Het NRC Handelsblad schonk het 50 jaar jubilerende Wereldnatuurfonds op 18 mei een paginagrote advertorial met het artikel ‘Van Panda naar Palmolie‘, geschreven door media/communicatieadviseur Stef Verhoeven, van bureau Magazines & Motivatie. Verhoeven bejubelt 50 jaar goede werken en sluit af met sneer naar ‘Den Haag’: een doorsnee Nederlandse ‘journalistieke’ productie over de milieubeweging.
Der Spiegel schetst onthutsend beeld van mensenrechtenschendingen WWF
Er zijn in het buitenland bladen die wél journalistiek bedrijven bij het Wereldnatuurfonds, die de ‘goede werken’in de praktijk rond de evenaar bekijken en tot (voor slecht ingevoerden) onthutsende conclusies komen. Eén daarvan is Der Spiegel met het artikel WWF helps industry more than the environment van Jens Glusing en Nils Klawitter
The WWF is the most powerful environmental organization in the world and campaigns internationally on issues such as saving tigers and rain forests. But a closer look at its work leads to a sobering conclusion: Many of its activities benefit industry more than the environment or endangered species.
Een mustread. Exerpt:
In Sumatra, members of a tribal group reported how troops hired by WWF partner Wilmar had destroyed their houses, because they had stood in the way of unfettered palm oil production.
Experts estimate that in Africa alone, conservation efforts have created 14 million “conservation refugees” since the colonial era. In this model, some of the indigenous people, if they were lucky enough, could work as park wardens, preventing their relatives from entering the protected zones.
Eco-colonialism
Dit is oude koek voor mensen die Wilfried Huismann zijn voor het Filmfestival van Monte Carlo genomineerde film ‘der Pakt mit dem Panda’zagen, en onder andere ‘Eviction for Conservation’van antropologen James Igoe en Dan Brockington kenden, te downloaden via ‘conservationrefugees.org, en het Wereldnatuurleger lazen van Rene Zwaap in de Groene Amsterdammer, over Project Lock, het werk van Kevin Dowling kennen enz enz.
Het is de treurige staat van de journalistiek die het Wereldnatuurleger in het zadel helpt. We blogden al hoe Telegraaf en Volkskrant met WNF als enige informatiebron een Livingplanet-rapport 2012-advertorial plaatsten, een echo van het NRC Handelsblad 2 jaar geleden, na de Living Planet Rapport 2010-campagne.
Ook dagblad Trouw schonk 10 februari 2011 het Wereldnatuurfonds al een 3-pagina advertorial om de agenda te bepalen over natuurbeleid bij een Tweede Kamer-overleg in de Troelstrazaal. (terwijl het Wereldnatuurfonds nooit één euro investeerde in het beheer van Nederlandse natuur) Johan van de Gronden was blij verrast over zoveel vrijgevigheid van hun vriend Hans Marijnissen.
En zo kun je schrijven wat je wilt, zoals ik 3 jaar terug al deed in Het Parool , met mmv Michiel Hotte en ecoloog Herbert Prins:het WNF/WWF is immuun daarvoor dankzij
a. het grenzeloze onbenul van de moderne journalistiek
b. hun geoliede propagandamachine en koninklijke netwerk van mondiale adel en corporate finance/multinationals.
-
Aan Peter Vandermeersch zou ik willen vragen, als incidenteel freelancer van De Standaard:
Moest dit artikel “Van Panda naar Palmolie’van Derk Sauer verschijnen of kreeg Stef Verhoeven van het WNF een steekpenning dit te schrijven?
Hieronder nog een grafiek van de inkomsten van de Amerikaanse klimaatbranche die na de Earth Summit in 1992 in Rio de Janeiro een opvallende parallel vertoont met de exponentieel stijgende inkomstengrafiek van het WWF: Waarheid is wat het meeste geld en macht heeft.
Follow the money: klimaatgelden voor VS-branche
De vraag is steeds: kun je het Wereldnatuurfonds verantwoordelijk houden, dat vind ik een lastige vraag: de misdaden worden meestal begaan door partners van het WWF, of partijen als overheden waarmee ze deals sluiten
De meeste mensen die bij WWF werken denken echt goed te doen, en geloven dat je de meeste impact kan hebben bij een grote organisatie: met al die kleintjes verenigd in de Federatie Particuliere Natuurbescherming van toxicoloog Jan Koeman- veel beter in veldwerk- gaan grote partijen niet in zee
En ze hebben onmiskenbaar bijgedragen aan natuurbescherming, ook Banc d'Arguin als internationaal erkend reservaat – Theunis Piersma's favoriete studieplek- werd door het WWF aangewezen in 1985
Vanuit ecologisch oogpunt valt zelfs voor evicties te pleiten. Vele 'indiginous peoples'geven geen reet om zeldzame soortjes, indianen in de Amazone schieten geregeld beesten uit de boom, gewoon om te kijken wat het is
Het is de klassieke vraag: met wie je omgaat word je besmet, zodat je komt op de klassieke orwelliaanse constatering
they looked from pig to man, and man to pig and could not see which was which
Al kun je bij het WWF vanaf dag 1 redelijke twijfels hebben. Het WWF is ook steeds gebruikt als vehikel voor belangen van de Commonwealth en daaraan verwante industrielen, in het netwerk rond WWF-(emeritus)president philip en Bernhard
En het WWF kampt met de zelfde bezwaren rond 'internationale natuurbescherming'als iedere andere grote club. Wat wil je eigenlijk beschermen, voor wie en hoe kun je dat doen in een macchiavellistische wereld
Ik heb er niet één antwoord op, maar het is wel goed een realistischer en beter geinformeerd beeld te schetsen dan reguliere media nu doen
Als een organisatie te groot wordt gaat het oorspronkelijke doel aan de (eigen) toegekende gewichtigheid ten onder.
Dat wordt voorkomen door autonomie van de landelijke organisaties en het opheffen van de internationale overkoepeling.
Bij VROM als adviseur gewerkt aantal jaren terug.
Het was op het milieu-ministerie aldaar groene eenkennigheid en voorselectie van de apparatsjiks. De volle lift rook anders door het gebrek aan okselfris bij de milieu-apparatsjiks.
Echt geen anekdote: Een project gold bij het milieu-ministerie aldaar als "succesvol" zolang er maar ministerieel geld naar toe stroomde.
@Turris: wat doe je tegenwoordig voor werk?
Turris, dat zou ik geschreven kunnen hebben. Zinloosheid maakt niet uit zolang er geld stroomt. Zie de forensentax waarvan nu al weer wordt weggelopen. Mij werd op VROM verweten met molentjes te lopen, nu zie ik alleen gigantische wndmolens. Dat heet schaalvergroting.
Opgewarmde kost overgoten met een saus van een samenzweringsyndroom en wel 100 maal weerlegd. Dus een kleffe boel, maar daar zijn ze hier verzot op.