Het miljardenlek in onze nationale begroting: geeft SDE-miljarden aan nutsbedrijven met leukste groene gedicht

Deze week werd de begroting van het Ministerie van ‘Economische’Zaken behandeld. In die begroting zit een groot miljardenlek, genaamd Agentschap.nl, de blinde vlek van onze parlementariërs. Een geschatte 18 miljard euro verdween via deze dependance van energiebedrijven en subsidiemiljonairs reeds door het klimaatputje. De Klimaatkassa rekent af zonder bon bij burgers.

In die context komt de tweet van Wyke Smit wel verstandig over, wat mij betreft is dat haar eerste waarmee ik volledig kan instemmen.

Wyke Smit (@wykegroene11)
16-01-13 18:41
Kamp:”Als je de informatie negeert kun je in een situatie komen dat het op je afkomt en tot hoge kosten leidt.”

Gelukkig heeft Kamp ook de onkreukbare Crok gehoord.

René Leegte behoedt Tweede Kamer voor morele en intellectuele leegte
We kunnen niet zeggen dat we het niet wisten. Alle informatie was bekend. Er waren nog een paar Kamerleden die niet hun verstand verloren door het Groene Geloof. Zie de spreektekst van René Leegte bij de begrotingsbehandeling:

De aantrekkelijke gedachte is, dat wij daarmee (met windmolens RZ) klimaatverandering tegenhouden. Wij beschermen moeder aarde voor onze klein- en achterkleinkinderen. Een argument van dusdanig emotionele aard dat alle kosten vervolgens voor lief genomen worden.


En die kosten voorzitter, die kosten zijn enorm. Het zijn niet alleen de miljarden die alle consumenten nu via hun energierekening moeten betalen voor de molens zelf, het zijn ook de miljarden voor het aanpassen van de infrastructuur en de miljarden om een systeem in de lucht te houden dat we kunnen inzetten als het ’s nachts niet waait.

Leegte herinnert de Kamer en Kamp nog aan het eigen onderzoek naar de rentabiliteit van Klimaatbeleid, waaruit bleek dat windmolens de duurste manier zijn om een ton CO2 te mijden. Dat onderzoek dreigt alsnog in een diepe lade te verdwijnen.

Voorzitter, de kamer zelf heeft onderzoek gedaan naar de effectiviteit van klimaatbeleid. De duidelijke conclusie was, dat energiebeleid de meest kostbare manier is om klimaatbeleid te voeren. Conclusies die alle woordvoerders hier aanwezig persoonlijk hebben onderschreven. Voor mij was dat een lichtpuntje om te komen tot een rationele discussie over energie.

De mensen die onze Westerse beschaving door het groene afvoerputje willen spoelen, zijn niet in rentabiliteit geinteresseerd, zij willen enkel hun macht en financiele belangen verdedigen. Het meest kenmerkende is de opmerking die het Planbureau voor de Leefomgeving plaatste in haar klimaatnotitie, om Henk Kamp op het verkeerde been te zetten over klimaat.

Omdat de kosten en baten van klimaatbeleid moeilijk zijn aan te geven (….) is er eerder sprake van het beperken van risico’s dan van een precieze kosten-baten afweging.

Deze passage van het PBL is één van de weinige feitelijk juiste constateringen in de notitie. Het PBL beschrijft zo precies wat er nu gebeurt: klimaatbeleid is louter emotie, en jezelf van rationele argumentatie ontslaan met beroep op het voorzorgprincipe:.

PBL: Omdat de kosten en baten van klimaatbeleid moeilijk zijn aan te geven (….) is er eerder sprake van het beperken van risico’s dan van een precieze kosten-baten afweging.

Dan Leegte:

Energie is economie. We kunnen slimme dingen doen, door te sturen op innovatie en economische weerbaarheid, of we kunnen een goed gevoel kopen maarwakker worden in een economische woestijn. Op dit moment moeten wij constateren dat op
iedere keuze die de overheid maakt, nieuwe regels volgen. Op die nieuwe regels volgen uitzonderingen, compensaties en bijstellingen. We bouwen met z’n allen een soufflé van wetgeving. Maar, uiteindelijk stijgen hier de kosten terwijl de goedkoop geworden kolen hun weg elders in de wereld vinden. De CO2 klotst inmiddels wereldwijd over de plinten, Europa
zit in een economische crisis en wij doen niets. We staren als konijnen in de koplampen van het goede gevoel.

De VVD kiest voor het optimisme, een betaalbare energietransitie! Als het aan de VVD ligt, gaat het olietijdperk voorbij. Niet door een tekort aan olie, maar door een overvloed aan betaalbare alternatieven.

Zonder klimaatbeleid versmald tot energiepolitiek waren de door dit kabinet als ‘bezuinigingen’verkochte lastenverzwaringen niet nodig.
Wanneer we als aardappeleters rond een karig potje zitten, 20 procent werkeloosheid en een oplopend begrotingstekort terwijl enkele subsidiemiljonairs in hun vuistje lachen, kunnen we niet zeggen: we hebben het niet geweten. Het klinkt wat pathetisch wanneer je- net als ik nu- heerlijk warm en comfortabel achter je bureau zit met gevulde maag. Hoe vanzelfsprekend is die welvarende toestand eigenlijk?