brrrr

De Idso’s van CO2 Science zijn gehaat bij klimaatalarmisten. Toen ik mijn grote vriend Rik Leemans in Wageningen bezocht had hij er ook geen goed woord voor over. Natuurlijk, ze citeren vooral nuancerende klimaatstudies. Maar dat betekent niet dat die studies per definitie fout zijn.

The Holocene: Kleine IJstijd het koudste
De Idso’s pikten een studie op in The Holocene in augustus 2012 alweer van Moros et al die vaststelt dat van alle koudegolven in het Holoceen (dat is de periode na de laatste ijstijd – het interglaciaal- waarin we nu leven) de Kleine IJstijd die in de 17de en 18de eeuw plaatsvond het koudste was, de Romeinse Warmteperiode het warmste. De conclusie leunt op proxies in oceaansediment op 58 graden noorderbreedte, waaruit ze de temperatuur van zeewater afleidden. Eerder bleek al een grote invloed van variaties in zonne-activiteit op het Holocene klimaat.

De constatering zegt niets over de rol van CO2 nu
Als klimaat vroeger steeds opwarmde en afkoelde door vele factoren, dan betekent dit niet dat CO2 nu niet kan bijdragen aan opwarming: dat stelt IPCC AR4 ook vast in hoofdstuk 6. Als een bosbrand vroeger door bliksem ontstond, betekent dit niet dat nu een campingbrand geen oorzaak kan zijn. Soms tref je wel pseudoskeptische drogredeneringen aan in die geest. Men wil wel hyperklimaatgevoeligheid door de zon accepteren, maar niet door CO2. Dat is natuurlijk jezelf voor de gek houden.

Wat wél relevant is: wanneer de Kleine IJstijd zo koud was- volgens de auteurs wordt iedere koudeperiode steeds kouder- dan hoeven we ook niet panisch te doen over een ‘2 graden doel’, zo’n politiek vastgestelde ‘veilige grens’waarin de aarde zou mogen verkeren. Waarom mag het niet veel warmer worden dan de koudste periode van het Holoceen? Klimaatalarmisten kiezen het verkeerde ‘ijkpunt’, de verkeerde ‘norm’.