CFK’s. Ik heb er iets mee. In 1990 liep ik 3 maanden stage op het Max Planck Institut für Atmospherische Chemie. Mijn stagebegeleider Christoph Brühl liet mij de spectraallijnen van de individuele CFK moleculen opzoeken in dikke handboeken (ja dat had je nog destijds). Ik verdiende er een leuk bedrag mee en kon verder bijvoorbeeld filosofiecolleges volgen. Die spectraallijnen waren van belang omdat men natuurlijk drommels goed wist dat CFK’s op sommige afwijkende golflengtes IR absorberen en re-emiteren. De 100-jarige global warming potentie van deze moleculen wordt aangeduid met een getal dat aangeeft hoeveel sterker het is dan CO2 ook gelet op levensduur in de atmosfeer. CHF3 heeft een GWP van 14.800! En speelde een hoofdrol in veel fraudezaken omdat je voor een kilootje (op papier) vermeden CHF3 dus 15 ton CO2 emissierechten kreeg.

Maar ach CO2 is toch de grote boosdoener want het enige stofje waarmee de anti-kapitalistiese ecosocialistiese wereldrevolutie te maken valt. Het meest potente broeikasgas H2O dat samen met de zon alle weer op aarde aandrijft, is gereduceerd tot een slaafse volger van de CO2 concentratie. En methaan en de CFK’s worden simpel uitgedrukt in tonnen carbon. Want het paradigma of erger het dogma zegt nu eenmaal: CO2 sucks no matter what! Die science is settled zoals het Duitse Umweltamt nog in een oekaze heeft bepaald (waartegen nu waarschijnlijk succesvol wordt geprocedeerd). Of is het toch anders? Of heeft ene Qing-Bin Lu de grand unifying theory van het klimaat met zijn verhaal dat ozonafbraak door CFK’s niet door UV van de zon maar door cosmic radiation zoals gemoduleerd door de 11-jarige zonnecyclus wordt gestuurd? Zijn modelberekeningen kloppen exact met de metingen. En passant (jawel en passant) heeft hij een verband met een correlatie van 0,97 tussen CFK’s en de temperatuur op aarde gecorrigeerd voor de zonneactiviteit gevonden. De correlatie van temperatuur en CO2? ZERO. Jawel nul komma nul.

Ben ik om? Nee, maar ik vind wel dat iedereen die er ene jota om geeft dit WUWT artikel van oktober 2012 moet lezen en dan meteen het artikel van vandaag. Qing-Bin Lu is niet te beroerd om er even fijntjes op te wijzen dat het succes van het Montreal protocol (in zijn ogen dus opgesteld op basis van een nu achterhaalde theorie van Crutzen en Molina) meteen ook betekent dat niet alleen het ozongat in de navolgende decennia zal herstellen maar ook het wereldwijde klimaat! Puur door de succesvolle ban op CFK’s en dus los van hoeveel CO2 we nog gaan uitstoten. Nu krijg je mij nog niet zo gauw af van het idee dat de lange zonnecycli (gemoduleerd door de oceanen) ook hun stempel op het klimaat van de 2e helft van de 20e eeuw hebben gedrukt evenals het Urban Heat Island effect, maar leuk is deze extra verwarring wel! Want stel dat het waar is (Anthony Watts pleit voor meer onderzoek) dank kunnen wij Henk Kamp en het hele zootje luidkeels toeroepen: Even A…… en als het gedeeltelijk waar is, zeg voor 50%, dan krimpt de climate sensitivity van CO2 ook weer 50% en er was al zo weinig van over. Dus mijnheer Kamp: bel alvast maar!