Hazardous battery recycling on the streets of New Delhi. A child disassembles a spent truck battery on the sidewalk to sell lead to unregistered recycling units.
Het was Rene Leegte (VVD) die mij tijdens een geanimeerd gesprek tijdens het diner na afloop van de lezing van Fred Singer op het KNMI wees op het feit dat de grote productiecentra voor onze gesubsidieerde windmolens en zonnepanelen en accu’s in China en India gewoon draaien zoals je dat op basis van de environmental Kuznets-curve zou mogen verwachten: één grote troep!
Laat me dan net op WUWT tegenkomen: Solar’s lead balloon of pollution in developing countries. Deze resultaten wordt gepubliceerd in het september nummer van het Elsevier tijdschrift Energy Policy. Co-auteur is Perry Gottesfeld van Occupational Knowledge International (OK International). Kijk dat is nu eens een no-nonsense (“no-duurzaamheid”) filantropische club die ik financieel zou steunen als ik geld over had.
Ah, da’s natuurlijk die groene werkgelegenheid waar ik hier zo veel over hoor.
Op de BBC was onlangs een item in de forumdiscussie op zondagochtend, dat UK 300 miljoen GBP jaarlijks aan India doneert aan de Indiase regering als "Groene" ontwikkelingshulp en dat India jaarlijks 800 miljoen GBP steekt in een ruimtevaart programma.
De discussievraag was, wat de zin van dergelijke ontwikkelingshulp was in een dergelijk land?
Het geldt zowel voor India en China, die zullen zelf hun ontwikkeling doormaken volgens de vervuilings-Kutznets-curve.
Vooral aan Groen & Links in NL doorvertellen, dat goedkope zonnepanelen uit China (1/3 van de verkoopprijs van Duitse zonnepanelen) zeer ernstige milieuvervuiling in China tot gevolg heeft, en dat het voor het klimaat ook geheel niks oplevert!