chemisch bedrijf

De schaliegas discussie lijkt al behoorlijk uitgekauwd door voor-en tegenstanders. En zolang we nog niet serieus proefboren zal deze discussie nog wel even doorgaan zonder dat we veel wijzer worden. Zelfs niet al zou je, pakweg, 55 hooggeleerde experts bij elkaar zetten om een mening te geven. Maar er tekent zich toch al een onverwacht positief effect van schaliegas af waarover ik elders nog niet gelezen heb. Dat is het heropenen van de energie discussie. Het loskoppelen van energie- en klimaatbeleid is een stap in de goede richting en schaliegas begint daar beweging in te brengen.
Vanuit de VS blijft er juichend nieuws komen dat steeds meer onderbouwd wordt. Een recente studie van het IHS concludeert:

The unconventional revolution [=schaliegas] is contributing to a shift in global competitiveness for the US by unlocking new production cost advantages, which is particularly pronounced in chemicals. The industry could enjoy a “profound and sustained competitive advantage that is expected to last for decades”

Nu moeten we natuurlijk nuchter door de VS retoriek heenkijken en kritisch beoordelen wat er in de praktijk gebeurt, maar er is in de VS wel degelijk iets bijzonders aan de gang:

‘shalegas growth is leading to unprecedented investment and capacity expansion’

Zelfs groeitijger Azie begint de VS concurrentie te voelen
De juichende verhalen uit de VS zijn niet echt nieuw meer, maar uit Azie komt nu ook opmerkelijk nieuws. Investeerders in Azie kijken jaloers naar de VS en heroverwegen investeringen volgens Chemanager. Al minstens één investeerder van een mammoet project voor een nafta kraker in Maleisië heeft aangekondigd zich terug te trekken omdat nafta krakers vergelijkenderwijs (=schaliegas) oneconomisch geworden zijn. In Europa worstelt deze sector al veel langer met grote problemen, zoals ook weer blijkt uit het sluiten van een verliesmakende stoomkraker in Frankrijk door Total. Reden is onder andere  overcapaciteit op de markt. Chemanager meldt ook dat BASF, het grootste chemische bedrijf ter wereld, de druk op de Duitse regering opvoert om zijn aarzelende opstelling ten opzichte van schaliegas exploitatie te veranderen. De CEO van BASF, Kurt Bock, zei dat de nieuwe regering die op 22 september gekozen wordt doortastender moet zijn.

Europese concurrentiekracht terecht de nieuwe bangmaker
Ook de Europese Commissie bij monde van Commissaris Oettinger neemt een meer uitgesproken positie in ten gunste van schaliegas. Hij adviseert Duitsland de opties voor schaliegas open te houden, al was het maar om Poetin nerveus te maken en niet helemaal afhankelijk van Russisch gas te worden. Hij past de NGO taktiek van angst aanjagen toe om steun te krijgen, maar met dit verschil dat deze angst wél op feiten berust. Oettinger uit zelfs voorzichtige kritiek aan het adres van het EU klimaatbeleid:

..the bloc risks investing in too many ideas and research while it only accounts for a small part of global emissions

Politici in Europa zouden het inmiddels erg warm moeten krijgen. Niet van de niet-opwarmende aarde of van de snel toenemende Arctische ijsbedekking, maar wél van de worstelende maakindustrie die ze aan het slopen zijn. Als dat feit op zich al niet genoeg is dan zouden ze toch minstens bang moeten worden van tanende belasting inkomsten en toenemende werkloosheid. Hoeveel alarmbellen moeten er rinkelen ? Misschien is het stekelige schaliegas dossier precies die speld die nodig is om de (gebakken) luchtballon van de groene energie helpen door te prikken.

De 55 hoogleraren kunnen trouwens ook tevreden zijn over hun schaliegas advies want één van hun voorspellingen is al uitgekomen: de eerste serieuze beving veroorzaakt door schaliegas is een feit.