Volgens zelfverklaarde 'deskundigen'zou meer dan 350 ppm boven een 'veilige'grens zitten, wat natuurlijk niet voor planten geldt

Planten zijn gek op CO2. Meer CO2 maakt planten droogtebestendiger, ze hebben minder huidmondjes waar water uit zou verdampen. Dat is de biologische realiteit. Die biologische realiteit blijkt ook uit satellietmetingen, die een sterke vergroening van de aarde waarnemen in laatste decaden in droge gebieden.

Antropoceen? We leven in het Herboceen
Nu heeft het team van de Aussie Randal Donahue in Geophysical Research Letters een studie gepubliceerd, die verklaart dat de 14 procent stijging van het CO2-gehalte in de atmosfeer van 1982 tot 2010 leidt tot een grotere hoeveelheid bladoppervlak van 5-10 procent.

Satellite observations reveal a greening of the globe over recent decades. The role in this greening of the ‘CO2 fertilization’ effect – the enhancement of photosynthesis due to rising CO2 levels – is yet to be established. The direct CO2 effect on vegetation should be most clearly expressed in warm, arid environments where water is the dominant limit to vegetation growth. Using gas exchange theory, we predict that the 14% increase in atmospheric CO2 (1982–2010) led to a 5 to 10% increase in green foliage cover in warm, arid environments.

Satellite observations, analysed to remove the effect of variations in rainfall, show that cover across these environments has increased by 11%. Our results confirm that the anticipated CO2 fertilization effect is occurring alongside ongoing anthropogenic perturbations to the carbon cycle and that the fertilisation effect is now a significant land surface process.

Ik moet de hele studie nog lezen, maar de CO2-honger van planten kennende verbaast dit mij niets. We leven in het Herboceen dames en heren, en planten gebruiken ons om het zelf beter te krijgen, nadat zij voor de Industriële Revolutie naar ‘adem’hapten door veel te lage CO2-gehaltes.

Vergeet kortom de fabels van de milieubeweging. De natuur is veel interessanter, veerkrachtiger, spannender dan het angstige gehuil dat NGO’s verkopen ter eer en glorie van hun gironummer.