Jongens, ijsbeertje Knut is overleden. Onze oprechte deelneming gaat uit naar de Tiergarten. Nu terzake.. Ik leende in de forumbieb in Wageningen even Aaron Wildavsky’s ‘but is it true’, a citizens guide to environmental health and safety issues. Volgens mij ben ik de eerste in Wageningen die dit boek leent sinds 1995, het ziet er volkomen ongelezen uit. Bevestiging van een donkerbruin voorgevoel.
‘Is het ook waar?’
Juist Wageningse studenten en wetenschappers zouden dit boek moeten kunnen spellen. Wildavsky plaatst ook het bericht van Honest Broker over ‘de door Google geselecteerde experts’ in perspectief. Politiek wetenschapper Wildavsky weegt in ‘But is it true’? met zijn studenten als deugdelijke wetenschapsjournalisten de bewijslast van zure regen tot global warming.
Zijn boodschap: Niet de mógelijkheid van risico (het bureaucratisch Walhallah), maar waarschijnlijkheid moet de doorslag geven. En dus de kracht van de bewijslast. Wildavsky vindt dat iedere burger toegang tot die eerlijke beoordeling moet krijgen, anders kun je geen burger zijn.
Voorzorgprincipe vaak misleidend: zie Japan
Hoe actueel nog steeds in de klimaatdiscussie, waar onze progressief urbane media stelselmatig de lezer bedriegen. En nu weer bij straling. Onze collega Arnout Jaspers pakt dit vrijdag in de Volkskrant aan in zijn artikel ‘journalist kan rustig slapen in Tokio’.
Iedere journalist die uit Japan weggaat uit voorzorg, is niet geschikt om daar journalist te zijn (laat staan ergens anders). Want je geeft daarmee blijk geen enkele kaas te hebben gegeten van kernfysica, stralingsrisico’s en alles wat er toe doet om een deugdelijk bericht te schrijven.
‘Dé experts bestaan niet’
Decennialange indoctrinatie door de milieubeweging heeft volgens Jaspers iedere nuchtere analyse vervangen door voorbarige hysterie. Ik zou daaraan willen toevoegen, dat de milieubeweging, en nu Google dus ons terug brengt naar de Middeleeuwen. Als een geselecteerde autoriteit het zegt is het waar. Een persbericht uit donkergroene hoek begint daarom ook vaak met ‘the scientists say’. Als de Paus het zegt, Aristoteles, duizenden wetenschappers, duizenden Duitsers. Precies hiertegen biedt Wildavsky het enige werkzame medicijn. Wie het zegt is niet belangrijk, alleen de kwaliteit van het bewijs telt.
Wildavsky:Stelselmatig lezersbedrog door media
Ook analyseert hij met zijn studenten de berichtgeving door media, op het hoogtepunt van de hype rond ‘zure regen’. Iedere onderzoeker die kritisch tegenonderzoek publiceerde over ‘zure regen’, zo vond hij, werd meteen door journalisten verdacht gemaakt, áls ze er al aandacht aan besteden. Zij berichten enkel binnen de alarmistische tunnelvisie, en citeerden claims van milieuclubs kritiekloos als vaststaand feit. Er is na 1995 dus niets veranderd, zoals ik laatst al beschreef over lezersbedrog door de Leeuwarder Courant
Een paar citaartjes
‘De integriteit van wetenschap als een proces van zoeken naar kennis, hangt niet af van de eerlijkheid of capaciteiten van individuele wetenschappers. De geschiedenis zit vol met voorbeelden van liegende, vals spelende en stelende wetenschappers, zelfs de grote Isaac Newton. Wetenschap is daarom afhankelijk van instituten die competitie handhaven tussen wetenschappers en wetenschappelijke groepen die in grote hoeveelheden moeten bestaan, wijd verspreid en onafhankelijk.’
Wel moeten ze allen de zelfde standaarden hanteren bij het zoeken naar kennis, omdat de zoektocht naar universele kennis anders wordt vervangen door persoonlijk getuigenis, ‘wat is waar’ wordt vervangen door wat is authentiek, en een beroep op autoriteit.
Waarom zou industrieel gesponsord onderzoek dus automatisch verdacht moeten zijn?
Dat is ook een vraag die Wildavsky stelt. Volgens hysterica Naomi Oreskes is iedereen verdacht die ooit geld kreeg van de industrie, en dus deel van het complot tegen ‘de wetenschap. Er zijn andere visies mogelijk, sterker, op verschil in visies drijft de wetenschap.
‘Het kan zijn dat industrieel betaalde onderzoekers geneigd zijn risico’s lager in te schatten, terwijl milieuclubs deze stelselmatig te hoog inschatten. Maar het adagium ‘de waarheid ligt in het midden’hoeft niet te gelden, want dit is geen logisch argument.’
Dan het belang van geld.
‘Geld kan een bron van kwaad zijn, maar het is niet de oorzaak van alle kwaad. Wat is er gebeurd met de zeven hoofdzonden? Waarom is reputatie en de zucht naar roem niet langer een drijfveer? De oorzaken voor bias zijn veelvuldig en het proces van onze uitbreiding van kennis moet waken tegen alle van deze, niet alleen geld.
Tunnelvisie van de zieke aarde
Aan Wildavsky zou ik nog de neiging tot tunnelvisie willen toevoegen, die ontstaat wanneer iedereen het zelfde moet denken. Zo hoorde ik een NIOO-onderzoekster laatst nog delibereren over ‘de fosfaatbom’. Het NIOO is de zieke aarde doctrine van de milieubeweging toegedaan. In bijna al hun onderzoek gaan zij er dus –meestal onbewust want iedereen doet het, en dus hoort het zo- vanuit dat ‘de aarde zonder mens goed was’, en dus ecologische processen ‘normaal’ verlopen wanneer je menselijke invloed verwijdert.
Plaatjes vergelijken als bewijs
Om de effecten van lagere fosfaatwaarden te tonen, kwam ze met ‘bewijs’op de proppen. Twee plaatjes van een Twents meer, één met algen donker gekleurd meer in de zomer, en een helderder meer in oktober in een ander jaar ‘na beleid’. It’s a miracle. Zo was haar stelling ‘bewezen’. Dit is dus ‘de expert’, die Google zou selecteren. Of toch niet? Zo geef je toch vooral aan maar wat collega’s na te kletsen, oftewel uitstekend te passen in het moderne academisch klimaat.
Een door Wildavsky aan de tand gevoelde wetenschapper zou nooit met deze plaatjes meer durven aankomen. Want in de zomer groeien altijd meer algen dan in de herfst, het water is dan altijd anders gekleurd. Wat is de invloed hier van bodemberoering, vastlegging van voedingsstoffen, is er uberhaupt gekeken hoeveel fosfaat er ’s zomers daadwerkelijk beschikbaar is voor micro-organismen.
Maar het gebouw is goed
Is het niet lichtcompetitie die blauwalgen bevoordeeld wanneer er juist LAGERE beschikbaarheid van fosfaat heerst (zoals in de zomer). Nou ja, het is mijn vak niet, maar dat zou je kunnen vragen. Maar de morele kwaliteit van het nieuwe gebouw is vetgoed, ‘Cradle to Cradle’. Het NIOO draagt haar steentje bij om de ‘zieke aarde’te genezen. Louise Vet kan beter haar onderdanen genezen door Wildavsky’s boodschap serieus te nemen.
Is het vak van journalist bij "kwaliteitskranten" en "kwaliteitsmedia" om voor te schamen? Het heeft er alle schijn van!
De opleiding van politicologie, polemologie en sociale wetenschappen leiden van en naar de politiek en de journalistiek, en vice versa. Politici worden journalist en omgekeerd, het komt veel voor. Niet naar/bij de tabloids natuurlijk. maar uitsluitend naar en van de "kwaliteitskranten" en "kwaliteitsmedia".
Dat laatste begrip "kwaliteitskranten" en "kwaliteitsmedia" intrigeert me al jaren, waar dat op slaat dus? Nergens! Tunnelvisie van de zieke aarde, en zeker bij journalisten in de "kwaliteitskranten" en "kwaliteitsmedia".
Het staat in Nederland voor een "ander & nieuw geluid" en voor "de achterkant van het gelijk" (weet u nog : Marcel van Dam), het staat voor een Groen & Links geluid, voor een streven naar een nieuwe wereldorde. Dat geluid is overigens oogkleppende mainstream journalistiek geworden, want over klimaat en Milieu, en de nieiwuwe IPCC wereldorde, dat tegenwoordig een hele pagina's vult, wordt heel veel mainstream onwetenschappelijk en politiek strevend geluld.
Dat journalisten geen experts kunnen zijn, dat geeft niet, maar dat ze hun Groen & Linkse politieke mening als basis van hun mainstream nieuwsgaring en politieke propagatie gebruiken is verfoeilijk.
Wees dan als journalist kritisch en bericht over de overvloedige sceptische tegenbeweging over klimaat en milieu en over de onzin van Groen & Links. Er is inmiddels een grote bres geslagen in de Groen & Linkse dogma's omtrent over Klimaat en Milieu. DAT IS NIEUWS!
Journalist zijn bij "kwaliteitskranten" en "kwaliteitsmedia" is dus eigenlijk een non-kritisch en beschamend beroep, gezien de dogmatische nieuwsselectie over Groen & Links, over Klimaat en Milieu.
"Follow The Subsidie"
“Peer review” is de meest misbruikte procedure van de laatste tijd.
De methode is oorspronkelijk bedoeld om de kwaliteit van een publicatie te verbeteren.
Hiertoe wordt een uitgeschreven onderwerp naar collega’s in hetzelfde kennisveld gestuurd met het verzoek er kritiek op te leveren. Door deze kritieken te verwerken verhoogd dit de betrouwbaarheid van het stuk. “Peer review” wordt daarom ook wel “Collegiale toetsing” genoemd.
In de discussie over de opwarming van de aarde hoor je vaak woorden als ”concencus” en “peer reviewd literature”. Voor en tegenstanders willen ons doen geloven dat hun rapporten een intensieve collegiale toetsing doorstaan hebben, beide partijen geven aan dat hun standpunt de consensus vertegenwoordigt van de hedendaagse wetenschap of dat er geen consensus bestaat. Dit riekt meer naar propaganda (beïnvloeding van de politiek en publieke opinie) dan naar wetenschap.
Even een stap terug. Wat is wetenschap in relatie tot consensus? Heeft wetenschap consensus nodig? De wetenschap die ons siliconenplaatjes geleverd heeft met halfgeleiders die je overal tegenkomt trekt die zich iets van een consensus aan? Het werkt of het werkt niet ongeacht wat de consensus is. Een consensus geeft een richting aan van wat men het meest waarschijnlijke acht. Dat een consensus nodig is impliceert dat er wetenschappelijk nog niets bewezen is. Verder staat de ontwikkeling van de hedendaagse wetenschap vol van voorbeelden waarin iemand tegen de consensus in grootse ontdekkingen maakte. Een consensus heeft geen enkele waarde als het om pure wetenschap gaat. Een consensus, dus iets wat de toets der wetenschap nog niet doorstaan heeft, werkt eerder remmend dan dat het wetenschappers motiveert open te staan voor andere ideeën.
Nog een stap terug. Wat voor waarde heeft “Peer reviewd” voor de wetenschap? Ten tijde van Galieï Galileo maakte deze collegiale toetsing gehakt van zijn stelling dat de aarde om de zon draait en niet andersom. Hoe kon dit? Collegiale toetsing heeft alleen zin als dit door een breed forum van onafhankelijke collega’s gedaan wordt. De waarheid moet de toets der kritiek kunnen doorstaan. Voor of tegenstander is hierin niet belangrijk. Alleen wetenschap telt. Zoniet, dan zijn er andere motieven, drijfveren, en verwordt de collegiale toetsing tot een verkiezing. Degene die gelijk krijgt is degene die de meeste middelen en medestanders heeft.
Nogmaals, het maakt niet uit of men voor of tegenstander is. Gebruik je gezonde verstand en leer van de geschiedenis. Bekijk het op een wetenschappelijke manier, “peer reviewed” en “concencus” hebben geen waarde en zijn eerder uitingen van onvermogen. Is de wil aanwezig om wetenschap te bedrijven komt men er wel uit. Zo niet, is men met iets anders dan wetenschap bezig en is het zaak goed op te passen. Gebruik je gezonde verstand.
Het is simpel, het is de milieubeweging gelukt te publieke opinie compleet te gijzelen. Nu is het al zo dat de politiek totaal verkrampt als het om Greenpeace-gevoelige thema's gaat. Merkel die zonder na te denken miljarden kapitaal onnodig vernietigd om oude kerncentrales buiten bedrijf te zetten. De overheid die een totaal paniekadvies van lobbyistenclub olv Veerman om 1 mld/jaar aan dijkverhoging niet meteen afschiet. Massale angst voor gengewassen of hoogspanningsmasten. Windmolenmanie. Etcetera.
Het bedrijfsleven is ook helemaal om. Elk bedrijf met beursnotering hoest trouw elk jaar een dik rapport op met allerlei vrome beloften over duurzaamheid en sociale verantwoordelijkheid, vooral om PR-schade te minimaliseren als een NGO of duurzame investorclub zou vinden dat ze niet genoeg doen.
Zelfs de wetenschap vervult geen onafhankelijke rol meer. Peer review is gecorrumpeerd (genadeloos aan het licht gekomen in de Climategate-affaire). De financiering is ge-biased, doordat de 2e en 3e geldstroom sterk zijn gericht op 'maatschappelijk relevante thema's'. En wetenschappelijke carrieres hangen af van de wenselijkheid van de onderzoeksrichting.
De milieubeweging heeft de PR-oorlog gewonnen, emotie voert de boventoon, en de ratio delft het onderspit. En het is inderdaad de journalistiek die hun klassieke rol dient te vervullen. Luis in de pels, maar dan ten dienste van de waarheid/feiten, en niet ten dienste van de consensus.
Daarom ben ik echt blij met onderstaand bericht op dagelijkse standaard van Hans Labohm, die wijst op een artikel in der Spiegel http://www.dagelijksestandaard.nl/2011/03/biospri…. Eindelijk een 'kwaliteitsmedium' dat feitelijk ingaat op vele claims van de milieubeweging, en ze een voor een ontmaskert.
Tja als je een Duitser naar z’n auto wijst begint ie vanzelf te rammelen (de Duitser wel te verstaan, niet de auto want die is meesttijds in opperbeste conditie). Het is warempel al Spiegels tweede sceptische oprisping in 27 jaar. Geef voor te grap eens “Umwelt” in in het zoekvenster op hun site en je ziet waar het “neusje van de zalm” van de Duitse onderzoeksjournalistiek zich de laatste decennia mee bezig heeft gehouden. Dat maken ze niet meer goed voor de zondvloed.
De Volkskrant besteedde in deze weekend-bijlage op niet minder dan 11(ELF!) pagina's aandacht aan de nucleaire industrie. Weliswaar was het hoofdartikel redelijk gematigd maar toch was de ondertoon dat het allemaal maar linke soep is. Heel clever gebracht.
De Fukushima plant schijnt nu onder controle te zijn. Als deze ouderwetse plant een aardbeving van 9 richter en een 10 meter hoge Tsunami kan overleven met zo weinig direct gerelateerde doden, hoe staat het dan met moderne plants in aardbevingvrije zones??
Buitenlanders in Japan ergeren zich aan sensationele berichtgeving over het ongeluk met de kernreactoren Fukushima 1. Zij hebben een lijst van Wall of Shame journalism opgericht…
http://jpquake.wikispaces.com/Journalist+Wall+of+…
Ik wil ook gewoon echte feiten horen, geen meningen, etc.
@Amadeus Gould: grappig dat jij die link ook hebt gevonden! Is het geen tijd voor een climate wall of shame? Een nederlandse versie dan? Of meer algemeen voor de wetenschap in volle breedte. Ik heb nog "geenweet.nl" wat me best een leuke url lijkt voor zo'n wall of shame.
@allen, wat ook zo grappig is. Tegelijk heb ik in de Wageningenbieb 'Ecology community and Lifestyle' geleend, het ecosofistisch geneuzel van Arne Naess. De betreffende heruitgave van dit werk is van slechts enkele jaren eerder, maar zit vol onderstrepingen, aantekeningen en verwijzingen. Dat is geen direct bewijs voor mijn stelling, maar wel opmerkelijk
De meeste mensen die nu aan het NIOO werken zijn de ecologie ingerold dankzij de propaganda van de milieubeweging, ze wilden via hun werk de aarde redden, de reviewers van hun artikelen ook en dat laten ze ook bij hun onderzoek als leidraad volgen.
Veel 'wetenschap' is eigenlijk propaganda voor de voorzorgdictatuur van de milieubeweging en de aan haar gelieerde bureaucratie
Wat Wildavsky goed doet als politiek wetenschapper is de framing, die Mike Hulme ook toepast in Why we disagree on climate change. het vertrekpunt en formulering van je vraag zijn bepalend voor waar je naar zoekt, wat je meet en denkt te vinden. Daarom is er ook concurrentie nodig tussen wetenschappers met VERSCHILLENDE visies. Nu is het eenheidsworst troef. Bijna alle ecoloogjes willen de aarde redden. Het is een ideologie geworden.
Meten is weten, is een halve waarheid. want je moet ook weten wat je meet.Losse metingen zijn net als visuele prikkels die in je zenuwbanen blijven steken. Zolang je hersenen (het theoretisch kader en vertrekpunt) die prikkels niet verwerken, heb je alleen prikkels maar geen beeld. Als iedere hersenpan kleurenblind is, zien ze alleen rood en groen. Of donkergroen, zoals nu
@ Amadeus : geweldige link!
Severity of Offense scores: Journalistic "Wall of Shame"
1 – 2: Probably unintentional, and based on bad info that seemed legit
3 – 4: Not malicious, just misunderstanding of the situation
5 – 6: Reporting without checking easily-confirmed facts; lazy as opposed to malicious OR just dumb fluff piece using human tragedy as a background.
7 – 8: No fact checking; printing rumours as fact; sensational story more important than actual truth
9 : Fear mongering.
10 : Hysterical fear-mongering along with racial/cultural/political bias
11 : Satan
Toch wel heel veel 9 en 10 scores: dat zegt iets beduidends over de algemene journalistieke gehypte en gepolitiseerde schaamteloosheid bij "Kwaliteitskranten" en "Kwaliteitsmedia".
@Hajo, @Turris. Aub geen eerbetoon aan mij! De genoemde link vond ik via de NRC, die deze site gewoon linkte. Ik had het er bij moeten zeggen. Sorry guys ;-)
Ik ben gewoon geinteresseerd in feiten. En ik lees de NL media, met kritisch oog.
Ik heb hiervoor ook naar de website van http://www.iaea.org gelinkt.
En mijn opvatting is deze: Beter slow info van de iaea, die redelijk juist blijkt en voortschrijdt in het achterhalen wat er aan hand is, dan "snelle hyperige info", die keer op keer onjuist blijkt.
Vaak blijkt dat veel serieuzere kranten hun info, ook van het iaea vandaan halen.
Mij valt op dat van verschillende kanten, kritiek komt op de berichtgeving over het ongeluk in Japan. Het is niet alleen de genoemde website met een paar bloggers. De journalist Jaspers schrijft een stuk in de Volkskrant, en er was kritiek van Belgen in Japan over de berichtgeving in de belgische media.
@ Rypke,
'Voorzorgdictatuur'. Woordvondst van het jaar tot nu toe! Inderdaad is het 'precautionary principle' de bron van veel goedbedoeld kwaad, een volstrekt onwetenschappelijk en niet praktisch uitgangspunt die de bewijslast van mogelijke risico's veel te hard aanzet. In plaats van een gebalanceerde afweging tussen plus en min, zorgt dit voor een absoluut NEIN op ontwikkelingen die een mogelijk negatief gevolg hebben (ongeacht de vele positieve consequenties). Een stop op innovatie, en dus een rem op vooruitgang in welvaart en welzijn voor mens en natuur.
Gisteren, 21 maart, konden we in vrijwel elke krant lezen wat prof. Dr. Edmund Lengfelder vindt van de gevolgen van het Fukushima 1 ongeluk. Ik heb natuurlijk gegoogled en hier is de tekst van het oorspronkelijke interview in de Frankfurter Rundschau.
http://www.fr-online.de/panorama/spezials/japans-…
Op de BBC website verscheen op 21 maart een artikel van de hand van David Spiegelhalter, Professor of the Public Understanding of Risk, Cambridge University, die de gevolgen van het ongeluk met de kerncentrale in relatie zet tot de gevolgen van de tsunami:
http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-1278…
In zijn “update” verwees hij naar het rapport van de united nations scientific commitee on the effects of atomic radiation over de gevolgen van Chernobyl, dat ook die dag uitkwam.
http://www.unscear.org/docs/reports/2008/Advance_…
Een beetje rondstruinen op de website van http://www.unscear.org en je leert dat de visie van Edmund Lengfelder hier wel tegenover zal staan.
Als men in bijv. Duitsland zo wantrouwend is m.b.t. kernenergie, dan zal men denk ik ook het rapport van de united nations scientific commitee on the effects of atomic radiation wantrouwen. Dan is mijn vraag waarom loopt men in bijv. Duitsland dan wel zo blind achter een rapport van een ander UN instituut – het IPCC aan? Ik ben benieuwd of de Duitse en Nederlandse media aandacht aan het UNSCEAR rapport zullen besteden en of het bekritiseerd zal worden.
Tot slot nog het NRC-Handelsblad, dat in een artikel samenvat wat de problemen met andere energiebronnen (kunnen) zijn:
http://www.nrc.nl/nieuws/2011/03/21/alsof-die-and…
Het NRC-Handelsblad verwijst daarbij naar dit artikel van newsweek:
http://www.newsweek.com/2011/03/20/is-there-any-s…
Normaal zou AGW oppermullah en groot-inquisiteur George Monbiot (aka Moonbat) vast en zeker een ereplaats in de Wall Of Shame krijgen… ECHTER….zeer onlangs schreef hij nav Fukushima dit in de Graudian….:
Wel, hiermede is de discussie gesloten, lijkt me. Monbiot onderschrijft overigens hiermee mijn stelling als boven omschreven.
Gisteren was er een mooi psychologisch expiriment te zien (kies het juiste lijntje welke dezelfde lengte heeft als het voorbeeld) waarbij te zien viel hoe gevoelig mensen zijn voor sociale groepsdruk.
Ergo veel mensen verkondigen bewust het onjuiste standpunt om maar niet buiten de groep te vallen. Een houding die ook valt/viel (sceptici komen massaal uit de kast) waar te nemen in oa klimaatwetenscap. http://weblogs.vpro.nl/labyrint/2011/03/22/de-kra…
@Seven: Goede link, goed programma. Keerzijde van de massa-gedrag-wetenschap is ook duidelijk:
Mijn conclusie is, dat een (controversiële) mening/stelling via bewuste infusie, subsidie, propagatie, constante herhaling, en sociale druk de groep massaal kan beïnvloeden, als de persoon (in de massa) maar denkt dat, de mening/stelling op autoriteit berust.
Zo is de opkomst van Hitler en nazisme (Goebbels paste deze massa-beïnvloedingstechnieken perfect toe: http://nl.wikipedia.org/wiki/Joseph_Goebbels) en is dit als "massa-groepsproces" te vergelijken met de het gepolitiseerde groepsproces van de 30 jarige klimaathype en de stelling van de vermeende menselijke schuld daaraan door industriële en consumptieve CO2-uitstoot (zoals de Al Gore leugens in AIT-documentaire).
Ook bij de infusie van mening/stelling in de massa van de vermeende gepolitiseerde menselijk veroorzaakte klimaatopwarming door industriële CO2( "De Klimaatcrises") en milieu beweging ("Kernenergie en DDT is politiek asociaal") is dit mechanisme en uitwerking daadwerkelijk zichtbaar.
In de propagatie van de klimaathype en de anti-kernenergie-beweging doen de "Kwaliteitskranten" en "Kwaliteitsmedia" feitelijk het zelfde als Goebbels in de Weimar-Republiek destijds deed met het aanjagen van de antisemitisme-hype.
Dat toont het programma dus ook aan!