Lang heb ik nagedacht: waar komt toch die obsessie met ‘natuurlijkheid’vandaan bij milieufreaks van Greenpeace, Stichting de Noordzee, Coalitie Wadden Natuurlijk en het NIOZ/Alterra. Waarom willen ze ‘natuurlijke’energie, moet het ijskoude klimaat terugkeren van ‘voor de Industriële Revolutie’en dragen ze uit dat een ‘meer natuurlijke Noordzee’ook meer vis zou leveren. Terwijl de enige zekerheid van de natuur haar wisselvalligheid is.

Ookal kun je er proefschriften over lezen, het idee dat vanochtend op de fiets naar de buurtsuper inviel is even waar als eenvoudig:

De natuur die gratis geld geeft
Milieufreaks projecteren hun eigen uitkeringsgewenning sinds de jaren ’70 op de natuur. Zij hebben nooit écht hoeven werken voor hun geld. Hun bestaansbron was altijd de steeds gullere overheid die uitdijde en ieder van wieg tot graf verzorgen kon dankzij de aardgasbaten. Daarom vond de milieubeweging in Nederland zo’n rijke voedingsbodem en staat het hoofdkantoor van Greenpeace ook in Amsterdam.

Zo gewend dat geld gratis komt, projecteren ze de gulheid van de overheid en het daaruit vloeiende bestaansgemak op de natuur: alsof die ook vanzelf een uitkering geeft, Postcodeloterijgeld of constant ambtenarensalaris wanneer je daarnaar terugkeert.

We noemen dit De Wet van Rypke, het is een vereenvoudiging van de theorie van Douglas en Wildavsky in Risk and Culture, voor de mensen onder u die nog wel eens een boek lezen willen.

De natuur: Milieu op orde, lege borden
Ik reed over de A10 bij de RAI, en zag kraaien pikken aan een roadpizza. Zo’n platgereden haas. Dat doe je alleen als je in permanente staat van honger verkeert. Daarom happen makrelen zelfs in zilverpapiertjes als je er in de Noordzee op vist. Dat is de natuurstaat, de natuurlijkheid. Zou je die kraaien een broodje hamburger hebben voorgehouden, dan zouden ze die plathaas direct hebben laten liggen.

De natuur kan wel een extraatje gebruiken, zowel stikstof, CO2 als fosfaat, een paar graadjes warmte erbij. Vandaar dat visserijbioloog Dolf Boddeke ook zo 100 procent de spijker op zijn kop slaat met de slagzin ‘milieu op orde, lege borden’. Minder fosfaat- een mineraal waaraan de natuur permanent gebrek lijdt- betekent minder visbiomassa voor soorten met kinderkamerfunctie in de Kustzone. Maar politiek bedrijvende pseudo-ecologen van NIOZ en Imares blijven al decennia om die eenvoudige biowaarheid als een koe heen onderzoeken.

Milieubeweging heeft equivalent in natuur: parasitisme
In de natuurstaat moet je een volle maag op de leegte veroveren, zoals iedere zelfstandige ondernemer maandelijks maar moet zien hoe hij zijn inkomen binnentrekt. Linksheid zoals van Greenpeace is luiheid en profiteurschap- het menselijk equivalent van de parasiet- in idealistische vermomming, zoals kraken gewoon diefstal en vernieling is afgedekt met een overheidsmantel van liefde, omdat men voor eigen huis en haard geen vinger wil uitsteken. Greenpeace is de Plasmodium falciparium.

Wie 40 jaar lang niks nuttigs doet wordt vooral erg goed in niks nuttigs doen, en denkt dan ook dat betaalbare energie vanzelf wel uit de hemel valt als je de stekker trekt uit de economie.