Op uitnodiging van het KIVI, de beroepsvereniging voor ingenieurs, hield Marcel gisteravond in Den Haag een lezing over de klimaatwetenschap.

Ik zal er niet inhoudelijk op in gaan: de powerpoint presentatie kunt u hier downloaden: Presentatie Marcel Crok Kivi 7 juni 2011 .

De lezing duurde een uur, en was, zoals we dat van Marcel gewend zijn, weer boeiend, feitelijk en helder. De belangrijkste bezwaren die je kunt hebben tegen de IPCC claims werden met veel kennis van zaken uitgelegd, en vonden een goede voedingsbodem bij de ingenieurs. De conclusie kan alleen maar zijn dat de klimaatgevoeligheid voor een verdubbeling van CO2 waarschijnlijk minder dan een graad zal zijn, en dus allerminst honderden miljarden aan CO2 reductie uitgaven billijkt.

Ingenieurs denken in oplossingen

De goedgevulde zaal reageerde na de pauze in de geanimeerde discussieronde instemmend, leek snel en en masse te besluiten dat de boodschap duidelijk was, en sloeg  aan het brainstormen over het energievraagstuk. Hoe haalbaar zijn de duurzame bronnen eigenlijk?

Hoewel Marcel ook daarover een helder verhaal had (een substantiële terugdringing van fossiele brandstoffen is de komende decennia volstrekt onhaalbaar, zelfs met een maximale nucleaire inspanning), werd toch na een tijdje het accent weer verlegd naar de klimaatdiscussie: velen vroegen zich af hoe deze heldere boodschap aan de politici zou kunnen worden overgebracht, en hoe je het enorme momentum van het bestaande klimaatbeleid en de bijbehorende duurzaamheidsindustrie zou kunnen ombuigen naar een nuttigere besteding van onze belastinggelden.

Niet iedereen in de zaal was overigens overtuigd. Er werd nog gevraagd of het Ecofys rapport aan Marcel bekend was, waarin gesteld werd dat we wél in 2050 alle energie duurzaam kunnen opwekken. Ook daar was Marcel duidelijk over, en sloot zich aan bij de blog daarover hier op de site.

Tegenwicht

De gespreksleider wilde toch wat tegenwicht geven aan Marcel en zijn boek (dat overigens grif verkocht werd!) door het nieuwe boek “Hoezo klimaatverandering” van Pier Vellinga aan te prijzen. Vellinga pretendeert daarin op een neutrale en redelijke toon alle sceptische bezwaren tegen de IPCC claims te ontkrachten (“Feiten, fabels en open vragen”).

Het leuke van ingenieurs is dat ze rechtlijnig denken en dus, als ze het kopen,  in het boekje de weerlegging van Marcel’s verhaal zullen gaan zoeken.

Maar dan kunnen ze lang zoeken: Vellinga negeert juist de voornaamste sceptische bezwaren die Marcel aanroerde, en voert tegen de andere vooral de door het IPCC gebruikte argumenten aan, die volgens sceptici nou net aantoonbaar niet kloppen. Met de nadruk op een aantal volstrekt onbewezen vermeende tipping points die de nodige angst moeten inboezemen.

Ik ondersteun dus het advies van de gespreksleider om beslist ook het boek van Vellinga te kopen, en het naast dat van Marcel te leggen. Dat is zeer goed voor het inzicht in de klimaatdiscussie!

Samenvattend: een easy “veni vidi vici” van onze Julius Crok.