Met het afnemen van subsidie zijn veel ecologische rampen opgelost: weg met de valse deskundigen

Gravend in mijn foto-archieven vond ik deze klimaatindoctrinatie-campagne uit 2009 voor kindjes van Staatsbosbeheer en fondsenwervende ‘progressieve’ obstructiegroepjes als Vogelbescherming: een rondreizende subsidietentoonstelling waar speculatie, halve waarheid en het zaaien van angst tot ‘natuuronderwijs’waren verheven. Nog erger: het incestueuze Klimaatverbond met haar Warme Truiendag.

Hoe cynisch is men geworden aan de ‘groene’kant?
 Hoe ver is de ‘groene’ kant afgedreven van de ideologie- en corporate commercieloze natuureducatie van onderwijzer Jac P. Thijsse. En waar is de natuurkennis die ‘normaal’was om op de HBS te krijgen, zodat mijn moeder meer planten herkent dan ik. Het drijft op enkele pragmatici als stadsecologen Remco Daalder en Martin Melchers in A’dam, maar zit vaak niet meer bij de ‘officiele’ instellingen.

Zoals Hajo al bij zijn kindjes vaststelde kunnen ze nog geen mus van een kievit onderscheiden, maar er wordt ze wel aangepraat dat ze Eneco Energie moeten afnemen omdat anders de wereld vergaat door CO2. En dat heet dan ‘natuuronderwijs’.

Ergens is iets goed misgegaan met het natuuronderwijs.
Het was groep 5 van de lagere school, Meester Fijlstra die mij voor de natuur won met simpele tastbare dingen. Hij zette een voederplank voor het klasraam waar ’s winters vogeltjes kwamen. Hij had een poster van Slijper van roofvogels ín het klaslokaal. Die roofvogels wilde ik natekenen.

Daarvoor was ik van de F16’s en Starfighters: moest ik een tekening maken van een kerststal met Josef en Maria, dan vloog daar een F16 boven. Nu werden de straaljagers vervangen door de vogels, en aan het eind van het jaar schreef ik ’n werkstukje voor Vijlstra over de havik met overtrekplaatjes van Slijper. Ik was ‘om’. En waar ik goede herinneringen heb aan mijn jeugd in Franeker, is dat dankzij de onbekommerde zwerftochten door de natuur, eieren zoeken, vogel kijken met vriendjes.

De ‘deskundigen’overboord
Voor natuurinteresse bij jeugd zijn geen Alterra-praatgroepjes nodig, diepteonderzoeken van communicatiemiepjes en ‘deskundigen’, vergaderingen, Allochtonen-smulbossen en nóg meer fietspaden dwars door kwetsbare gebieden om ‘draagvlak’te creeren, dat blijkbaar van beton moet zijn. Zodat ieder natuurterrein een soort gerontocratisch wellness-oord wordt met kakelende Nordic Walking kippen als meest algemene diersoort: ik schreef al het verhaal ‘Oorverdovend Natuurschoon’ in HP de Tijd, en Het Parool. Het begint op school bij een onderwijzer die goed les geeft, of de klas meeneemt naar iemand in de natuur die dat kan.

Geen ‘draagvlak creeren’ graag
Ik liet bij excursies in het Naardermeer smurfjes een ringslang zien, de Hollandse Anaconda, de durfals wilden de slang zelf vangen die zich voor dood hield, en gele snot uitscheidde. Ze snorkelden met de stengel van een waterlelie. Met normale mensen voer ik over het meer, we zagen een visarend met pas gevangen karper, op een warme dag mochten ze er lekker in springen en ik weet zeker dat ze dat over 10 jaar nog herinneren. Gewoon geen ‘draagvlak’willen creëren (= fondsen werven), plezier is genoeg.

Er zijn nog voldoende positieve voorbeelden
Je maakt mij niet wijs, dat je kindjes interesseert voor natuur door ze te indoctrineren met angstzaaierij, en recrutering van corporate belangen: dan stomp je ze af. Er zijn gelukkig genoeg goede voorbeelden van ideologieloos natuurplezier. Ga een keer mee met de TX10 op Texel, vis met hen de zee leeg , heerlijk de bodem beroeren, en krijg 2 uur Waddencabaret. 99 van de 100 mensen heeft dan onbekommerd plezier op één bioorganische Jolande Sapstemmer na.

    Het zijn niet de ‘deskundigen’die onbekommerd natuuronderwijs kunnen geven. Want die ‘deskundigheid’is wat al te vaak gebaseerd op met computermodellen gegenereerde speculatie: valse vooruitgang. Bij de mensen die dagelijks IN de natuur werken ligt vaak meer ervaringskennis, en dat is precies waarmee je kindjes enthousiasmeert. Nu kent de gemiddelde beheerder van Staatsbosbeheer zijn eigen terrein niet meer: te druk achter het bureau, zich op papier te verantwoorden naar managers.

bangmakerij ...


Gerelateerd: