Maxime Verhagen nu tegen kolencentrales (klik voor leesbare afbeelding)

Onlangs berichtte Realist al over de lezing van Maxime Verhagen op 24 augustus jl. op het Christelijk Sociaal Congres in Doorn. Laten we zeggen dat in zijn artikel het glas halfleeg was en in dit bericht halfvol. Want dankzij een tip van een trouwe lezer zocht ik zondagavond het NRC artikel van daags na de bijeenkomst nog eens na op de ipad.

Tot mijn stomme verbazing lees ik dan niet alleen dat Verhagen zich nu tegen de miljardenverkwisting aan windmolenparken keert, maar ook Maximiaanse filosofische volzinnen zoals:

Gisteravond zette Verhagen zich af tegen de milieubeweging die volgens hem groot is geworden door de aarde neer te zetten “als volgende slachtoffer dat gered moest worden van een uitbuitende westerse cultuur”. Volgens de vicepremier is de milieubeweging “ongeveer tot een bedrijfstak an sich verworden” en worden mensen volgens deze groeperingen “bijna intrinsiek beschouwd als indringers en vervuilers van de biosfeer, waarvan er vooral te veel zijn”

Zo’n man vergeef je het toch als hij verder onverkort wil vasthouden aan de CO2-oekazes uit Brussel. Wanneer kan ik op deze man stemmen? Nee hoor Richard, ik blijf je trouw!

De teneur van het hele NRC artikel is trouwens best neutraal gesteld. Dat is al winst. Nog even wachten tot de media het aandurven de milieubeweging als bedrijfstak an sich veel kritischer te bejegenen en soms ook de industrie het voordeel van de twijfel te gunnen. Welke twijfel trouwens? Wat wij doen met onze groene duurzaamheidswaan is zonder meer verderfelijk.

De Eemshaven had energy valley kunnen worden. Groene pech! Mis in dit verband ook dit nieuwe artikel van Walter Russel Mead niet over de groene blokkade van een oliepijplijn die 20.000 banen naar een regio had kunnen brengen: More green madness on the plains.