Hou mensen arm met corruptie en wanbeleid, en geef 'de klimaatverandering'de schuld


In aanloop naar Cancun masseert de klimatocratie de geesten. Dit om klimaatbeleid te rechtvaardigen, zoals het overmaken van 100 miljard euro klimaatschuld zoals beloofd in Kopenhagen vorig jaar. Dat geld komt dan in een fonds voor democratische heilstaten rond de evenaar. Het resultaat van die massagecampagnes kun je vandaag bijvoorbeeld lezen in het prachtige product ‘Eu moet het leiderschap in het klimaatdebat heroveren’ van Janne Chaudron in Trouw.

Journalistieke duimschroeven
Tosi Mpanu Mpanu van het milieuministerie van de democratische heilstaat Congo en deel van de daar heersende elite, bezoekt een klimaatmassageconferentie georganiseerd door de EU. Daar verkochten belangenclubs als Oxfam Novib (!!!) hun belangen aan journalisten. Ik kreeg er zelf ook een uitnodiging voor.
Mpanu mag het verhaal openen met de volgende anecdote: ‘ik heb een vriend die niet meer de begraafplaats kan om zijn geliefden te bezoeken omdat deze is ondergelopen.’ (…..zie je wel De Klimaatverandering slaat meedogenloos toe??? RZ)

Chaudron draait de journalistieke duimschroeven aan als ze Mpanu Mpanu laat bedelen om 100 miljard euro klimaatschuld, betaald door u, door pathetisch verder te gaan: ‘vrouwen moeten langer lopen om water te halen, sommige landbouwgewassen groeien minder snel dan voorheen. Onze bossen worden aangetast (Ja door Chinese houtkapbedrijven en het feit dat ze hun bevolking geen fossiele energie gunnen RZ)
Als normaal journalist gaan dan toch je handen jeuken?

Is Chaudron betaald door de EU/Oxfam Novib en andere klimatocraten?
Die vraag stelde ik me als eerste, omdat de echte vragen in het stuk niet worden gesteld. Die stelling is zo gek niet. Het regende de laatste tijd namelijk aanbiedingen in mijn mailbox van geheel verzorgde persuitjes naar dure hotels in steden als Berlijn en Brussel, verzorgd door de klimaatindustrie en betaald door u, lieve belastingbetaler.

De partijlijn
Zoals deze

Dear Sir/Madam,

On behalf of the European Commission, the European Journalism Centre invites the environment/science/foreign affairs correspondent from your media to the ‘Climate Action Conference. Climate Change: The EU Perspective’, an event exclusively for international media, to be held in Brussels from 25–27 October 2010.

This international event will gather climate change experts from government, NGOs, media and academia, with keynotes from Connie Hedegaard, European Commissioner for Climate Action, and other top EU speakers. This conference will invite 100 EU journalists, including 15 media representatives from the rest of the world.

The event will address a number of critical themes in the run up to the UN Climate Change negotiations in Cancún, December 2010. With in-depth insights into major sectoral topics, including deforestation and the growing carbon market, the conference will feature debates and panel discussions between environmental thinkers and policy-makers — presenting vivid examples of environmental co-operation.

Participating journalists will be able to report first-hand on European and international approaches to climate change ahead of Cancún.

All costs related to the event (flight, accommodation) will be covered by the organisers.

Me dunkt dat Chaudron hier geweest is.
Potsdam
Afgelopen zomer ramde onder andere de historica en klimatocraten geliefde Naomi Oreskes in Potsdam de partijlijn er nog eens in bij journalisten onder het mom ‘zoals je als echte fatsoenlijke wetenschapsjournalist over echte wetenschap moet schrijven’ tijdens drie vrolijke klimaatindoctrinatiedagen. Dit in de geest van haar laatste boek,Merchants of Doubt: How a Handful of Scientists Obscured the Truth on Issues from Tobacco Smoke to Global Warming waarbij ze scepticus Fred Singer afbrandt via de geijkte ‘betaald door de olie-industriemantra’. Alsof betaald worden door Eurocraten beter of slechter is, dan wel meer of minder invloed op je resultaten zou hebben

Lange mars
Science gaf Oreskes in de nieuwspagina’s alle ruimte met lovende recensies op de wijze waarop zij de partijlijn er inhamert. De enige nog levende persoon die zij in haar boek onderuithaalde, Fred Singer mocht van Science geen verweer plaatsen. Marcel laat in de ‘Staat van het klimaat’zien dat die partijdigheid ook bij Nature geldt, waarbij de redactie de meest absurde excuses verzint om klimaatcritici buiten de deur te houden.

Ook bij de progressieve nieuwsmedia gold die tendens
. Nu geldt nog steeds dat ze hun kritische zin te vaak laten varen zodra het ‘voor de goede zaak is’. Terwijl ze zich zo openlijk laten misbruiken voor totaal foute belangen.

Waarom geen vraag over de Chinese houtbedrijven die de wouden plunderen, de grootschalige corruptie, het falen van ontwikkelingshulp(Dead Aid) en de vele zaken die maken dat Congo haar bevolking in de Middeleeuwen laat leven? De absurde notie dat vrouwen water moeten halen, moeten koken op houtvuur in plaats van gas. Onbedoeld laat Chaudron zo zien waarom klimaatbeleid zo fout is: het geeft geld uit aan de zaken en mensen die het minst goed werken voor medemens en natuur.

Om deze reden zal ik me dus nooit Links en progressief noemen, al zit mijn hart op de linkerplaats. (en heb ik twee linkerhanden)