Dit boek MOET iedere journalist en politicus lezen!

Als we de Telegraaf vandaag op de voorpagina kunnen geloven, heeft de diersoort Homo sapiens eurocratensis weer iets gevonden om lasten te verzwaren: DNA-tests bij voedselproducenten na de paardenvleeshype, met onkosten doorrekenend naar de consument.

Hoe moeilijk kan het zijn?
Hier zien we in notendop, hoe de ziekte van het Westen voortwoekert. Voor zover het slecht gaat met ‘de economie’ (wat is dat eigenlijk) in Westerse landen is dit te wijten aan bureaucratie, het feit dat we steeds meer geld uitgeven aan zaken die geld en tijd kósten om een angst te bezweren, met ‘klimaatbeleid’ als koning van alle geldverkwisting. In plaats van aan activiteit die geld óplevert en waarde creëert.

    Die bureaucratie dijt uit volgens een drietrapsraket.
  • 1. Eerst hebben de hypefabrikanten (journalistiek) weer ergens de vlam in gezet, om hun 9 tot 5 aanwezigheid op een redactiebureaustoel te rechtvaardigen. In reactie op de rookontwikkeling in een krantenkolom komt de mediale Serengetivlakte in beweging en de kuddes wildebeesten die zich ‘journalist’ noemen loeien elkaar na om vooral niet achter te blijven, ‘meuhhhhhh global warming’, ‘meuhhh paardenvlees in rundkroket euhhhh’
  • 2. Is het – meestal op nonsens, overdrijving of uit context getilde- ‘probleem’ gelanceerd, zoals ‘De Klimaatverandering’ dan komen de narcistische plezierpolitici in zicht. Die moeten reageren. Alfa-onbenul opgegroeid in een leven met veel te veel slechte tv en te weinig goede (vak)literatuur plus onze verwijfde moderne cultuur waarin ‘gewoon lekkuh jezellufzij’- je identiteit construeren met consumptie- de hoogste zin is. Met bijbehorende maatschappijvisie ‘alsjemaargelukkugben’, en de adhoc-opinies van door Maurice de Hond gepeild straatvolk als richtsnoer.

    Zulke geestelijk onvolgroeide kingsize kinderen krijgen bij het horen van de hype een aanval van zingeving: ze willen dan daadkrachtig lijken. Hun enige instrument: roepen om meer regels, via Cameravragen.
  • 3. De roep om meer regels gonst door de burelen, we zijn nu buiten de dampkring van redelijkheid en proportionaliteit beland. Dan komen de ambtenaren in zicht, de derde trap, die de roep om meer regels gestalte geven. Die construeren dan weer tegen miljarden euro’s onkosten voor het bedrijfsleven een ruimtestation aan protocollen, richtlijnen en convenantstructuuroverlegkwaliteitsverantwoordingsreguleringsmechanismen: papierbergen waar ondernemers zich dan door moeten worstelen om de mógelijke kans op een aanval van driehoofdige inwoners van de planeet Zoltar het hoofd te bieden en de mogelijke gevolgen voor de volksgezondheid bij eventueel gebruik van laserlichtzwaarden op het fijnstofgehalte om 5 uur in de ochtend.
      • De bureaucratische averechtse en lastenverzwarende oogst van deze maand:

    • – de EU Houtverordening die toch al slecht renderende bosbouw in NL nóg meer lasten geeft omdat ze moeten ‘verantwoorden’waar ze hun zelf gekapte hout vandaan halen, dat dit wel volgens een protocol en keurmerk gebeurt dat zielige beestjes spaart enz enz. Komt voort uit de door milieuclubs opgeblazen angst dat alle bos verdwijnen zou.
    • – De Discardban die visserij met miljoenen euro’s onkosten opzadelt. Komt voort uit de angst die milieuclubs genereren, namelijk dat ‘de zee raakt leeggevist’
    • – En nu dus mogelijk DNA-tests zodat een voedselfabrikant kan aantonen dat zijn sojaburger niet stiekem paardenvlees bevat. Wie zulke sojaburgers wíl eten is per definitie mentaal ongezond bezig.

    Voedingsbodem is de angst die media met milieuclubs genereerden. Ons wordt namelijk dag in dag uit wijsgemaakt dat ons welvaartsvoedsel ‘ongezond’is want ‘industrieel’ en dus slecht, het feit negerend dat we nog nooit zo gezond waren en zo oud werden.

    Hoe moeilijk kan het zijn jongens?
     Sinds mijn vroege jeugd weet ik al dat frikandellen koeienogen kunnen bevatten. So what? Wil je het niet, dan eet je het niet. Hoe moeilijk is dat? Wie denkt nu werkelijk dat in zijn kroket louter de zuiverse lendebiefstuk van het Eifeler scharrelrund zit? Er is één zeer eenvoudige oplossing waarvoor geen enkele ambtenaar nodig is, koop gewoon verse producten. Vlees bij de slager, groente bij de groenteboer, brood bij de bakker. Hoe moeilijk kan het zijn?

    Er is één oplossing, die de economie weer vlottrekt, spontaniteit en risico weer terugbrengt. Het ophangen, radbraken en vierendelen van alles dat EU- als voorvoegsel heeft en ambtenaar als appendix. Ik krijg daar tot nu toe de handen niet voor op elkaar.

    Piet Hein zijn naam is klein, zijn statuur is groot
    Een mildere tussenoplossing biedt dé karakter-tegenpool van narcistische plezierpolitici en Ik-bel-dus-ik-besta-D66-dellen, Twitterende Dierenpartijdametjes: voormalig minister Piet Hein Donner, nu bij de Raad van State: geef burgers hun geld terug als compensatie voor lastenverzwaring en uitkleding van publieke diensten die de overheid als ‘bezuiniging verkoopt’.

      Dit was mijn 800ste stukje internetvervuiling hier op Climategate, ons platform voor klimaatbashing en creatief heupschieten. Een prettige dag verder.

    Gerelateerd: