Vast nummer op Wattsupwiththat.com zijn de cartoons van Josh. Op zijn eigen blog produceert hij aan de lopende band klimaatcartoons. En nu hebben wij…. Michel Sakkers. Hij is professional, heeft zich spontaan gemeld en hierboven zien we zijn eerste productie. Wat mij betreft had er mogen staan: “Wel, dit keer sneeuwde het tenminste niet”. Maar het begin is er.
Nu is het aan ons om “onze cartoonist” voor “onze” goede zaak te koesteren en te voeden met ideeën. Dus zet hem op en gooi de reacties vol met dé klimaatcartoon die jij altijd al had willen zien. En laat hem alvast oefenen op de koppen van: Vellinga, Van Dorland, Verheggen, Strengers, Meyer, Dijkgraaf, Bregman, Verhagen (!!!) en ook hier wie ik vergeet in de reacties graag.
Go Michel! Wat je doet past perfect in de missie van deze site: satire en entertainment en infotainment rond de ondergang van de klimaathype. Het is ook zo verdomd amusant (als het niet zo zuur was voor onze portemonnee).
Erg leuk initiatief. Op het moment schiet me nog niet meteen een thema te binnen, maar ik wil hier zeker op terugkomen. Welkom meneer Sakkers :-)
Ik wens jullie allemaal een gelukkig fliesnavidat, kessemis en uiteinde en vul het zelf maar in. Hoezo tips voor klimaatcartoons? Kijk eens uit je doppen!
Terwijl haar holle bolle zoon in z’n maatpakken van Egyptisch linnen de wereld afreist om die oohlumpische hockeywijven in hun kont te knijpen of op een kaalgeslagen compensatiebos van de rente op de centen van z’n overroofouders een hardhouten wellnessvilla neer te plempen, roept de Regina haar Nederlandse onderdaansukkels op nu eindelijk eens een beetje duurzaam met moeder aarde om te springen.
Dat krijg je als je iedere avond voor het slapen gaat een verhaaltje van mister Finny leest en door je lepe neefje SUV gel*ld wordt over elektrisch autorijden.
Ik geloof warempel dat ik nu ineens pas door krijg waar dat gedichtje van die Bibelebontse berg over gaat. Het zijn de boven ons gestelden die het goed voor hebben met de nazaten van de nazaten van de nazaten van uw nazaten … en in het bijzonder met zichzelf en nazaten uiteraard.
Maar ja de mensen willen niet luisteren hè. Ik zit hier vanavond nog te lullen als Leemans tegen zo’n Andalusische ober. Ik zeg: hartje winter en 20 graden op de dag. Vind je het gek als jullie hier ’s avonds die terraskachels voluit laten loeien? Dat mag helemaal niet in Amsterdam! Nou zegt die ober: dat lijkt me anders een stad waar je de terraskachels beter de hele dag op tien kunt hebben. Heeft ie natuurlijk een punt. Dus doet u mij nog maar een schaaltje van die ragfijn gesneden Ibericoknor, dan zal ik u niet verder lastig vallen met mijn Noord-Europese kijk op het begrip begrotingsdiscipline. We hadden een deal, de ober en ik.
Was het niet de Realist die hier laatst iets schreef over “loslaten”. Dat is het gewoon, je moet de dingen loslaten. Over klimaatfratsen en frauduleus klimaatbeleid, linke wetenschappers en corrupte wereldleiders kun je geen grappen maken. Die worden stuk voor stuk wrang of zuur zelfs.
Loslaten is het enige dat helpt. Terwijl ik dit typ kijk ik vanaf mijn balkon op de Middellandse branding. Twee uur ’s nachts en verlicht met stadionlampen, speciaal voor de toerist die op z’n oren alleen niet vertrouwt. Morgenochtend prik ik een anjer in m’n knoopsgat waarna we de natuur intrekken. De Sierra Nevada in van die mooie ouwe Landrovers.
Loslaten, het enige dat helpt.