Het getuigt van zakelijk inzicht om je als jurist te specialiseren in de categorie ‘beestje in het nauw’. In Nederland zijn namelijk honderden clubs actief die subsidie en Postcodelorijgeld krijgen om hun favoriete dier in het zonnetje te zetten – terwijl we in een overvol land leven waar mensen steeds meer ruimte opeisen.

Anna Jonkhoff– die ooit enkele jaartjes tropo deed in Wageningen- heeft dat ingezien, en vaart daar nu als groene procedurekampioen zakelijk wel bij via het Haarlemse advocatenkantoor Verkerke & Vos. Niets dan bewondering.

Alweer die mean species abundance
 Welke emmers met groene rapportenmodder verzamelen de procedurekampioenen om in de rechtszaal mee te gooien tegen natuurgebruikers als boeren, vissers en bedrijven? Uw  blogger wees al op de voor ‘shock and awe’ ontworpen groene bermbom Mean Species Abundance index van Rob Alkemade (PBL) .

Daaruit zou blijken dat meer dan 80 procent van de Nederlandse natuur achteruitholt sinds 1900. Boem! Daar loop je dan in de rechtszaal tegenaan als natuurgebruiker, en je ledematen vliegen in het rond richting rechter.

Juridische Masterclass voor PvdA-fractie’Holistische wetenschap’
Zoals ik eerder blogde, Johan van de Gronden (directeur WNF) citeerde dit getal in de Tweede Kamer om voor de noodzaak van zijn WWF reclame te maken met hulp van zijn PR-bureau Trouw, en Anna Jonkhoff komt er in haar ‘Masterclass Juridische Ruimte Natura 2000’ mee aanzetten bij de PvdA-fractie en groene lobbyiste Wyke Smit, om een claim te leggen op Nederland, met als dreiging Europese boetedoening.

Het gaat niet goed met de natuur in NL: staat van instandhouding van de soorten en habitats in Natura 2000 gebieden is volgens PBL voor 80% ongunstig. En deze natuur verslechtert nog meer omdat de populaties van de Europeesrechtelijk beschermde soorten en habitats nog verder in omvang afnemen (figuur 3.8 PBL). Komt met name door verdroging, vermesting, versnippering (= te weinig grote leefgebieden), recreatie en intensieve bodemberoerende visserij. Europese recht eist dat de staat van instandhouding niet verder verslechtert (verslechteringsverbod). EG- Hof legt lat hoog en veroordeelt lid-staten (voorbeeld Frankrijk aantal vogels van een soort achteruit Ierland venen en heide afgenomen)4. Om veroordelingen met dwangsommen van het EG-Hof te voorkomen moeten in ieder geval herstel-maatregelen die ecologisch nodig zijn om elke achteruitgang te voorkomen5. Staatssecretaris zal hier meer nadruk op moeten leggen, met name ook omdat volgend jaar weer een verplichte evaluatie door Europese Commissie plaatsvindt.

Hoe zat het ook weer?
 Al zo vaak over geblogd hier op climategate, evenals de wonderlijke aanname dat er ‘maximale biodiversiteit’ nodig is. Nogmaals: We hebben het bij deze 80 procent dus over de mate van verandering.  Alkemade’s truc om dit percentage te halen is heel simpel: reken alleen mee wat volgens je modelberekening is verdwenen sinds de oertijd, de loosers dus, door een schatting van welk oppervlak ‘woeste grond’ooit is omgezet in ander gebruik, sinds de oertijd of noem een andere willekeurige historische referentie. In Nederland is dat 100 procent.

 Daaraan koppel je een arbitrair percentage: 80 procent verlies biodiversiteit. Die aanname is deels gebaseerd op studies in Brazilie waar regenwoud werd omgezet in een sojaplantage (omzetting ‘oorspronkelijk’naar landbouw = 80 procent verlies, dus dat zal ook wel voor Nederland gelden misschien wel/niet), je rekent niet de nieuwkomers mee et voila . Alle verandering is volgens deze maat per definitie achteruitgang.

Meer holisme dan ecologie
Er zit vaak een holistisch sausje over dit soort rekenmaten, als de MSA. Daarmee bedoel ik dat men gelooft in een ‘geheel’, een ‘oorspronkelijkheid’die ‘verstoord’is geraakt en weer hersteld moet worden. De verloren paradijsmythe, die overigens algemeen in onze cultuur zit verankerd. Iedereen verlangt daar naar, dus daarom zijn dit soort aannames zo onuitroeibaar, en hebben ideen van de milieubeweging zoveel invloed.

Bij iedere claim kun je bordje met kamernummer wetenschapper hangen
Zo simpel is wetenschap van het Planbureau voor een Bureaucratische Leefomgeving (PBL), maar ook andere rapportfabriekjes als Imares en Alterra die de meeste percentages leveren over achteruitgang van dierbare dieren. Zo kun je bij ieder getalsmatig schot op doel van Jonkhoff, bij wijze van spreken het bordje hangen van het kamernummer van de onderzoeker bij Alterra/PBL of Imares.

Die claim van ‘intensieve bodemberoerende visserij’? Die  is bijvoorbeeld het speeltje van Han Lindeboom van Imares, waar we in de ‘Han Lindeboom-week’op Climategate over schreven, om zijn lintje van de Koningin te vieren.

De één zijn dood: over beweringen van wetenschappers bestaat verschil van inzicht, het is vaak een kwestie van framing

Maar wetenschappers liegen al sinds Newton
Dat is wat we op Climategate al vaker aantonen, het zijn net gewone mensen. In het rapport in 2005 waarin Lindeboom voor onze overheid beschermde gebieden aanwees voor het Nederlands continentaal plat (NCP) claimt hij dat meer dan 55 procent van het NCP jaarlijks intensief bevist wordt.

 Het werkelijke getal, zoals Adriaan Rijnsdorp dat vond (de referentie 39 waarop Lindeboom zich zegt te baseren in dit rapport) is echter dat 66 procent van het NCP minder dan ééns per jaar wordt bevist, en zelfs een kwart van het oppervlak minder dan ééns in de vier jaar. (Rijnsdorp schrijft dat 34 procent meer dan eens per jaar wordt bevist, ik ‘frame’dat als scepticus naar 66 procent onbevist, wat feitelijk waar is en minder dramatisch  klinkt)

Maar laat ik van het goede in Lindeboom uit gaan, net als bij het IPCC en Rik Leemans was het een ‘vergissing’. Dat is wat ze zijn, één en al goedheid, strijdend voor de planeet.

Samengevat: het draait steeds om ‘framing’
Jonkhoff mag van mij alle zinloze asfalt bestrijden. Maar laten we wel bij de feiten blijven, en niet langer boertje pesten, vissertje pesten met allerlei exact lijkende nonsens, die vooral afhangen van de framing: de manier waarop je gegevens presenteert.

Daarom kan een verzuurde Wageningse wetenschapper, na een onderzoek van 26 miljoen euro  moord en brand schreeuwen over ‘verzurende depositie’door stikstof, terwijl die depositie eigenlijk gunstig is: het laat het bos met 40 procent beter groeien.

Toch kan Jonkhoff zonder deugdelijke tegenwind best winnen, want wie overtuigt de rechter dat die Mean Species Abundance dunne modder is? In media en bij bestuurders zit hij al in de hoofden genesteld, en eenmaal er in gaat dat er moeilijk uit.