Te midden van een toenemende dreiging dat de milieubeweging global warming gewoon overboord kiepert ten faveure van het niet minder manipuleerbare thema biodiversity (lees Delingpole), bereikt ons goed nieuws! Harrison Ford, die ook al niet meer precies weet wat global warming toch ook al weer was, spreekt op een biodiversiteit conferentie in India de wijze woorden:
But he dismisses the idea that his own particular field, blockbuster cinema, can play a role. While Al Gore’s documentary An Inconvenient Truth “works very well”, he said, “movies are there for the entertainment. “Certainly we can engage people emotionally, but the solutions to the environmental issues are so much more complicated. “We want people to recognise that solutions are complicated and specific. I am just not sure that the profit making movie business is the right place to deal with these issues.” (Bron)
Natuurlijk roept hij ons op tot actie en moeten hele ecosystemen worden gered van de ondergang (lees: moeten hele exotische volksstammen aan de bedelstaf worden gehouden ten faveure van die o zo mooie natuur). Natuurlijk neemt hij niet de moeite zich in de feiten en motivatie achter deze nieuwe hoax te verdiepen. Natuurlijk kotst hij als linkse Hollywood ster van de films van het Larouche Political Action Committee.
Zo zal hij ook nooit de filosofische overweging ter harte nemen over biodiversiteit die ik bij evolutiebioloog Josef Reichholf heb gelezen.
Koeien en varkens ook
Reichholf zegt in een van zijn in sneltreinvaart geschreven boeken dat het puur arbitrair is om het verlies aan soorten als enige verlies aan biodiversiteit te zien. Ieder genoom is uniek en daarmee vernietigen wij in onze slachthuizen aan de lopende band biodiversiteit. Toch maar vegetarisch worden dan? Nee, ook een slakropje dat zich niet verder kan voortplanten is een verlies aan biodiversiteit.
Het hele biodiversiteitsverhaal berust op het feit dat in de tropische regenwouden in de intense concurrentiestrijd om de schaarse voedingsstoffen een hele snelle soortvorming optreedt waarbij 5 bomen verderop weer anders aangepaste beestjes krioelen. En als je dan 40% van het regenwoud gaat kappen, wat mij bij gebrek aan neokoloniale neigingen het goede recht van de Brazilianen en de Indonesiërs lijkt, tja dan verlies je inderdaad 40% van de soorten simpelweg omdat het aantal soorten op gematigde breedte in het niet valt tegen het tropische geweld (wat was nu ook al weer beter trouwens? warm? of koud?).
U-turn
De orang-oetang verliezen we niet. Sinds het uitsterven van de Tasmaanse Buidelwolf is geen een aansprekende diersoort meer uitgestorven. Wij mensen hebben een unieke U-turn gemaakt op dit punt: alle mooie dieren uitroeien was onze geliefdste hobby (links of rechts weet ik niet) sinds de uitvinding van de speer. Sinds 150 jaar doen we dat niet. Reden voor een groot hosannah over de mensheid, maar nee het Christelijke zondebesef slaat weer toe en we tuinen er met biodiversiteit weer fors in.
Voor Afrikaanse weeskinderen die aan malaria lijden nadat hun ouders aan Aids zijn overleden is daarbij volstrekt onduidelijk waarom die beestjes moeten overleven en zij niet. En kom nu niet met het feit dat er mogelijk over 100 jaar interessante medicijnen uit die beestjes kunnen worden gewonnen. Mogelijk staat er op een wei even verderop een koe te grazen met een interessante mutatie. We zullen het niet weten want het dier gaat volgende week naar de slachtbank.
Cambrische explosie
Last but not least wil ik wijzen op een mooie zuivere nieuwe definitie van leven gevonden in Frank J. Tipler’s The physics of immortality: alles leeft wat evolueert met de tijd. Zo bezien leven we juist in een Cambrische explosie van nieuwe soorten: lantarenpaals (nu al met zonnepanelen), tandenborstels, auto’s, gameboys en vooral bij de goede oude caterpillar denk ik toch echt steevast: Tyrannosaurus Rex leeft!
Geef een reactie