Onkruid/biodiversiteit verovert verlaten militaire basis

In aanloop naar de Earth Summit in Rio in juni zullen noodkreten en alarmistische verliescijfers van biodiversiteit ons weer om de oren vliegen, en dat onze Westerse welvaart de schuldige is. Waar zijn getalsmatige noodkreten op gebaseerd, en is welvaart wel de boosdoener of juist armoede?

    Climategate maakt u alvast Biodiversibullshitproof

Nederlandse bureaubiologie hofleverancier UNEP/TEEB en alarmfabriek
Vooral de bureaubiologie van het Planbureau voor de Leefomgeving is mondiaal in trek zoals via The Economics of Ecosystems and Biodiversity (TEEB), ook bij onze politici. Bij het debat van de Koefnoencoalitie kwam Esther Ouwehand van de partij voor de Dieren steeds op de proppen met de volgende bewering, om Verbindingszones op de politieke agenda te houden:

‘We hebben nog maar 15 procent van de oorspronkelijke natuur over in Nederland’.

Waar komt dat getal vandaan?
Die 15 procent is afkomstig van het Planbureau voor de Bureaucratische Leefomgeving(PBL), maar ontbeert ieder raakvlak met de werkelijkheid omdat het verandering gelijkschakelt aan achteruitgang. Ook wekt het de suggestie dat welvaart en economische ontwikkeling gelijkstaan met achteruitgang van natuur. Dat is in veel gevallen onzin.

Ecoregio’s van Wallace door de blender
Wanneer we praten over verlies van (bio)diversiteit, hebben we het eigenlijk over globalisering en monotonisering: gebeurt ook bij mensen.De Albert Heijn duwt de bakker uit de markt, en Japanners dragen geen kimono meer maar Westers maatpak. De 5 ecoregio’s van Wallace gaan door globalisering door de blender: exoten als ratten, katten, geiten en vee monotoniseren unieke biohotspots.

Maar de MSA -ontwikkeld door mensen als Rob Alkemade en Leon Braat- schakelt verandering gelijk met verlies, zonder herstel en nieuwkomers mee te rekenen: ze kom je op ’85 procent verlies van biodiversiteit in Nederland. Of ‘mondiaal gaat 60 procent van de biodiversiteit voor 2050 verloren, tenzij….’.

Natuur wacht in hoekje haar kans af
Maar die monotonisering is iets anders als totale verdwijning. Bovenstaande foto die ik dit weekend maakte op een verlaten militaire basis bij Luxemburg toont al dat de natuur gewoon afwacht om terug te keren. Alle militaire barakken waren nu door zangvogels bezet en zwaluwen. Lees ook ‘The world without us’van Alan Weisman.

GOede bioindicator rekent herstel wel mee
Zie het snel groeiende bosareaal in Europa, of in ons land waar het bosareaal van praktisch nul naar 11 procent groeide. Maar ook de studies van biodiversiteitsherstel na regenwoudkap in Brazilie. Of in de woorden van James Lovelock – alarmistisch spijtoptant en rasscepticus – in ‘Gaia, a new Look at Life on Earth, over een vogel/vliegtuigblik op de ogenschijlijk zwaarst door mensen beinvloedde regio’s VS, Europa en Azie.

‘…the usual sight is that of a green carpet lightly speckled with grey. Industrial complexes stand out, together with the close-packed hojusing of the workers, yet the general impression is that everywhere the natural vegetation is biding its time and waiting for some unguarded moment that will give it a chance to return and take over everything again. Industrial regions seldom appear from above to be the denaturated deserts which the professional doomsters have led us to expect.

If this is true of the most polluted and populous areas of our planet, it may seem that there is no urgent cause for concern about man’s activities. Unfortunately this is not necessarily so: it is mereely that WE HAVE BEEN LED TO LOOK FOR TROUBLE IN THE WRONG PLACES.

De grootste mate van ontbossing vindt in Afrika plaats, waar 62 procent van de boskap gemotiveerd wordt door brandhoutbehoefte: = de afwezigheid van een infrastructuur voor fossiele brandstoffen en armoede. Ik hoef ook geen bos te kappen maar kook op aardgas, zolang dat nog van Groen Links mag. Slechts 26 procent van Afrikaans bos verdwijnt door commerciele houtkap (Hosonaumu et al 2012). Armoede lijkt hier de grootste bedreiging voor biodiversiteit, niet welvaart. Globale bureauindicatoren missen ieder vermogen zich door zulke feiten te laten corrigeren.

Succes milieubeweging is artefact stedelijke levensstijl
Bij Lovelock vond ik ook een prachtige hypothese die de populariteit verklaart van het alarmisme van TEEB, Millennium Ecosystem Assessment en geklaag als in ‘Biodiversity and Ecoystem Insecurity- a planet in peril (planeet in gevaar) van UNEP-secretaris Aghmed Djoghlaf, van de in Rio bekrachtigde Convention on BIological BIodiversity:

Influential people, the opinionshapers and lawmakers in all societies tend to live or at least work in cities and to travel to and from their work by roads and railways threading through corridors of urban and iundustrial developmentr. Their daily journeys make them depressingly aware of urban pollution and of local environments which are rarely pleasant to pass through or gaze at in a traffic holdup. Holidays in less developed regions conform by contrast that their home of working b ase is unfit for life. It also strenghtens their determination to do something about it.

en over in hun bureauwerkelijkheid opgesloten onderzoekers:

Just as a man who experiences sensory deprivation has been shown to suffer hallucinations, it may be that the model builders who live in cities are prone to make nightmares rather then realities. No one who has experienced the intense involvement of computermodeling would deny that the temptation exists to use ANY DATA INPUT that will enable one to continue playing what is perhaps the ultimate game of solitaire

Junk Science Unlimited
De MSA drong ook door tot het bij onze overheid en bureaubiologen zeer populaire The Economics of Ecosystems and Biodiversity opgeblazen verliescijfers als ’60 procent verlies van biodiversiteit voor 2050′ krijgen zo een prijskaartje. Men noemt hier- ook in de Millennium Ecosystem Assessment natuurlijke processen ‘ecosysteemdiensten’: maar de MEA noemt รกlles diensten, ook de zaken die wij niet gebruiken. Alarmistsiche verliezen en astronomische schadebedragen voor ‘biodiversiteitsverlies’zijn dus gebaseerd op:

      a. een indicator die geen herstel meerekent (MSA)

 

    b. diensten die we nooit gebruiken of afnemen toch ‘ecosysteemdiensten’noemen: dus kosten in rekening brengen voor een appel bij een groenteboer die je nooit hebt bezocht

Je zou dat (invloedrijke) Junk Science kunnen noemen. Er worden nog steeds meer soorten ontdekt per jaar, dan er uitsterven. Maar ik geloof niet in kwade bedoelingen van deze brave huisvaders. Een vooropgezet mondiaal plan om ons te bedonderen druist ook in tegen mijn tweede hoofdwet van sociale thermodynamica: iedereen doet maar wat (in de stroom van grote bewegingen).

Ik vind de verklaring van James Lovelock over progressief urbane bureaudeskundigen afdoende.
Lovelock is รฉรฉn van de weinige onafhankelijke denkers, die ook zijn standpunt over Global Warming bijstelt als het bewijs hem daartoe leidt.

Hoeveel van zulke wetenschappers zijn er nog?