Bovenstaande titel is letterlijk vertaald van de titel van de column van James Delingpole, waarin hij aangeeft dat Chris Huhne, de kersverse Secretary of State for Energy and Climate Change binnen de nieuwe Britse coalitieregering, nu in een positie is om de Britse economie definitief in het slop te trekken.

Groenrechts
Op 22 april jl. schreef ik al over Nick Clegg en de mogelijke invloed van regeringsdeelname van zijn Liberal Democrats (link). En zo gezegd, zo geschiedde. David Cameron, die na een onduidelijke periode vlak voor de verkiezingen toch weer voor een groenrechts programma koos, presenteert zijn nieuwe regering als “de groenste ooit”.

Wil je echt weten welke desolate koers Groot-Brittannië nu wil gaan varen? Je hoeft er niet eens Delingpole’s column voor te lezen. Zelfs een Diederik Samsom zal bij het lezen van de neutrale commentaren van The Guardian en het NRC snappen dat – in het huidige economische klimaat, met de hopeloze Britse overheidsfinanciën en de sterk verouderde electriciteitscentrales – een streven om de eerste low carbon economie ter wereld te worden, zo ongeveer synoniem is met economische suïcide. En zoals ooit een Chinese keizer zijn land afsloot voor de buitenwereld, met het afglijden naar de bedelstaf als gevolg, zeggen de Britten nu dat Heathrow niet meer mag groeien.

Tamelijk cynisch is het commentaar van The Daily Telegraph. Frappant is deze passage:

Had the Lib Dems teamed up with Labour and the minor parties, that too would have been a green government, if not in quite as vivid a shade. But under those circumstances, the Tories might well have ditched Cameron and gone brown. Labour, however, will almost certainly go much greener in opposition.

Dat is zeker in de aanloop naar onze eigen verkiezingen een erg interessante waarneming. Dat volstrekt contingente zaken zoals de toevalligheden van de coalitievorming ervoor kunnen zorgen dat extreme standpunten kunnen bovendrijven. Dit dan in combinatie met Delingpoles visie dat het Britse klimaatbeleid nu in handen is van een man die gedreven wordt door tomeloze ambitie. Daarbij gaat het dan minder om de inhoud, maar om de geldingsdrang van iemand die via een grillige CV toevallig in een bepaalde rol rolt.

Wat heeft dit te maken met de collectieve zelfmoord van de amaXhosa?

Marihuana
Wijlen auteur PeterMcWilliams heeft in zijn boek Aint nobody’s business if you do haarfijn laten zien, dat het onzalige verbod op hennep (marihuana) in belangrijke mate te wijten is aan de persoonlijke blinde ambitie van Harry Anslinger die via omwegen in 1930 toevallig aan het hoofd kwam te staan van het Federal Bureau of Narcotics. Dit raakt aan het begrip van de “meritocratie” waarbinnen in een blinde zucht om doelen te bereiken vaak helemaal wordt vergeten te bezinnen op de juistheid van die doelen. Ring a bell? Aan het verband tussen meritocratie en klimaatwaan zal ik spoedig een blogessay wijden.

Nietzsche
Wat is het ergste wat er nu met Groot-Brittannië kan gebeuren? Nietzsche, die in zijn tijd fel van leer trok tegen het socialisme, schreef destijds profetisch dat hij hoopte dat het experiment met het socialisme ooit ergens op grote schaal zou worden toegepast. Alleen zo zouden mensen de weeffouten van het gedachtengoed gaan zien en zouden de discussies definitief verstommen. Wat dat betreft zou het mooi zijn als de nieuwe Britse regering echt werk gaat maken van het blokkeren van nieuwe kolencentrales en het maar schoortvoetend bouwen van kernenergiecentrales. Dat ze echt gaan streven naar 40% CO2-reductie in 2020. Dan krijgen we namelijk het eerste Europese land waar op grote schaal stroomuitval gaat optreden met ruïneuze gevolgen voor de industrie.

Paaseiland
De milieubeweging haalt altijd graag het voorbeeld van het Paaseiland aan als illustratie van een cultuur die ten onder ging aan de vernietiging van een ecosysteem. In die analyse zit een interessante denkfout: de bewoners van het Paaseiland kapten inderdaad al hun bossen met een rampzalige klimaatverandering als gevolg, maar zij kapten de bossen niet voor materieel gewin! Ze hadden de boomstronken nodig om de grote stenen pilaren naar hun plek te rollen. Het was dus een religieuze waan waaraan ze ten onder gingen en niet een uitbuitende kapitalistische productiewijze (het hele ecocide-verhaal blijkt na nieuw onderzoek sowieso een broodje aap).

Zelfmoord van de amaXhosa
Ik wil graag het verhaal van de collectieve economische zelfmoord van de amaXhosa uit Zuid-Afrika aanhalen als voorbeeld van wat er gebeurt als een cultuur haar economische basis onder haar eigen voeten vandaan trekt (bij de amaXhosa de veestapel – bij ons de onmisbare fossiele brandstoffen). Lees de hele geschiedenis van 150 jaar geleden via deze link. Het doet ook denken aan de beroemde duif van de Duitse filosoof Kant die dacht: “Goh, wat zal vliegen in het luchtledige toch lekker zijn, als vliegen door de lucht al zo fijn gaat.” En daarmee wens ik de nieuwe Britse regering veel voorspoed en succes. Graag geef ik onze politieke partijen mee dat ze de Britten vooral hun maatschappelijke experiment laten doen. Dan kunnen wij anno 2020 altijd nog zien of we erin mee willen gaan!