researchers when they dissent from prevailing opinion, openly disagree with authorities of any sort, or spend time on unfashionable topics. Thus academic tenure is similar to the lifetime tenure that protects some judges from external pressure. Without job security, the scholarly community as a whole might favor “safe” lines of inquiry. The intent of tenure is to allow original ideas to be more likely to arise, by giving scholars the intellectual autonomy to investigate the problems and solutions about which they are most passionate, and to report their honest conclusions.

Hiermee is het wel duidelijk wat de link is tussen de moordzaak en het klimaatdebat. Openlijke sceptici in het klimaatdebat waren tot dusver namelijk praktisch zonder uitzondering vrijgestelden, dan wel gepensioneerd (o.m. Hans Labohm), met emeritaat (o.m. Arthur Rörsch), dan wel bemiddeld (o.m. Lord Monckton), dan wel vast ingebed in een belendend wetenschapsveld (o.m. Bas van Geel en Salomon Kronenberg) dan wel Amerikaanse tenured professors.  Een van de bekendste tenured klimaatwetenschappers is Richard Lindzen van MIT die dan ook geen blad voor de mond neemt.

En wat lezen we op een Amerikaanse website voor klimaatalarmistische vegetariërs:

Lindzen is an odd-ball with tenure. He’s free to speculate to his heart’s content, and he does. Then he gets shot down in flames by real climate scientists. But, he persists.

Thank God dat hij volhardt! Dus laten we in de reacties eens samen doornemen wat wij van het Amerikaanse tenure systeem vinden (zie Wikipedia) en of er in Nederland of België iets vergelijkbaars bestaat of nog bestaat.

Afsluitend stel ik vast dat moordzaken op Amerikaanse universiteiten vaker voorkomen dan we in Nederland gewend zijn (wat wel bijzonder is dat hier een vrouw de dader is – lees analyse). Toen ik in april 1990 net in Urbana-Champaign gearriveerd was voor mijn jaar aan het Department of Atmospheric Sciences van de University of Illinois las ik in mijn eerste week al in het campusdagblad over een derdejaarsstudente die tijdens het douchen op Psycho-achtige wijze met een groot mes was vermoord door een eerstejaars in zijn introductietijd. Dat was ik van Wageningen niet gewend.