Han Lindeboom (Imares) wordt gastblogger voor Climategate (..)

Nee dit is geen grap. Han Lindeboom, de op Climategate veel beschreven hoogleraar mariene ecologie met lintje heeft mijn uitnodiging geaccepteerd voor een gastblog, nadat hij per email reageerde op mijn laatste posting ‘Waarheid op het Wad6’. Buitengewoon sportief van hem, om de handschoen in de blogosfeer op te nemen.

We hadden al eerder emailcontact, nadat deze hoogleraar -die de rapportage van Natura 2000 leidt- het debat met visserijbioloog Dolf Boddeke niet leek te willen aangaan. Ook besteedden we aandacht aan zijn optreden in een Greenpeace-campagnefilm, inclusief recensies in de Waarheid op het Wad-reeks.

Zeebemesting geen positief effect?
Ik heb dhr Lindeboom gevraagd te beargumenteren waarom volgens hem de eutrofiering in de jaren 60-80 met fosfaat en stikstof niet tot een dusdanige voedselverbetering kon leiden, dat dit naast de primaire productiviteit ook hogere trofische niveaus (schelpdier- en visbestanden) langs de kust kon bevoordelen, zoals in deel 3 en 4 beschreven. (die nu bij Natura 2000 van belang is) We zijn hier natuurlijk bijzonder benieuwd naar zijn weerwoord, inclusief grafieken en figuren.

Fosfaat is niet zo kwaad
Visserijbioloog en voormalig RIVO-onderzoeksleider Dolf Boddeke en Paul Hagel (RIVO-onderzoeksdirecteur) publiceerden in 1993 over die gunstige zeebemesting van onze kust in 1993. Het RIVO is voorloper van Imares.

Deze ‘draagkrachthypothese’ hebben we bij Climategate van stal gehaald in de Waarheid op het Wad-reeks vanwege Natura 2000. Daarin schreef ik ook een open brief aan Piersma Want bij Natura 2000 op Wad en Noordzee nemen de Imares/NIOZ-rapporteurs de jaren ’80 als baseline, toen er meer (vogel)voedsel was op Wad en de Noordzeekustzone. Dus waarschijnlijk ook meer vogels, die je niet terugkrijgt als je alleen maar wat vissers wegjaagt maar niet ook de voedselsituatie verbetert. Er zijn zoveel vogels als er voedsel is.

Bezige bij
Han Lindeboom is van oorsprong microbioloog. Hij leidt het Natura 2000-proces namens Imares. Hij is nu hoogleraar Mariene Ecologie in Wageningen, directielid van Imares en bestuurslid van windfarmlobby-organisatie We@Sea. Hij is ook vice-voorzitter van Acom, het orgaan dat het ICES (international council for exploration of the sea) adviseert.

Een argument tegen Boddedeke: schol doet het weer
Het ICES maakte via Imares zojuist bekend dat de Noordzee weer tjokvol schol zit. Het bericht benadrukt de internationaal bevestigde gunstige invloed van verminderde visserijdruk, waardoor visbestanden snel kunnen herstellen.

Volgens Han Lindeboom alvast een aanwijzing dat Boddeke met zijn fosfaat er wel naast moest zitten, want fosfaatgehaltes zijn nu immers veel lager dan in de jaren tachtig. Of de toename van schol langs de kust plaatsvindt is in het zeebemestingsdebat cruciaal (volgens mijn gegevens niet, de schol trekt weg uit zeereservaat de Scholbox), maar hoe de vork in de steel zit zullen we ongetwijfeld uitgebreid mogen lezen met enkele weken.

Peer to peer review in werking
Hoe dan ook, het siert hem om zich in deze voor vele donkergroen georienteerde wetenschappers duistere hoek van de blogosfeer te durven begeven. We hopen op een vruchtbare inhoudgerichte online-discussie, waar ook Boddeke en Hagel zich vast in gaan mengen voor de broodnodige peer to peer-review. En nu we het aankondigen – zo was mijn gedachte ook kan hij zich niet meer bedenken. We kijken er naar uit.

Wie ook op mijn verlanglijst staat, Katja Philippart, die reageerde niet op mijn mail maar zou kunnen uitleggen waarom ze in Ecosystems 2007 biomassa correleerde met Si en fosfaat terwijl Si geen trend vertoonde (geen antropogene vervuiling, de keuze lijkt volslagen irrelevant, behalve ten opzichte van diatomen) en stikstof wel een trend vertoonde. Dat maakt nogal wat uit bij je statistiek. Bij de keuze voor stikstof zou ze een veel sterkere correlatie vinden, waarmee de Boddeke-draagkrachttheorie nog sterker zou staan. Maar je kunt niet alles in een keer hebben.