Gerbrand Komen schreef:
De stelling luidde:
“Climate scientists must communicate uncertainties and their consequences.”
In mijn inleiding had ik er dit over gezegd:
“The first proposition concerns something very general, but seems typical for the divide between skeptics and alarmists, in the USA and elsewhere, and it amazes me that this is not discussed more explicitly. Therefore, I think it is useful to address this general point, and I would really like to hear opinions on this.”
Ik vond het opvallend – en een beetje teleurstellend – dat Singer helemaal niet op de stelling in ging. Ook nu lijkt de discussie een heel andere kant op te gaan.
Ik ben nog steeds benieuwd naar reacties op de stelling. Is iedereen het met de stelling eens?
Gerbrand je kent vast de uitspraak van Stephen Schneider:
- On the one hand, as scientists we are ethically bound to the scientific method, in effect promising to tell the truth, the whole truth, and nothing but – which means that we must include all the doubts, the caveats, the ifs, ands, and buts. On the other hand…
Ik vind dat klimaatwetenschappers zich de laatste twintig jaar veel te veel bezig hebben gehouden met “the other hand”, en niet met “the one hand”. “The one hand” is wetenschap, “the other hand” is activisme. Waar dat toe heeft geleid zien we aan Hansen en Trenberth.
Dus het antwoord op je stelling is:
But, of course, that’s science innit?
Ik vermoed dat de reden waarom Fred Singer er niet op in ging eenvoudig is omdat de stelling een open deur is. Iedere oprechte wetenschapper handelt er naar. Schneider maakte niet voor niets het onderscheid tussen “honest scientists” en “effective scientists”.
“Effective scientists” zijn dus per definitie niet “honest”.
Ik kan me nog herinneren uit de periode van het allereerste IPCC-rapport, dat een Amerikaanse politicus hardop verzuchtte: "I cannot do anything with these scientists who are always raising doubts on their findings, saying always 'on the other hand'. Just give me one-handed scientists!" Nou, hij heeft zijn zin gekregen…
Het loopt nog niet storm met reacties. Het lijkt zelfs wel of iedereen het met de stelling eens is.
Er komen wel steeds twee andere vragen op.1. Hoe lastig is het voor een maatschappelijk betrokken wetenschapper om eerlijk te zijn over onzekerheden en risico's?
Goede vraag. Antwoord: het IS lastig. Zelf vond ik destijds 'The Honest Broker' van Roger Pielke jr verhelderend. In dat boek laat Pielke zien hoe iemands wereldbeeld kleur geeft aan zijn uitingen. Daardoor is het inderdaad niet makkelijk om neutraal te communiceren.
Maar je kunt wel proberen om het zo goed mogelijk te doen.
2. In hoeverre houden wetenschappers zich aan de stelling “Climate scientists must communicate uncertainties and their consequences”?
De praktijk kent grote en kleine schendingen. Soms is dat bewust (en wordt er ook nog op de man gespeeld), maar vaak komt het ook omdat mensen onbewust dingen weg laten of juist aandikken, zonder dat er sprake is van 'boze' opzet.
De complexiteit van het klimaatsysteem maakt het er niet makkelijker op. Het is het gewoon lastig om nauwkeurig en leesbaar te formuleren wat de stand van zaken is.
Juist daarom pleit ik voor een dialoog, om zo tot een duidelijk beeld te komen: wat weten we wel en niet, wat zijn de onzekerheden, en wat zijn de mogelijke consequenties?
Dag Gerbrand,
Het lijkt inderdaad of iedereen het met je stelling eens is. De vraag is echter niet wat zijn de wetenschappelijke omzekerheden en mogelijke consequenties maar wat zijn de maatschappelijke consequenties als je het als wetenschapper fout mocht hebben.
Neem nu de hockeystick van Mann, daar stond een foutmarge bij, maar wat Steve McIntyre overtuigend heeft bewezen is dat deze foutmarge tussen 1000 en 1400 oneindig groot is en dat de gereconstrueerde temperatuurwaarde dus geen betekenis heeft. Deze foutmarge is slechts in een klein achterafberichtje door Wahl en Ammann toegegeven.
Wat wil ik hiermee zeggen: zelfs als een auteur een foutmarge opgeeft dan hoeft die nog niet eens te kloppen, "de fout in de fout" bij klimaatwetenschappelijke artikelen is niet verwaarloosbaar.
Wat zijn de consequenties als de klimaatgevoeligheid te groot wordt ingeschat? Dan bouw je dure dijken voor een verwachte grote zeespiegelstijging, dan dwing je een economie tot dure alternative energie. Met als gevolg een enorme kapitaalvernietiging als het allemaal niet plaatsvindt. Zijn de wetenschappers hierop aan te spreken, nee want tegen die tijd zijn ze allemaal dood van ouderdom.
Wat mij opvalt in alle SRES scenario's is dat er de komende 25 jaar weinig verschil zichtbaar is: met andere woorden het maakt niet uit wat wij nu doen, de knik zit in 2040.
Het enige zinnige wat je met de huidige enorme onzekerheid in climate sensitivity (2.5 ± 2.5 graden per CO2 verdubbeling) kunt doen is rustig afwachten en alleen zinnige betaalbare no-regret besluiten nemen. De Chinezen en Indiers zijn toch al niet van plan om hun economische groei op te offeren aan CO2 beperkende maatregelen. Elke vijf jaar de dijken auditen (op basis van gemeten statistieken) is een logische keus, maar dat deden we in Nederland al.
@ Komen: Prima voorstel, echter met scepsis!
Er is jaren lang geen dialoog mogelijk geweest op Klimaat & Milieu gebied, en feitelijk nu nog niet, ondanks voorzichtige pogingen in contact te komen met critici/sceptici van de laatste 20 jaar gevoerde AGW-opwarmingsdominantie en gepolitiseerde klimaathype!
De reden daarvan is de arrogantie/dominantie van de politiek en media, die de wetenschap aanstuurde met politieke geldstromen naar onderzoekcentra die met de meest alarmistische rapporten kwamen, passend in een "maatschappelijke verantwoorde" denkrichting en passend in een nieuwe orde van wereldbesturende doelstellingen.
Er is veel kapot gemaakt door deze "Maatschappelijk gestuurde" gepolitiseerde klimaatwetenschap. Een discussie was niet mogelijk, waardoor extremen in de posities toenamen.
Het aanstaande de rapport van IPCC (5R) wordt daarom nog steeds (en met recht) met zeer groot wantrouwen/scepticisme tegemoet gezien.
De aanstaande Kyoto-protocol-conferentie (2012) wordt daarom nog steeds (en met recht) met zeer groot wantrouwen/scepticisme tegemoet gezien.
Het is totaal niet lastig om te kunnen bekennen dat de complexiteit van het klimaatsysteem en de onmogelijkheid het klimaatsysteem te beheersen een feit is.
Dat klimaat extrapolaties dermate grotere onzekerheden in zich hebben datje er feitelijk niets aan hebt.
De politiek van wereldingrijpende en contraproductieve politieke maatregelen werden op hun wenken bediend door de gepolitiseerde klimaatwetenschap. Dat is zeer kwalijk!
Die ommekeer moest een keer komen, onafwendbaar. Climategate.nl was er getuige en ook een gevolg van.
Als men zich niet openlijk distantieert van die foute politieke doelstellingen, en als je echt wetenschapper wil zijn, dan blijkt die dialoog ineens toch mogelijk te zijn!
Een reactie op bovenstaande stelling zou dus feitelijk niet behoeven!
Wat hebben DDT, fosfaten, cfk's en fossiele koolstof met elkaar gemeen?
Allemaal zijn het chemische stoffen die een nuttig gebruik hebben gevonden bij de mens, maar die allemaal een ongustig stempel kregen.
Steeds zien we een zelfde stramien: er werden omngunstige bijeffecten gepostuleerd die zo sterk werden opgeblazen dat de stoffen uit productie moeten worden genomen. Wetenschappers die de schadelijke effecten bekritiseerden werden in een ongunstig daglicht geplaatst. Oneigenlijke argumenten als financiering door chemie- en olielobby stonden een normale wetenschappelijke discussie in de weg.
In de rechtspraak is het gebruikelijk dat een beschuldigde een verdediging krijgt: zelfs de grootste crimielen krijgen een advokaat. Bij chemische stoffen die hun nut voor de mensheid hebben bewezen, schijnt een eenzijdig requisitoir voldoende te zijn voor een veroordeling.
Rondom de klimaatwetenschap heb ik vaak de uitspraak gehoord dat je de resultaten van de wetenschap wat zwaar moet aanzetten omdat er anders niemand actie onderneemt. Maar het is toch niet aan een wetenschapper om actie te ontketenen?
Het zou mooi zijn als die wetenschapper of dat instituut verantwoordelijk gesteld zou kunnen worden voor het aandikken van resultaten of van de communicatie erover.
Beste allen.
De discussie drijft wat af van de oorspronkelijke stelling(en). Er komen daarbij belangrijke punten naar voren, die terecht onderdeel vormen van het maatschappelijke en politieke debat. Ik begrijp niet waarom dat debat zo verzuurd is. Het is toch simpel: je kunt besluiten iets aan adaptatie te doen, of iets aan mitigatie (of beiden), of je kunt besluiten om niets doen, en eerst maar eens af te wachten. Wat je voorkeur heeft is van veel dingen afhankelijk en zeker niet alleen van de stand van zaken in het klimaatonderzoek. De politiek is er dan om keuzes te maken, ook – en juist – als er onzekerheden zijn.
Hierbij nog enkele reacties n.a.v. specifieke opmerkingen over het klimaatonderzoek.
@Hans Erren
Je vraagt aandacht voor de consequenties van een foute schatting van de klimaatgevoeligheid en je wijst op de ’fout in fout’.
Ik ben het met je eens dat de gevolgen van een foute schatting groot kunnen zijn. Denk aan dure maatregelen die achteraf niet nodig waren als de klimaatgevoeligheid klein is. Maar vergeet niet dat er ook een kans is dat de klimaatgevoeligheid groot is, en dan krijg je toch een ander verhaal. Daarom is het belangrijk om goed te beseffen wat een onzekerheidsband voorstelt. Je wijst er gelukkig zelf ook op. (Je noemt 2.5 ± 2.5 graden bij CO2 verdubbeling.) In klare taal: het kan meevallen en het kan ook tegenvallen. Het kan 0 zijn (volgens jou) maar ook 5 graden. De vraag is welk risico je wilt lopen. Daar wordt duidelijk verschillend over gedacht. Waarom praten jullie daar niet over? [Tussen haakjes: hoe kom je aan die ondergrens van 0 graden? Heb je een referentie? Zelfs mensen als Lindzen geloven wel in opwarming bij CO2 verdubbeling.] Ben je het er mee eens dat je de ondergrens oprekt en de risicodiscussie uit de weg gaat?
Over de ‘fout in de fout’ heb ik, in een andere context, een reactie gezet op het nieuwe KNAW-blog over wetenschappelijke modellen (zie http://bit.ly/oNflnE). Het is een onderwerp dat mij zeer fascineert.
Je hebt het ook over de aansprakelijkheid van wetenschappers als ze zich vergissen. Ik heb daar twee reacties op. De eerste is dat wetenschappers (èn sceptici) zich bewust moet zijn van hun verantwoordelijkheid en daarom duidelijk moet zijn over onzekerheden. De tweede is dat het volgens mij onethisch zou zijn als de klimaatwetenschap NIETS zou zeggen. Zo van “Volgens ons is er een kans dat de mens het klimaat flink aan het veranderen is, maar we zeggen maar niets, want we weten niet precies hoe hard het zal gaan”. En stel je voor dat we als experiment zouden voorstellen om massaal CO2 in de dampkring te brengen als proefje om onze modellen te testen. Iedereen zou moord en brand schreeuwen.
@ Turris
Helder betoog, waar ik toch wel wat kanttekeningen bij heb. De belangrijkste is deze. Als wetenschapper probeer ik een ‘honest broker’ te zijn. Dat wil zeggen dat ik me niet ‘openlijk distantieer van foute politieke doelstellingen’, maar juist in het midden laat of een politieke keuze fout of goed is. Alleen dan kan ik vanuit de wetenschap optimaal bijdragen aan de discussie.
@ Hans Erren
Ik ben het met je eens. Het is goed om kritisch te zijn. Je kunt leren van fouten in het verleden. En de discussie moet op een volwassen wijze gevoerd worden.
@ Ivo
De uitspraak “dat je de resultaten van de wetenschap wat zwaar moet aanzetten omdat er anders niemand actie onderneemt” ken ik ook. Zelf probeer ik daar niet aan mee te doen. Ik voel me ook niet geroepen om actie te ondernemen. Toch kan ik goed begrijpen dat sommige collega’s dat anders zien, vanuit hun oprechte verontrusting.
Je schrijft verder “Het zou mooi zijn als die wetenschapper of dat instituut verantwoordelijk gesteld zou kunnen worden voor het aandikken van resultaten of van de communicatie erover.” Ook daar ben ik het wel mee eens (zie boven). Maar hoe zit het met sceptici die kersen plukken en risico’s bagatelliseren?
Zo zijn we weer terug bij de stelling “Climate scientists must communicate uncertainties and their consequences.” Een goede stelling. En dan maar hopen dat de boodschap over komt. Wat mij betreft kunnen we er nog een stelling aan toevoegen “Both climate sceptics and climate alarmists must acknowledge uncertainties and their consequences.”