Milieucommissaris Potocnik: verlengstuk bureaucratische en financiele elite. Vijand van vrij burgerschap en nationale soevereiniteit
Op de Dagelijkse Standaard weer eens een interessante boekbespreking: ‘Het Volk als onderpand’,van Ad Broere’s duik in de financiële wereld onder onze (Europese) economie getiteld ‘Geld komt uit het niets’: hoe een internationale elite waarde uit niets creëert (papier, CO2-derivaten), en belang heeft bij de opheffing van de soevereiniteit van natiestaten in Europa: exact hetgeen de internationale milieubeweging ook beoogt via de COP-klimaatconferenties en RIO (Reshaping International Order). Met als laatste interessante waarneming:
Het boek besluit met de noodzaak van een nieuwe manier van denken over het financiële stelsel, een nieuw paradigma. Achter het masker van zogenaamde filantropie, maatschappelijke betrokkenheid, zogenaamde duurzaamheid en zorg voor het milieu schuilt een meedogenloos masker van macht en hebzucht. Hear hear!
Internationale groene NGO’s in Westen verlengstuk van overheid/corporate power
Sluit mooi aan op onze berichtgeving over twee veel op Climategate besproken waardecreaties uit niets, CO2-windhandel en ‘Biodiversiteit-bonds’ via habitatbankieren.
De internationale milieubeweging is hier actief protagonist- zoals het Wereld Natuur Fonds– of usefull idiot bij het versterken van macht van graaiende politici die overheidsinvloed inzetten voor privégewin, een selecte groep multinationals en een financiële elite.
….met de grootste kantoordichtheid ter wereld in Europa
Zie in deze studie van de KU Leuven (bijlage 4) hoe het kantorennetwerk van clubs als Friends of the Earth (‘Friends of the European Union), Greenpeace en WWF in Europa zit oververtegenwoordigd, opeengeclusterd. Met liefst 4 kantoren, waarvan 2 hoofdkantoren- in Amsterdam.
Waarbij de Europese Commissie het WWF-lobbykantoor per jaar 6,5 ton euro betaalt om haar beleid (meer Europa, meer windmolens) toe te juichen, FOE vangt 4 ton euro lobbysubsidie per jaar. WWF vangt miljoenensubsidies van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Vraag je een verantwoordelijke EU-ambtenaar in Brussel naar de rationale, antwoordt hij: ‘ze hebben de zelfde doelen als ons’.
Waarmee de term NGO een ironische bijklank krijgt. Niet Gekozen Organisatie dekt de lading beter of Extended Government.
Stel jezelf de vraag: Waarom zijn die clubs híer oververtegenwoordigd?
Terwijl in het rijke Westen de milieuproblemen dankzij een beter functionerende overheid en beter opgeleide welvarende burgers toch aanmerkelijk beter onder controle zijn, dan in landen als Nigeria waar een kleine elite alle voordelen heeft. Veel milieuproblematiek- zoals de olievervuiling in Nigeria- hangt samen met niet functionerende overheid en corruptie zo signaleert ook Andy Revkin in de NY Times.
Daar waar de overheid niet functioneert, zijn ook nauwelijks internationale milieuclubs actief: ze zijn alleen daar actief waar de overheid ze faciliteert/inkapselt in haar eigen doelen. Milieuclubs hebben géén macht waar ze wél nodig zijn, en wel macht waar ze niet nodig zijn: lokale/regionale organisaties en burgerverbanden kunnen het daar prima af zónder kosmopolitische bemoeiclubs. We zien dat ook bij ‘internationale natuurbescherming’, waar NGO’s voor vervangende overheid willen spelen om falende controle op stroperij tegen te gaan.
Groene NGO’s gefaciliteerd dóór de overheid
NGO’s zijn geen vervanging van overheidsmacht die tot kleinere overheid leidt, maar juist een aanvullende overheid die haar macht versterken. Zo signaleerde sociaal wetenschapper Bas Arts ook al: NGO’s zijn eerder een aanvulling, mogelijk gemaakt dankzíj de overheid als versterking daarvan. Zo citeert hij Kal Raustila .
Raustiala argues that NGO participation and cooperation ‘provides policy advice, helps monitor commitments and delegations, minimizes ratification risk, and facilitates signalling between governments and constituents.’ NGOs are thus conceived as acting in service of the state, with the state depicted as masters.
En
Environmental NGOs can be seen as a state-cultivated supplement to the state, going beyond the state in order to strengthen state power and state regulatory power.
Dat verklaart de ruimhartige subsidiering van clubs als Stichting Natuur en Milieu door overheden (per jaar meer dan 3 miljoen euro), die het beleid propageren dat een bureaucratische elite voorstaat als vele gigawatts aan inefficiente en nodeloos dure energievoorziening op zee met windmolens, op honderden kilometers vanaf de plek waar het nodig is: zeekracht. Maar ook de financiering van clubs als Stichting de Noordzee met 1 miljoen euro in één jaar om visserij van zee af te hinderen.
Maar ook de subsidie aan het Brusselse lobbykantoor van het WWF om de Europese Commissie haar beleid groene legitimiteit te geven: voor meer dure energie, CO2-windhandel en andere waardecreatie uit niets opgebracht door consument en burger. U- brave melkkoe- bent hun onderpand.
Internationale NGO’s van nature anti-democratisch
We zien ondemocratische bureaucratisering en kosmopolitisering momenteel bij visserijbeleid en Natura 2000: daar wordt onder de vlag van Europees beleid allerlei op internationale conferenties – mede door NGO’s afgedwongen- beleid doorgevoerd waarin burgers geen enkele zeggenschap hadden. Zoals via Ospar, het voorzorgprincipe en ‘ecosysteembenadering’ uit de CBD: alles is gericht op het hinderen van persoonlijke vrijheid ten gunste van (internationale) bureaucratische macht, zónder dat toetsing plaatsvindt van de (ecologische)effecten: die dankzij slechte definiëring vaak niet zijn te geven.
In ‘Global Civil Society, a Skeptical View‘gaat Kenneth Anderson van Stanford University en Washington College of Law veel verder: hoe nobel de belangen die NGO’s ook claimen te vertegenwoordigen, uiteindelijk beslist de stemmer in een democratische maatschappij welk beleid belangrijk is.
(International) organizations are undemocratic and will always be that way, and international NGOs, for their part, cannot “represent” the peoples of the world and cannot substitute for democracy.
Windmolens zijn standbeelden ter ere van bureaucratische elite
De Europese overheid en kosmopolitische milieubeweging zijn vijand van soevereine burgers en staten. Voor goed milieubeheer zijn we juist afhankelijk van lokaal verbonden organisaties, die om de eigen omgeving geven en is nationale soevereiniteit een pluspunt: zie ‘Groene Filosofie’van Roger Scruton voor een goede onderbouwing van een conservatief liberale groene beweging. Die is partij-onafhankelijk
De honderden windmolens extra die Henk Kamp(VVD) nu per provincie toewijst op orders van de PvdA, Agentschap.nl en de Europese overheid – die niemand wil maar waarvoor wij wel betalen- kun je zien als machtssymbolen ter ere van een bureaucratische elite. Daarmee bewijst deze elite hoe zij haar eigen plan trekt met uw portemonnee en persoonlijke vrijheid als onderpand. En daarmee de plicht van ons om hiertegen in opstand te komen. Voor ónze vrijheid en óns land.
Aangemoedigd door de cheerleaders van het verzamelde onbenul der (meestal linkse) journalistiek.
Bij de rol van de journalistiek in dit verhaal is geen diepere verklaring nodig: journalisten zijn gewoon erg vaak nogal luie, linkse nepintellectuelen die zich met een voorhoede identificeren, met een narcistische tic die zelfreflectie onmogelijk maakt. Dat gebrek aan hersencellen is voldoende verklaring voor hun cheerleadersrol van de Eurocratie, die ook Duits journalist Michael Miersch van de Achse des Guten al bevestigde bij onze arme oosterburen. De journalistiek is meestal bewaker van de mainstream.
Climategaters weten het al
Onze lezers zijn al langer wakker: hoe evident is het rationeel en logisch dat promotie van aanbodgedreven astronomisch dure en ruimte- en landbouwgrond/fosfaatverspillende energie zowel ecologische als economische zelfvernietiging bewerkt.
Met veel destructievere potentie voor onze maatschappij, dan met haperende computermodellen voorspelde mogelijke opwarming die binnen bepaalde grenzen meer ecologische voor- dan nadelen heeft.
Laat ik eens een favoriete NVJ-journalistenterm gebruiken: Is dat niet ‘schrijnend’? Ik ben warm voorstander voor een nieuwe journalistieke prijs als aanvulling op De Tegel: het bord voor je hoofd.
Toeval bestaat niet: ook de Klimazwiebel gaat hier op in
http://klimazwiebel.blogspot.nl/2013/02/engos-civil-society-and-post-normal.html
en dit boek ga ik zeker lezen: sluit exact aan op mijn toetsing van het Wereld Natuur Fonds,
Gourevitch, Lake and Gross Stein, 2012 (The Credibility of Transnational NGOs: When Virtue Is Not Enough)
en een Nederlands voorbeeld: wie MSC-labels bij visserij verplicht stelt zadelt de visserij vooral op met lastenverzwaring: 80.000 euro accreditatiekosten per vier jaar en nog eens 25.000 euro per jaar voor een stempel. het MSC-label helpt vooral consultants en de milieubeweging, terwijl de visserij hget zelfde doet dan voorheen.
Nu met de hoop dat de milieubeweging en de linkse journalistiek ze dan eindelijk met rust laten. MSC is vaak een vorm van protectiegeld, vergelijkbaar met de maffia in New York. Als je onze bescherming accepteert/ons geld geeft slaan we je kroeg niet meer kort en klein
Ik eet alleen vis zónder MSC-label, dan weet ik dat de visserij niet nodeloos op kosten is gejaagd.
NGO’s voldoen aan de wens van de mens om bedrogen te willen worden.
In dat licht bezien hebben ze een maatschappelijke functie; wel gelijkwaardig aan die van de pest.
Griekenland, naar zeggen de bakermat van de democratie, is hèt voorbeeld hoe je een democratie om zeep helpt met voorbeeldig op schrift gestelde grondrechten en wetgeving.
Vriendjes politiek, (in)dektechnieken waar een fokstieren jaloers op zijn, volkverlakkerij en bot eigenbelang zijn voedingsbodems van teloorgang.
Het popiejopie gevoel om een keurmerk van NGO’s te mogen dragen (in de vorm van een tattoo op de edele delen?) is verleidelijker dan het volgen van de stem van het volk, zelfs voor de linkse rakkers.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zonder_last_of_ruggespraak
Mijn stelling van de dag: De NGO’s de wereld uit, te beginnen met het WWF/WNF.
Veel dank! Geen woord Chinees bij, Rypke! Daar zou de door NL gesubsidieerde Groene Taliban (in de NGO’s en Quango’s) naar toe moeten en dus alhier snel oprotten. Bovendien Groenlinks is al ongewild bezig zichzelf in NL af te schaffen. We moeten ze daarbij een stevig handje helpen door ze steeds te helpen herinneren aan hun onwetenschappelijke politieke dogma’s, die de belastingbetaler en ondernemer steeds harder in hun portemonnee treft.
Dennis Bray stelt enkele prangende vragen in dit verband op Klimazwiebel:
Oeps sorry…. eerst maar even de comments lezen voortaan….
Ken het zo zijn dat die ambtenaren geen Nederlands kunnen?
Als Statenlid in de Provincie NB zie ik de macht van de milieulobby. In ons geval de Brabantse Milieu Federatie, met een schamele 0,5% eigen inkomsten (wat een draagvlak!) op de begroting van 1,3 miljoen. Buiten de 7000 zelf bij elkaar geharkte centen, komt de rest van gemeenten, uiteraard de Postcode Loterij, maar ook van de Provincie, die zo feitelijk (neeeeee, meneer van den Berg, dat komt uit een ander potje! Tuurlijk!) de talrijke rechtszaken tegen zichzelf subsidieert.
Het is werkelijk ongelooflijk hoe deze draagvlakloze subsidieclub invloed heeft op het beleid. Overal in het overleg, dit verlengstuk van de Tilburgse PvdA met een Groen Links Bastaardkindje in Eindhoven, die het presteerde om in te stemmen met de kap van ruim 100 bomen aan de schitterende Aalsterweg in Eindhoven…. Jawel, gelijktijdig met de 4(!) debatten over die paar boompjes bij de A27 in Amelisweerd.
Maar goed: bomen voor een onnozele en onnodige busbaan verwijderen is natuurlijk iets heel anders dan bomen verwijderen voor een noodzakelijke snelwegverbreding.
Goed artikel Rypke! Zo worden meer mensen bewust van wat er echt gaande is. NGO’s zijn niet meer dan een instrument voor de overheid/corporate power om hun doelen te bereiken.
De Noordzee is een mooi voorbeeld hoe de kleinste tak van sport op die zee, die nog niet in handen is van corporate power, verjaagd wordt om de moneymakers van corporate power (windmolens/ offshore/ zandsuppletie/ onderzoek/) alle ruimte te geven om deze maximaal te exploiteren.
De term anti-democratisch voor deze ontwikkeling is nog netjes. De inslag om wereldwijd tot dit model over te gaan waarbij geen inspraak meer wordt geduld van de burgers/ kleine-midden ondernemers kan met recht facistisch genoemd worden.
NOS legt het nog één keer uit:
Recht om te VERVUILEN, opwarming, ingrijpen:
http://nos.nl/video/475631-handel-in-emissierechten-blijkt-debacle.html
Dat zeg je heel goed. Wat is nu het probleem, de NGO’s of de overheid/corporate power? Het is inderdaad waar dat (vooral grote) NGO’s gebruikt worden voor grootschalige greenwashing, de keurmerken schieten als paddenstoelen uit de grond, en er worden beloftes gedaan die niet waargemaakt kunnen worden (bijvoorbeeld, WNF met Coca Cola die de Arctic willen saven). Maar los je het probleem op door NGO’s weg te halen? Of zijn daarvoor veel ingrijpendere maatregelen in het huidige graaisysteem nodig?
Ik denk het laatste. Ik denk dat het systeem het probleem is. Gelegenheid maakt de dief.
—
Mijn grote probleem met de enorme windparken op zee, is dat het het oude bedrijfsmodel in stand houdt van enorme hoeveelheden energie die centraal geproduceerd worden. Dit kan alleen door enorme bedrijven uitgevoerd worden die zo dus als het ware de macht hebben. Centralisatie leidt altijd tot macht en dus ondemocratisering. Hetzelfde met die megalomane plannen van megazonnepaneelparken in de Sahara (Desertec).
Als de Energiewende één voordeel heeft (naast de schoner geproduceerde energie tegen vaste kosten voor de lange termijn en het terugbrengen van afhankelijkheid van politiek instabiele kartels), dan zijn dat de mogelijkheden die het biedt om burgers onafhankelijker te maken van de grote energieproducenten die de boel zo gedraaid hebben dat zij alle voordelen in hun zak steken en vervolgens twee vliegen in één klap slaan door de kosten (belasting) op de eindverbruiker af te wentelen en alternatieve energie de schuld van prijsstijgingen te geven. Het wordt nu interessant om te zien of het de energie-dinosaurussen gaat lukken om via media en politiek de boel nog langer te traineren, of dat de moderne energietechnieken zo goedkoop aan het worden zijn dat ze niet meer tegen te houden zijn.
Ik hoop alleen dat het tot een democratisering van energie zal leiden, want niets is beter voor een samenleving dan onafhankelijke burgers.
Neven schreef:
Ja.
Wat helaas ontbreekt: onafhankelijke, gekozen vertegenwoordigers.
Het WNF/WWF, GreenPeace en andere duurzamen hebben 80% van het parlement op de psychische loonlijst.
@ Neven,
Interessante reactie. Apart dat je afgeeft op centralisatie c.q. grote bedrijven als het grote kwaad. Zonder multinationals was het bijvoorbeeld niet mogelijk om computers te bouwen waarmee je dit stukje hebt getikt. Of om MR scanners te maken, medicijnen te ontwikkelen, vliegverkeer te ontwikkelen waar alle klimaatconferenties van afhankelijk zijn, voedselproductie dramatisch kostenefficienter te maken of, inderdaad, energie voor iedereen voor een lage prijs mogelijk te maken. Als we hadden moeten wachten totdat lokale bedrijfjes het allemaal uit de grond stampten zaten we nu nog ergens in de 19e eeuw qua armoede, levenskwaliteit en -verwachting en informatievoorziening / democratisering etcetera…
Decentrale energieopwekking is de facto een recept voor kostenverhoging, kapitaalvernietiging, landschapserosie en kwaliteitsverlaging van het electriciteits / gasnet. Met allerlei kostbare tweede en derde orde effecten (laws of unintended consequences). Het is een sprookje, het zoveelste, dat in de hoofden van de milieuwereld zit dat ‘local/small’ is good, en multinational/big is bad. Kijk om je heen, maak eens een paar sommetjes, en think again.
En sorry dat ik begin te lachen dat een voordeel van de energiewende zou zijn dat er nu schonere energie wordt opgewekt tegen vaste lage kosten.. Volgens mij rijzen de kosten de pan uit als je de juiste sommetjes maakt inclusief belastingverhogingen, en worden er vele nieuwe bruin/steenkoolcentrales gebouwd ipv de schone kernenergiecentrales. CO2 en fijnstof uitstoot gaat daar de pan uitschieten.
En als je de afhankelijkheid van politiek instabiele kartels zo belangrijk vindt, dan zal ik in jou dus ongetwijfeld een groot voorstander vinden van schaliegas en -olie winning, want die zijn volop te vinden in de Westerse wereld.
En, oh ja, energie hoeft helemaal niet ‘gedemocratiseerd’ te worden. Ik zou niet eens weten wat dat betekent. Energie behoort beschikbaar, goedkoop, betrouwbaar, veilig en schoon te zijn. Kernenergie en fossiele energie (gas en in mindere mate olie, kolen dan weer wat minder) scoort op deze criteria prima. Alternatieve energiebronnen zijn zowel niet overal en altijd beschikbaar, zeker niet goedkoop, evenmin betrouwbaar en veilig (fikkende zonnepanelen?), en schoon valt ook nog te bezien (denk aan LCA van windmolens, zonnepanelen of biomassainstallaties…).
Maar ja, je hebt blijkbaar een innerlijke angst voor alles wat groot en ‘niet democratisch’ (huh?) is. Dat is meer voer voor psychologen dan voor een redelijke discussie. Dat kapitalisme en multinationals mits aan regels gebonden juist een zegen zijn voor vooruitgang is blijkbaar niet aan jou besteed.