Phil Jones heeft het nog steeds niet begrepen

Jones werd eens in het verleden gevraagd hoe dat nu zat met die "peer reviews" als de data niet vrijgegeven konden worden. Zijn antwoord was onthutsend: er werd bijna nooit om gevraagd! Zover de waarde van die "peer reviews" waar de klimaat alarmisten het altijd over hebben…

Er was niets aan de hand geweest als Neukom had aangegeven hoe, waar en welke gegevens hij verkregen heeft.

Dan had McIntyre en ieder ander de gegevens op een zelfde wijze kunnen vergaren.

Zou McIntyre dat niet weten?

@Neven

Tuurlijk weet hij dat, maar "Ik verveel me, wie ga ik nu weer zwartmaken?".

Lijkt op de Briffa-affaire toen Stevie die proxie-data gewoon had en Briffa hem dat ook gezegd had.

@Erren

Als P van iemand anders is, dan kun je P gewoon gaan bekijken op de betreffende plek of de eigenaar van P vragen of je ze mag inzien.

Stel dat iemand iets over het gouden dodenmasker van Toetankhamon of de Lijkwade van Turijn zou hebben gepubliceerd, moet die dan het dodenmasker of de lijkwade opsturen aan eventuele auditors? De locatie aangeven (Luxor/Caïro of Turijn) is toch genoeg.

Maar we hebben dit al in den treure bediscussieerd? Is Jones nu opnieuw target? Verveel jij je ook soms?

Nu is het mogelijk om iets te beweren zonder verificatiemogelijkheid.

Kan niemand het verificeren? Andere wetenschappers kunnen toch ook bij de verschillende instanties een aanvraag voor de data doen en deze dan toegewezen krijgen als ze een geheimhoudingsverklaring ondertekenen?

Tuurlijk weet hij dat, maar “Ik verveel me, wie ga ik nu weer zwartmaken?”.

Het heeft er inderdaad alle schijn van dat het belangrijker is om te miepen over hoe oneerlijk het is, en dat het niet netjes is, en dat er niet genoeg transparantie is (JvdLaan legt al uit dat dat ook komt omdat er met die data geld verdiend moet worden). Maar de wetenschap is toch belangrijker? Verwacht McIntyre dat hij de hele AGW-hypothese omver kan werpen als hij de data in handen heeft? Nee? Waarom dan zoveel ophef?

Misschien had McIntyre zich wat positief-constructiever op moeten stellen, en zich niet moeten laten gebruiken door jan en alleman (inclusief denktanks) die de implicaties van AGW niet kunnen verkroppen en dan maar gaan roepen dat het allemaal een scam is om de boel zo lang mogelijk te vertragen. Dan zijn mensen ook bereid moeite voor je te doen. Mensen die zaniken, insinueren en beledigen komen gewoon achteraan. Maar daar is McIntyre maar wat blij mee, volgens mij.

Lijkt op de Briffa-affaire toen Stevie die proxie-data gewoon had en Briffa hem dat ook gezegd had.

Dat was inderdaad behoorlijk gênant. En verhelderend.

Voor wie Climate Audit niet leest, het antwoord dat McIntyre kreeg was :

"Dear Steve,

Thanks for your interest in our work. Most of the non-publicly available records were provided to us for use within the PAGES LOTRED-SA initiative only and I am not authorized to further distribute them. You would need to directly contact the authors. I am sorry for that.

If you are interested in a particular record, let me know and I can provide the contact details.

Cheers,

Raphael"

Ik zou het netjes gevonden hebben als Hans Erren dat stuk mee vertaald had.

Als McIntyre die data wil, moet hij ze maar bij de juiste bron opvragen. Data vallen nog altijd onder IP, en MOGEN in veel gevallen niet door derde partijen verspreid worden. McIntyre wéét dat trouwens.

@Jules: Ik was mijn vorige reactie gelijk met u aan het schrijven. Dit stelt het bericht in een ander daglicht. Maar ook dan is het een vreemde zaak dat basisgegevens gebruikt worden die in het onderzoeksverslag zelf niet te vinden zijn.

Verder is het onduidelijk waarom die gegevens niet door Jones c.s. mogen worden doorgegeven. Moet er voor worden betaald? Zo ja, moeten wetenschappers die aan universiteiten werken daar aan meedoen?

Journals zouden kunnen beginnen om publieke archivering van proxies verplicht te stellen bij publicatie: geen publieke bron, geen publicatie. Jammer voor de pages data, maar ik gebruik bij mijn werkgever ook meetgegevens die ik niet in een tijdschrift mag publiceren, dus publiceer ik niet.

Jules "de" data bestaat niet, er is een enorm circuit van grijze data in omloop. Dus een verwijzing naar een gesloten archief zonder details over bestandsnaam en versiedatum is net zo loos als verwijzen naar "het staat op het internet".

Overigens, ik heb een revolutionaire nieuwe theorie die bewijst dat koude kernfusie echt mogelijk is. Data om het te verifiëren? Zoek dat zelf maar uit…

PS Wow…een rood duimpje binnen 3 minuten, moet wel een record zijn :))

JvdLaan, misschien had je er in de andere thread eroverheen gelezen, maar zou je bereid zijn om mij jouw Staatvanhetklimaat te verkopen?

En McIntyre heeft dat bij de Yamal-data gedaan, maar bleef Briffa toch lastigvallen. Briffa had hem al naar een aantal Russische onderzoekers verwezen en McIntyre had die data ook van hen gekregen, maar bleef toch Briffa stalken met verzoeken.

@VdLaan, nog maar eens dan in vet: DE dataset van yamal bestaat niet er zijn tig grijze versies in omloop, hoe kon McIntyre weten welke versie Briffa gebruikt had?

Nu kun je wel negatieve duimpjes er bij zetten, het blijft de verantwoordelijkheid van de auteur dat zijn artikel zo goed mogelijk begrepen wordt en dat elke mogelijke ambiguiteit wordt uitgeschakeld.

Wat moet een wetenschapper over honderd jaar met een artikel waar geen bronnen bij zitten?

Antwoord: Niet verifieerbaar, kan dus in de prullenbak.

En dan heb ik het nog niet eens over de politieke boodschap die zit in het weigeren van informatie over een politiek belangrijk wetenschappelijk onderzoek.

@Hans Erren

Jij zit blijkbaar niet in de ICT, maar les 1 voor de informatie analist:

Door Het Te Vragen!

Door Het Te Vragen!

Voor de zoveelste keer: dat heeft hij gedaan!.

In 2006 een direct verzoek aan Briffa: geweigerd. Daarna aan "Science" die het onderzoek had gepubliceerd: geweigerd, vraag maar aan Briffa. Daarna weer aan Briffa: geweigerd.

Zoals boven vermeld, Briffa publiceerde in 2008 opnieuw een onderzoek in een magazine van Royal Society die deze keer eindelijk, na veel aandringen, hun eigen voorschriften (publiceren van de data bij het onderzoek, niks "door het te vragen") gingen hanteren:

As a condition of acceptance authors agree to honour any reasonable request by other researchers for materials, methods, or data necessary to verify the conclusion of the article…Supplementary data up to 10 Mb is placed on the Society's website free of charge and is publicly accessible. Large datasets must be deposited in a recognised public domain database by the author prior to submission. The accession number should be provided for inclusion in the published article.

en Briffa verzochten de data te overhandigen. Na lange tijd kwam de data dan eindelijk, maar nu in een zeer verouderde vorm (ongeveer uit de tijd van ponskaarten, waarom?). Wat echter nog ontbrak was de metadata die aangaf waar en hoe de data vandaan kwamen. Alleen een boomring nummer en de meetgegevens.

Toen weer een hele tijd niets van Briffa en Royal Society tot uiteindelijk bijna een jaar later(!), zonder dat iemand hiervan in kennis was gesteld werd de ontbrekende data stilletjes gepubliceerd op Briffa's website.

Waarom Briffa's onderzoek verschilde van het russische onderzoek, waar de data vandaan kwam, speciaal in verband met de Hockey Stick die Briffa's onderzoek vertoonde is weer een hele andere zaak.

Ik weet nog dat ik in die tijd zo smakelijk heb gelachen om dit stuk.

Ah het blogje van het Koninklijke Konijn (Rabett praat alleen in 3e persoon over zichzelf) aka Joshua B. Halpern. Voor de zekerheid hier de rest van McIntyre's quote die Halpern "vergat" te vermelden :

This is not a small point. In climate science, there can be different versions of an unarchived data set in circulation. For example, there have been a number of different versions of Thompson’s Dunde ice core data in circulation, not all of which can be reconciled.

In our 2003 consideration of MBH, even though we downloaded data from a url at his website to which we had been specifically directed and had taken the extra precaution of sending the dataset to Mann and asking him to confirm that this was the version used in MBH, Mann issued statements that we had used the “wrong” data set and a new data set materialized at his website, with the old data set being destroyed. As a result, I take extra care in requesting data from authors as used, in case differences have been introduced between the version as used and the original data.

This was a precaution that I took in connection with Osborn and Briffa 2006. At the time that I requested a copy of the Yamal data as used in Osborn and Briffa 2006, I did not know that the version provided by Hantemirov was necessarily the same as the one used by Briffa. After the Mann experience, there was every reason to take extra care to ensure that the author sent me the version as used, so that there would be no dispute at some later stage about a mistake being made about the version. Without certainty on the version that Briffa used – eventually provided in Sept 2008 – I wasn’t going to comment on the low replication. Nor was I going to spend time on potentially time-consuming analysis until I was sure that I had the data that was actually used.

In this case, it seemed pretty clear that the issue was entirely with Briffa and not with the Russians. The Russians themselves seemed not to troubled about providing the data and thus Briffa’s refusal to provide the data was not based on an inability to get consent from the Russians to provide the data, but simply his own unwillingness to provide the data.

In general, it is my view that when authors use data in a journal with data policies, if there is a permission required to ensure compliance with journal policies, they should get the permission before publication or, if they neglected to do so, get it when a request is made and then send the data. It should not be the responsibility of the requester to deal with authors not on the masthead of the publication.

In this case, the situation had already arisen with the authors of D’Arrigo et al 2006 with more serious consequences. They had requested Yamal measurement data from Briffa prior to me and Briffa had refused to provide it to them. If Briffa felt that he lacked authority to distribute the data, he should have obtained the consent of the Russians at that time – which seems to have been readily available. Instead, D’Arrigo et al proceeded without the measurement data, presumably believing that the Yamal data set was much more replicated than it proved to be, and did not carry out their usual analyses which would have revealed the low replication of the Yamal data set in 2005 or 2006 long before I eventually noticed it.

Watch the pea…

Overigens heeft Briffa de data op uitdrukkelijk verzoek van de Royal Society wél, schoorvoetend, gepubliceerd. Dus McIntyre's verzoek was niet zo buitengewoon en nogmaals, wat is er tegen om de data te geven, na overleg met de auteurs die daar überhaupt geen probleem mee hadden. Het is alleen maar als uitvlucht gebruikt door Briffa, zoals gezegd in 2008/09 kon het opeens wél.

Ja, McIntyre stond door dit hele verhaal behoorlijk in z'n hemd. Maar goed, lekker belangrijk verder.

and never retracted his “CRU cherrypicking” comment.

Gaarne een link naar het bericht waar McIntyre het woord "cherry picking" heeft gebruikt. Niet, zoals de alarmisten graag doen, anderen die dat misschien deden, nee McIntyre zelf.

Wat McIntyre wél heeft gezegd was dit:

I don't wish to unintentionally feed views that I don't hold. It is not my belief that Briffa crudely cherry picked. My guess is that the Russians selected a limited number of 200-400 year trees – that's what they say – a number that might well have been appropriate for their purpose and that Briffa inherited their selection – a selection which proved to be far from random and which, as you and I agree, falls vastly short of standards in the field for RCS chronology (as opposed to corridor or spline chronologies).

Dat is toch wel iets heel anders, wie stond er ook al weer in z'n hemd?

Overigens wie is dan wel "Onze Eigen Marco"? (Van Basten?). Jullie zijn toch hopelijk mans genoeg een eigen comment te schrijven?

Neven:

R=M(P)

waarin R = reconstructie, M = model en P = Proxies

Zolang klimaatwetenschappers niet alle factoren van deze zeer simpele vergelijking publiceren, zijn deze publicaties slechts niet onderbouwde opinie. Een beetje als Fermat die in de kantlijn krabbelt:"Ik heb een bewijs maar het past niet in de marge".

Geen data is geen bewijs. Als we miljarden belastinggeld moeten uitgeven aan "het klimaat", dan moeten de bewijzen waterdicht zijn. Anders blijft het ecologisch lobbyisme.

TREYG vat het treffend samen:

the hysterics (along the lines of “how dare you question our science?”) that the AGW community goes in to over these issues is one reason I’ve switched from leaning AGW to the denier/ heretic/ fill_in_your_favorite_pejorative side. As a research scientist, I find Steve’s questions to be perfectly valid. I can understand why your side is defensive — no one likes to be questioned like this. But these issues have huge geopolitical ramifications and therefore deserve to be super-scrutinized.

"Hockey Team" is bedacht op unrealclimate. Don't shoot the messenger!