Geef schaliegas een gezicht: kijk George P. Mitchell (1919-2013) in de ogen

De man op de foto is George P. Mitchell. Hij is dood. Op 26 juli jl. overleed hij op 94 jarige leeftijd omgeven door zijn dierbaren. Hij liet zijn nageslacht – met zijn vrouw Cynthia Wood had hij 10 kinderen – een fortuin na ergens tussen de anderhalf en twee miljard dollar. Hij was de olieman – rijk geworden als wildcatter nadat hij met zijn broer in 1947 een concessie kocht voor een stuk land waar niemand in geloofde, maar waar dus wel olie en gas zat – die op zijn tachtigste (!!) aan de hele olie-industrie liet zien dat horizontaal boren (de eigenlijke innovatie sinds 1990) in combinatie met hydraulic fracking (eigenlijk niets nieuws onder de zon) winstgevend kon worden bedreven. The Economist wijdde een artikel aan zijn overlijden onder de titel en ondertitel:

The father of fracking – Few businesspeople have done as much to change the world as George Mitchell

Typisch dat geen enkel Nederlands nieuwsmedium – behalve Climategate.nl vandaag precies een maand te laat – het nieuws van het overlijden bracht. Zie deze search op news.google.nl: een hele rits klinkende Engelse artikelen, maar niks nada in onze moerstaal terwijl gas toch echt ons ding is of zou moeten zijn.En terwijl schaliegas alom in het vaderlandse nieuws is. Al was het omdat 55 kwakzalvers een brief schreven. Dus “de vader van schaliegas” overlijdt en het is geen nieuws!

Ik geef toe dat ikzelf pas echt een olie- en gasneus ontwikkel – en dus ook voor de verhalen uit die hoek – sinds ik op … jawel 26 juli 2013 …. begon te lezen in het boek The Prize – The Epic Quest for Oil, Money & Power van Daniel Yergin. Ik moet nog als geheugensteuntje een lijst namen maken van de schitterende meest kleurrijke oliemannen die je in dat boek tegenkomt. Het begon allemaal met Edwin Drake die de eerste succesvolle olieboring ooit deed. En het gaat eindeloos verder met figuren als Dad Joiner die de olievloed in oost Texas aanboorde en Jack Philby die de Arabische olie boven de grond bracht. George Mitchell hoort in dergelijke rijtjes thuis waar grachtengordel liberalen nooit van gehoord hebben terwijl ze moeiteloos de top 30 vaderlandse meubeldesigners memoreren.

Ik heb me voorgenomen nu snel uitgebreide studie te gaan maken van de hele fossiele wereld simpelweg omdat ik vind dat je in het hele themagebied duurzaamheid, energie en milieu gewoon echt geen recht van spreken hebt als je niet weet wie Calouste Gulbenkian was of wat de familie Nobel in olie deed en hoe dat weer samenhangt met de Rothschilds en Shell. En al helemaal niet als je niet weet dat de Koninklijke familie haar aandeel Shell te danken heeft aan de zogenaamd knettergekke Willem III die wel zag dat olie in Nederlands-Indië een goede investering was en die de piepjonge start-up meteen het predicaat Royal Dutch verschafte.

Nu vermoed ik dat de oliebaronnen de milieubeweging royaal steunen omdat die clubs beter dan wie ook erin slagen de wereld te laten geloven dat fossiele bronnen schaars zijn wat de olieprijs natuurlijk gigantisch opdrijft… maar bij George Mitchell ben ik daar niet zo zeker van. Hij lijkt oprecht een “groene” (zie ook hieronder). Maar toch vertrouw ik het niet helemaal want in Wikipedia lees ik:

According to the National Academies of Science, “In the 1970s [Mitchell] helped sponsor the work of Dennis Meadows, whose Club of Rome study The Limits to Growth was a global wake-up call on the pressing need for sustainable energy technologies and food sources worldwide.”

Dat is toch verdacht vind ik. Maar ik oordeel niet en vind die Mitchell er veel te aardig uitzien om hem van wat ook te verdenken. The Economist heeft het wel over de “Mitchel Paradox”:

Mr Mitchell’s son, Todd, talked of “the Mitchell paradox”: he believed in population control but had ten children; he championed sustainability but never invested in renewable energy. Reconciling the tension between Mr Mitchell’s twin passions—fracking and sustainability—will be one of the great problems of the coming decades. But one thing is certain: the revolution he started by poking holes in the Texas dirt is changing the world just as surely as the algorithms being generated in Silicon Valley.

In The Telegraph lezen we nog:

It was ironic that Mitchell himself was also a concerned environmentalist, who directed much of his wealth towards green projects. Among his land holdings was a large tract of pine woods north of Houston where he developed both an enthusiasm for sustainable forestry and a vision of an ecologically progressive new town. Named The Woodlands, the scheme was embarked upon in 1974 and is now home to 100,000 residents as well as a renewable-energy research centre.

En in Wikipedia bovenop de Club van Rome connectie:

Working with Meadows and other national leaders Mitchell created The Woodlands Conference series and the International George and Cynthia Mitchell Prize, both dedicated to sustainable development. He was particularly interested in the role of the business community in creating sustainable societies and he himself is “a model of linking entrepreneurial success to the sustainability movement”. The Mitchells also underwrote the National Academies’ Our Common Journey: A Transition Toward Sustainability, the 1999 report that defined the role of science and technology in moving toward sustainability. As a follow-up to Our Common Journey, Mitchell donated $20 million to create the George and Cynthia Mitchell Endowment for Sustainability Science at the National Academy of Sciences committed to advancing science and technology in support of sustainable development.[19] Mitchell also founded the Houston Advanced Research Center that explores strategies for sustainable development at the regional level. He donated $25 million to the Endowment for Regional Sustainability Science to support HARC’s work in sustainability science. Mitchell donated part of his wealth to the Cynthia and George Mitchell Foundation, which supports programs for the efficient and wise use of Earth’s resources.

Ik ben dan toch ook wel weer blij te lezen dat de man gewoon een heerlijk techneut was want:

Enabled by Mitchell’s donation of $35 million, the Texas A&M University Physics department relocated to two new buildings in late 2009: The George P. and Cynthia W. Mitchell Fundamental Physics and Astronomy Building and the George P. Mitchell Physics Building. In 2012, he committed an additional $20 million to the Mitchell Institute for Fundamental Physics and Astronomy. This donation is the latest in a series supporting science and the physics department in particular. With previous gifts supporting academic chairs, professorships and the Giant Magellan Telescope project, the Mitchells are Texas A&M’s most generous modern benefactors, with donations totaling nearly $100 million; by 2011, his total contributions to universities and research organizations had reached $159 million.

Heerlijk! Good old natuurkunde en astronomie en geen duurzaamheidsgewauwel! Afsluitend verdenk ik vrouwlief Cynthia er een beetje van het kruidenvrouwtje te zijn geweest die George ertoe bracht zoveel onzinnige miljoenenoffers aan moeder Gaia te brengen. Ze heeft hem met 10 kinderen rijkelijk beloond. Ik kom dat ook tegen bij investmentbanker Jeremy Grantham die veel olie- en gasbelangen heeft, maar die samen met zijn Hannelore (ja zo heet ze echt) de wereld wil verduurzamen. Nee, ik erken dat daar geen studie naar is gedaan en dat ik de cijfers niet heb. Maar kan iemand bij sociologie en vrouwenstudies een een studie doen naar: Gaia-filanthropy and the gender issue in billionaire marriages?

Anyway! George P. Mitchell: als vader van de schaliegasrevolutie heb je één van de drie poten doorgezaagd waarop de klimaathoax rust. De inslapende zon zaagt er ook een door. En de derde wordt door de financiële crisis geslecht. We will remember and love you! R.I.P..