Eerst komt het eten, dan de moraal. Bij Schuttelaar en het Ministerie van ELI werkt de wereld precies andersom
Moet visserij innoveren omdat de markt/doorsneeconsument dat vraagt, of omdat een combinatie van overheid en NGO’s dat afdwingt vanuit een- niet democratisch vastgestelde- beleidswens? Volgens mij is het antwoord op die vraag de sleutel tot commercieel succes van een innovatie die crisisbestendig is. Of juist de weg tot verdere lastenverzwaring en overheidsafhankelijkheid.
Marcel Schuttelaar= Milieudefensie= Afdwingen Utopie via overheid
Die vraag -voor wie innoveren we- ontbrak volgens mij op de eerste Innovatiedag voor visserij in Utrecht op 17 november. Schuttelaar en Partners– faciliteert vissers uit naam van het Ministerie van EL&I en het Innovatienetwerk hoe zij moeten ‘innoveren voor de duurzaamheid’, iets in die geest. Oprichter Marcel Schuttelaar is (ex)Milieudefensie-activist. Schuttelaar en Partners is Milieudefensie in Maatpak. Ongetwijfeld omgord met wat blonde communicatiebabes die het gifgroene kleurtje verdunnen.
Wiens maatschappelijk belang praten we over?
Er zou ‘maatschappelijke druk’bestaan, zo beweerde ook Dirk Duijzer. Van de bank, wiens volle dochter in innovatieve hypotheken handelde en daarmee aan de wieg van de crisis stond. Happy Planet Happy People Dirk? Dus in dit blog de vraag: WIE zijn dat maatschappelijk belang, hoevéél mensen die meer vis eten na deze door ‘maatschappelijk belang’afgedwongen innovatie? Dat is de markt, en wie meer wil verdienen moet méér verkopen, niet minder.
Het ‘Maatschappelijk belang’van Schuttelaar past in één Prius
Op de KLV-dag in Wageningen leerde ik Marcel Schuttelaar kennen als de typisch Groen Linkse utopist, die boos wordt zodra iemand zijn vastgeroeste Club van Rome-denken (de koek is op)bevraagt.
Schuttelaar heeft waarschijnlijk dus meer met moraal (wat men zou moeten kopen als wij genoeg druk zetten) dan met markt (wat mensen kopen en willen) Afgemeten aan stemgedrag van de Nederconsument is Schuttelaars moraalwinkel duidelijk niet belangrijk: de voltallige fractie van Groen Links past in één Prius.
-
Erger: Eigen marktonderzoek van Schuttelaar toont dat slechts 5 procent van alle consumenten de serieuze INTENTIE toont om ‘duurzaam’te kopen. Dat zegt nog niets over wat Nederlanders DAADWERKELIJK kopen. Terwijl dat koopgedrag het enige belangrijke is voor de sector, wanneer Marcel Schuttelaar niet met geladen pistool de wacht houdt bij het schap.
Wat voegt Schuttelaar dus toe aan visserij?
-
Kretologie over ‘Blueports’ en ‘duurzaam'(wat is dat?). Sommige mensen – vooral bij de overheid- geloven dat taalinnovatie en toverwoorden vanzelf toegevoegde waarde creëren.
Volgens mij kan iedere visser op zee wel gekke woorden verzinnen. Als ik een kist schol op mijn tenen liet vallen in zo’n blauwe haven midden in een convenant vol netwerken op weg naar mijn taskforce, zou ik ook allerlei innovatieve taal uitslaan. Of dat de verkoop zou helpen…
Er kan nog meer bemoeienis bij…
Men beweert bij het Ministerie van ELI dat milieuclubs – want dat is Schuttelaar en Partners- ‘maatschappelijke organisaties’ zijn die aan de overlegtafel MOETEN, ze zijn steevast favoriet overheidspartner: terwijl ze dus hoogst waarschijnlijk een zeer klein minderheidsbelang vertolken en agenda- in plaats van marktgedreven zijn. Het is onwaarschijnlijk dat deze zéér kleine politieke minderheid zelf marktwaarde voor visserij creëert.
Eerst het eten, dan de moraal
Zoals Berthold Brecht al vaststelde: eerst het eten, dan de moraal. Zo werkt de markt/ u als consument in het dagelijks leven. Ik heb nog nooit iemand bij de viswinkel ontmoet (het Haringhuis in Scheveningen zondag nog) die bij de kibbeling vroeg: ‘wat voor vismethode is hier gebruikt?’, of die in het restaurant zijn bord met overheerlijke schol woest opzij schoof: ‘ja, maar, neee, is hiervoor de bodem beroerd!!’. Ligt het aan mijn ondeskundigheid, of zou zo iemand het lachertje in het restaurant zijn?
Maar bij Schuttelaar werkt de wereld precies andersom als we maar genoeg druk zetten.
Je kunt je afvragen of Marcel Schuttelaar je wel kan helpen bij meer visverkoop, want hij handelt in de eerste plaats in moraal, die hij via overheidsdwang wil doorduwen. Daarom zijn milieuclubs ook favoriete partners bij het Ministerie van ELI bij het doorduwen van voorgekookt beleid als in Natura 2000: ze versterken de ambtelijke macht, omdat ze de zelfde strategie nastreven en zo elkaar versterken.
Meer overheidsbemoeienis om een vaststaande agenda door te duwen, los van wat de markt vraagt. Als Stichting de Noordzee mijn schol serveert is hij 30 procent kleiner/duurder (zij willen 30 procent van de Noordzee op slot zetten). Terwijl het enige criterium op de markt- de vriend van de visserij- is: hoe lekker is het, en hoe duur is het.
136 is meer dan 4
Dus innovatie die een product duurder maakt, richt zich op de 4 Groen Links zetels in de Kamer en de Duurzame 100, waaronder veel van die integere bankiers zitten die onze economie innoveerden met Subprime-oplossingen. Dat zijn er samen 104 van de 16.999.896 Nederlanders.
De Dierenpartij eet principieel niet mee: die knagen met de nieuwe Staatssecretaris van ELI Co Verdaas op een wortelsalade met tofuburger, overgoten met een sausje morele superioriteit. En zoals Simon Rozendaal al vast stelt in zijn Encyclopedie van Nutteloze Feiten, laten zij daarbij veel meer winden.
Ik zou me richten – juist in tijden van crisis- op de overige 136 en de meerderheid die nooit aan ‘ongedefinieerd duurzaam’denkt en gewoon lekker wil eten. Verantwoorde visserij- zoals Johan Nooitgedagt van de Vissersbond het liever noemt- is dan ruim voldoende. Maar ik ben dan ook niet in marketing afgestudeerd en geen deskundige.
Volgens mij bestaan innovatiedagen alleen voor mensen die niet innovatief ondernemer zijn en daar dus over willen praten.
Ik bedoel, voor de garnalenpelmachine, was Schuttelaar daarvoor nodig of een convenantnetwerkstructuurkaderoverlegorgaan?
Dus volgt hier dan mijn ondeskundige maar logische advies op basis van mijn simpele redeneerkunst als eenvoudige biojournalist: niet lid van wat voor convenant of taskforce ook.
Het lijkt mij stug dat vissers en verkopers zélf niet weten hoe zij vis uit de plomp bij consument moeten krijgen- de enige wijze waarop zij geld verdienen. . Zie de Mannen van de Zee-campagne van NSFC, 15 december in de Kookfabriek Amsterdam.
Staatssecretaris van ELI Co Verdaas heeft gisteren aan de Koningin zijn ontslag aangeboden.
Ook gisteren kreeg ik weer elektronische post van de bond. Ze willen daar weten hoeveel de nieuwe EEG-Umlage mij gaat kosten. Ik denk dat ze broeden op een verzoek tot vrijstelling.
Maar goed, ook in de post van de bond zit steevast het “gegeven” verweven dat de “moderne hotelgast” nou eenmaal hoge eisen stelt op het gebied van “duurzaamheid”.
Nu bestaat dat soort gasten uiteraard. Als je maar lang genoeg tegen de mensen aan ouwehoert gaan er vanzelf een paar om tweedehands toiletpapier zeuren. In de barre werkelijkheid van mijn hotelpraktijk heb ik in ruim 15 jaar
één keer iemand gehad die het ontbijtbuffet niet “bio” vond en
één keer iemand die meldde dat we de handdoeken niet hoefden te wisselen.
Vervolgens serveerde ik ooit ECHTE boerderijkip (stevige vezel, kruidige vleessmaak) die door de gasten als taai werd ervaren. Voor de echte Franse en Belgische superkippen heeft men het geld niet over http://www.domainedelaperouse.com/vente-volaille-…. 30 tot 35 Euro / Kg inkoop. Dan zit je “op restaurant” met z’n twee toch al gauw aan 120,- peetje peetje. Niet te doen dus.
Ook voor grijze wilde zalm wil de gast niet betalen wat nodig is. En that’s it!
Er is al met al nog een hoop werk aan de winkel voor het groene tuig. En ze weten dat ze het niet gaan redden, vandaar dat men steeds meer roept om “dwingende maatregelen”.
Niek Rodenburg schreef:
Beter ware het geweest als de Majesteit een oorvijg (of één uit de Koninklijke Stallen) had uitgedeeld.
Dat is het minste wat zo'n onderdaan verdient.
Idd, grijze zalm: wat de zalmkweek goed imiteert is het dieet dat de vroegere wilde zalm bij groenland at om op te vetten bestaande uit rooie kreefjes
Die link is weggevallen,
Vraag is waar het primair om gaat: duurzaam vissen of produceren en hopen of verwachten dat je daar meer geld voor krijgt, of om iets anders? Naar mijn smaak het laatste. De kosten voor de visser zijn hoog en de opbrengsten té laag.Veel vis gaat, net als veel agarische producten, als een 'bulkproduct'de internationale markt op, bv als dieprvries schol. Het opereren in een commidity markt in combinatie met de zwakke positie in de keten betekent dat de inkomenspositioe van vissers (en veel boeren) sterk onder duk staat en steeds meer zal komen. Dat gaat alleen veranderen als je je, vanuit een sterkere posdotie in de keten, gaat richten op producten met een hogere toegevoegde waarde, met als focus ondermeer smaak en beleving. Vis met een verhaal!! Eén van de aspecten die horen bij het opereren in de hogere segmenten in de markt is dat je je 'productiewijze' in orde, dus o.a. duurzaam moet zijn, want imago ios een essentieel onderdeel van een topprodukt. Duurzaamheid is daarmee niet de driver, maar een randvoorwaarde om in de top van de markt te opereren. Een bedrijf als de Ecofish Group laat dat op voortreffelijke wijze zien. En dat zal vast ook op z'n minst een deel van de boodschap zijn geweest op 17 december.
Ger Vos
@Ger Vos:
Ik mijd alle voedsel waar het etiket "duurzaam" opgeplakt is.
De Ecofish Group lijkt in de eigen marketing te geloven en dat is "not done" in het marketingwezen (onder het motto: "bedonder een ander, maar niet jezelf.)"
Een beetje consument gaat op de kwaliteit af en niet op een duur betaald "duurzaam" keurmerkje.
In mijn ogen gaat de Ecofish group juist voor kwaliteit, waarbij in de slibstraem duurzaamheid mee gaat. De opmerking over marketing is niet alleen onjuist, maar doet ook geen recht aan wat zo'n ondernemer tegen de stroom in op innovatieve wijze aan het proberen is.
Gatverdamme alsof we ineens allemaal snappen wat "duurzaamheid" precies is, nou ik snap dat bijvoorbeeld nog steeds niet, en mijn bloeddruk stijgt nog steeds als ik het hoor of lees, huizen met stenen muren, die zijn duurzaam, de rest is elkaar quatsch nablaten. Ik snap wel een beetje wat men bedoelt, beetje vissen op soorten die door mensen die daar geen verstand van hebben tot nog niet uitstervend zijn verklaard met methodes die de bodem heel laten terwijl dat door mensen die daar geen verstand van hebben als ongewenst is verklaard, bodemberoering, snap ik het zo goed????
Duurzaam heeft een economische, een ecologische en een politieke betekenis.
Economisch: producten zijn duurzaam als ze meer dan een productieproces meegaan: machines, gereedschappen, gebouwen. Maar ook spullen in huis die je meer dan een keer gebruikt: oven, wasmachine, televisie, telefoon. In al die dingen investeer je en je schrijft ze af over de levensduur van het duurzame goed.
Duurzaam in de ecologie (verzamelterm, niet helemaal dekkend) is als je nageslacht dezelfde keuzes houdt als jij nu hebt.
Duurzaam in de politiek (en NGO's) als je dezelfde keus maakt als NGO's en linkse politici. Dat laatste is als grap met kern van waarheid bedoeld, deze toevoeging is voor hen die dat niet meteen begrijpen.
@Ger Vos:
Dat "innovatieve" doet het hem, ik ben helemaal om. ;-)
Fishy
(3. Informal Inspiring doubt or suspicion http://www.thefreedictionary.com/fishy
)
@ Ger Vos, volgens mij heb je het over 'gedefinieerd duurzaam', onderscheidend vermogen creeren: een goede zaak, al waarschuw ik dat je niet uit hoop moet handelen maar uit zicht op de markt: WILLEN mensen dat wel. Mij maakt het geen bal uit of er een keurmerk op een pakje staat of niet, het land van herkomst speelt al meer mee
Geen goede zaak: beleidsgedreven duurzaamheid (vernauwd tot iets klimatigs-Jolande Sappigs), en daar loopt de overheid van over, kan enkel tot lastenverzwaring leiden omdat niemand daar om vraagt
@Rypke. Juist, het gaat om gedrevenheid vanuit de markt. Is overigens de vraag of je het nog over beleidsgedreven duurzaamheid moet hebben. Veel bedrijven hebben de overheid op dit vlak al lang ingehaald.
Dus windmolens zijn niet duurzaam omdat ze miljarden subsidie nodig hebben?
@Ger Vos:
Het gaat om de kwaliteit van het product, die verbetert niet omdat er een etiket "duurzaam" op geplakt wordt.
Het zorgt wel voor een prijsverhoging.
Neem stelling tegen pressiegroepen die met het mes op de keel je laten geloven dat een bedrijf een maatschappelijke verantwoordelijkheid heeft buiten de verantwoordelijkheid voor de klant/consument, de werknemers en de aandeelhouders.
Als ik vis eet dien ik de groene zaak, neem ik een biertje dan sponsor ik een theatervoorstelling, via mijn bankrelatie sponsor ik sporten en kunstenaars, via mijn energieleverancier sponsor ik zaken die ik niet eens meer kan achterhalen.
In dat opzicht heeft het bedrijfsleven de overheid links- en rechtsom ingehaald.
Leuk dat ik tegen wil en dank de maecenas uit kan hangen.