Handen wassen toch niet zo'n gek idee!

Boy ben ik even blij dat ik besloten heb eerst een rugzakje te gaan vullen voor ik ook maar iets prijsgeef over de fysica van het klimaatsysteem en de plaats van CO2 daarbinnen. En wat hebben we een fantastische groep reageerders inmiddels bij elkaar. Als jullie een fractie leren van mij van wat ik van jullie leer en van de links die jullie aandragen, dan ben ik een gelukkig man. Anyway: de kwestie “crackpot” is opgerakeld en moet worden gesetteld voor ik welk bergpaadje dan ook met jullie ga lopen.

Wat wil het geval: Hans Erren bleef ondanks mijn weerwoord bij zijn keuze om mensen voor crackpot uit te maken en The Spanish Inquisition (a.k.a. Bob Brand) leverde prompt de link naar de lijst van alle 37 punten waarop je als wouldbe crackpot oplopend kunt scoren. Daarbij voegt hij de link naar het Wikipedia artikel over de opsteller John Baez. Nu vond ik in die lijst meteen ook enkele punten waarop de klimaatorthodoxie hoog zou scoren, maar grosso modo is die lijst inderdaad een soort firewall of spamfilter voor wouldbe Einsteins die een orthodox bolwerk van gepromoveerde bollebozen stalken.

Ivoren toren
Nu zou ik deze blogpost over de boeg van mijn essayïstische serie blogposts over de post-normale wetenschap kunnen gooien. In dat geval zou ik de vraag opwerpen: in welke gevallen is de orthodoxie zo ver heen, dat vers bloed vanuit de blogosfeer onontbeerlijk is om die wetenschap als maatschappelijk project weer uit het slop te halen? In welke gevallen kan de incrowd mooie crackpot-lijstjes opstellen wat ze willen, maar zal hun ivoren toren uiteindelijk toch afbrokkelen door de erosiekracht van de bloggers? Niet op de hoogte van deze discussie? Lees jezelf even bij met deze tekst van good old Jerome Ravetz.

Ignaz Semmelweiss
Maar, nee… ik kan veel dichter bij huis blijven. Hans Erren himself meldt in een vervolg-reactie dat het begrip crackpot al in 1962 netjes is beschreven door ene Fred Grünberger. The Spanish Inquisition is er als de kippen bij en noemt Grünberger’s lijst beter dan die van Baez. Nou, dat ben ik met hem eens! Download meteen de pdf en smul mee. Grünberger’s lijst is niet bedoeld om iemand op basis van bepaalde typerende uitspraken snel in de ban te doen als crackpot, maar juist om het risico te verkleinen dat we niet door hebben dat er onder een vermoedelijke crackpot juist een ware wetenschapper schuilgaat. Zijn criteria zijn bedoeld om door de oppervlakte heen te breken en te voorkomen dat eerlijke wetenschappers als Ignaz Semmelweiss (must read Wikipedia) voor gek worden verklaard.

En als je dat doet, dan kom je tot opmerkelijke conclusies. Bijvoorbeeld dat de klimaatorthodoxie zowat een schoolvoorbeeld is van wat Grünbauer ook “crackpotism” noemt, terwijl de sceptische onderneming van zeg Steve McIntyre en Ross McKitrick heel mooi in de buurt komt van ware wetenschap. Hieronder publiceer ik mijn vergelijking van de puntenscores op basis van Grünberger’s 13 testvragen….

Scores van klimaatsceptici (McIntyre, Christy, Spencer, Lindzen et al.) en klimaatalarmisten (ook wel klimaatwetenschappers genoemd) op Grünbergers test voor crackpotism…

[table id=1 /]

Eigenlijk moet je Grünbergers test toepassen op één individuele wetenschapper, would be-wetenschapper, blogger of wie dan ook. Maar Grünberger geeft ook een algemene aftrap met een tabel op zijn pagina 11 met de maximumscore (100) plus de scores voor een natuurkundige  (97), een aanhanger van het geloof in paranormale verschijnselen (38) en een wichelroedeloper (28). Ik kom in mijn tabel tot beperkte scores van 65 versus 34. Een onderstreping van de these dat de klimaatwetenschap nog te jong is om aan zichzelf te worden overgelaten, waarbij wel opgemerkt mag worden dat de sceptici in mijn tabel al dicht naar normale gerespecteerde wetenschap zijn opgeschoven terwijl de IPCC-style alarmisten op een par staan met Grünbergers aanhangers van het geloof in paranormale verschijnselen (tenminste vóór Climategate was dat zo).

Net als Grünberger roep ik iedereen op de test zelf toe te passen op sceptici en alarmisten algemeen, maar evengoed op individuen. Alle resultaten graag in weer een mooie lange reactiedraad. Wie doet Steve McIntyre? Wie doet James Hansen? Wie doet Hans von Storch? Wie doet zichzelf? Wie doet mij? Let even op bij testvraag 10, 11 en 12: dat zijn negatieve testvragen waarbij je iemand die aan de beschrijving voldoet juist een lage score moet geven. Testvraag 13 vind ik een lastige: bij deze het verzoek aan Marcel om mijn score op die vraag te corrigeren.

Ik vind de tekst van Grünberger zo leuk (Hans Erren mijn dank is groot), dat ik het beneden zijn waardigheid vind dat ik hier ga uitleggen hoe ik tot mijn scores kom. De toelichtingen van Grünberger spreken namelijk boekdelen. Wel ben ik bereid om in de reacties terug te komen op mijn wijze van scoren en individuele scores toe te lichten. De enige twee die ik hier meteen even toelicht zijn:

  1. Occam’s Razor: in mijn ogen is de hypothese dat het mondiale klimaat wordt bepaald door natuurlijke variatie een eenvoudigere en elegantere hypothese, dan de hypothese dat het mondiale klimaat wordt bepaald door natuurlijke variatie plus een menselijke component. Natuurlijk is de hypothese dat het klimaat uitsluitend wordt bepaald door een menselijke component ook heel elegant. Dat is Michael Mann’s hockeystick. Maar die is helaas gefalsificeerd. En ook Michael Mann zelf gelooft daar nu niet meer in (zie artikel). Nu het KNMI nog.
  2. Fruitfullness: hoe kan het nu dat ik de AGW-hypothese niet fruitfull noem (score 0) terwijl deze hypothese voor miljarden aan afgeleid onderzoek heeft getriggered? Wat gebeurt er met de geelgerande kuifvogel als het tussen de 1,3 en 2,6°C warmer wordt? Welnu, als iemand die mateloos geboeid is door weer en klimaat zie ik de echt vruchtbare klimaatideeën meer in de sfeer van PDO, ENSO, Svensmark (cloud mystery), Spencer (climate confusion). Maar goed dat is dus mijn mening. En er was nog die paradigmakwestie. Dus als je dit precies omgekeerd wilt scoren: be my guest! Het is jouw feestje.

Hans Erren: waar kom jij op uit?