Het is smullen van alle reviews over Al Gore’s 24 hours of Reality. Niet in Nederland trouwens want in geen enkel nieuwsmedium is een verslag te vinden. Des te meer in de Angelsaksische wereld: Marc Morano verklaart juichend dat zelfs de “warmists” Gore een dikke neerwaarts gerichte duim tonen (zie overview op climetedepot.com).

Pas echt bijzonder is de wijze waarop Nature verslag doet van het groots opgezette evenement dat ik eerder omschreef als Al Gore’s zelf geregisseerde Truman Show. Nature’s Jeff Tolleson’s verzameling van reacties is heus waar evenwichtig!

Een van de mooiste quotes daaruit is van klimaatactivist (heus waar) Mike Shanahan:

One journalist I know in London went to a screening of the new Al Gore presentation tonight and sent me a text that said: “Gore gets gold for most boring and least galvanizing talk on climate, ever… That, and possibly damaging.” Climate change needs a Gandhi or a Martin Luther King or a Mandela, and Al Gore is none of those.

En het is waar. Als Al Gore een heilige was die als een soort moderne Boeddha al zijn geld zou weggeven, in een hutje zou gaan wonen en zijn eigen groentetuintje vanuit zijn eigen wc zou bemesten en alleen dit ultra-lokale voedsel zou nuttigen en met een hometrainer de stroom zou opwekken voor zijn laptop, mobiel en internetverbinding en dan uitsluitend te voet of op de fiets zou reizen en alleen wereldwijde teleconferenties zou verzorgen….

Nee lees dan het verslag van Catherine Brahic over de bizar slaapverwekkende 24 hours of reality bijeenkomst in London… en zie dat ze onder de twee nog ietsje pietsje positieve kanten van de meeting opmerkt:

And having a representative of Unilever on the London panel was clever. Big industry showing that they are invested in environmental action and that it makes financial sense – that could have some impact.

Ach, maar dat big business en big environment tegenwoordig hand in hand gaan dat wisten we al. Hoe lang nog?