Vandaag is het onderzoeksrapport verschenen van de VU naar haar voormalig medewerker Mart Bax over wie ik bij het uitkomen van zijn wetenschapsfraude al schreef. Ik doe bij deze een oproep aan iedereen om het rapport te downloaden (hierrr), te lezen en dan in reacties die passages te kopiëren die evident net zo goed op de AGW-industrie van toepassing zijn. Zet bij elk fragment in je reactie het paginanummer waar de passage te vinden is.
Ik trap af met de complete preambule op pagina 5:
De zaak die centraal staat in dit rapport is pijnlijk voor alle betrokkenen.Het gaat in de eerste plaats omde reputatie van een Nederlandse antropoloog,maar daarmee ook omeen antropologische discipline en haar methodologie.Het betreft bovendien, niet onbelangrijk, een heelscala van menselijke en collegiale verhoudingen in de academische omgeving die gebaseerd zijn op een verwachting van eerlijkheid en transparantie.Het gaat,tenslotte, ook om instituties en hun functioneren, niet alleen de universiteit en de financiering van en controle op academisch onderzoek,maar ook het systeem van visitatiecommissies, peer‐reviewing en wetenschappelijk publiceren. Academische verhoudingen zijn gebaseerd op vertrouwen in de wetenschappelijke eerlijkheid van alle partijen. Twijfel over deze cruciale elementen, van welke aard ook, laat diepe sporen na. Enkele recente gevallen van wetenschappelijke fraude hebben laten zien hoe verreikend de gevolgen –maatschappelijk en academisch – kunnen zijn als dit vertrouwen geschaad wordt en wetenschappelijke integriteit niet meer vanzelfsprekend is.
En doe nog een paar passages uit de conclusies (context en consequenties p 43 & 44):
De groep die geleid werd door Mart Bax spande volgens velen wat dit betreft de kroon. Insiders en outsiders spreken van een sekte, waarbinnen het voor de insiders goed en veilig toeven was, maar waar invloeden van buiten systematisch werden geweerd; en niet altijd op een aangename manier. De enkele briefjes van Bax uit die tijd die de commissie onder ogen kreeg, evenals de negatieve opmerkingen in de jaarverslagen over de organisatorische context waarin de hoogleraar werkte, getuigen van een sterk naar binnen gerichte houding met een zekere neerbuigendheid naar collega’s en andere outsiders.
[…]
Het onderwijs dat onder zijn leiding werd verzorgd, was er vooral op gericht om het paradigma van Norbert Elias te verspreiden. Andere ideeën,soms van collega’s binnen de afdeling, werden openlijk met enige minachting bejegend.De onderzoeksresultaten van hemen zijn groep werden nauwelijks door niet‐ ingewijden besproken.Dat gebrek aan transparantie werd gemakkelijk geaccepteerd omdat veel collega’s, ook als zij kritisch waren over zijn gedrag, de omvang en internationale weerklank van zijn wetenschappelijke productie belangrijk vonden voor het prestige en voortbestaan van de afdeling.
Ik roep jullie op alleen de passages met de meest frappante overeenkomsten met de klimaatwetenschap te kopiëren, want kijken we grover dan is het hele rapport van toepassing op de klimaatwetenschap met één groot verschil. Ik citeer (p45):
In de hedendaagse universitaire context zijn de wetenschappelijke relaties langzamerhand aan veel strakkere managementeisen onderworpen. In de context van de bezuinigingen en bureaucratisering wordt er binnen antropologieafdelingen in Nederland intern veel meer samengewerkt. Eilandenrijkjes waarin hoogleraren min of meer onweersproken de scepter zwaaien kunnen onder de huidige bestuurs‐ en visitatiedruk moeilijk meer bestaan.De individualistische onderzoekcultuur van de alfa en gamma wetenschappen is door de collectivisering van onderzoeksubsidies (bij NWO zowel als in Europa) in toenemende mate vervangen door een situatie van collectieve onderzoeksprojecten. Dit kan zekerin de internationale concurrentieverhoudingen niet altijd als een kwaliteitsverbetering worden geïnterpreteerd,maar het heeft een einde gemaakt aan vormen van wetenschappelijk sektarisme en wildgroei van autoritaire tendensen. Door de mogelijkheden van de nieuwe digitale communicatiemedia lijken er betere voorwaarden geschapen voor een meer diverse en open onderzoekcultuur waarin samenwerking en onderlinge kritiek centraler zijn komen te staan.
Het grote verschil tussen de kleine geïsoleerde fraudes van Stapel en Bax en de grote alomvattende fraude van de klimaatwetenschap is nu net die alomvattendheid. Dat organisaties als Royal Society, KNMI, KNAW, American Geophysical Union, MetOffice, Potsdam Institut für Klimafragen (PIK) en ga zo maar door allemaal way over their head in het complot (nooit bewust als complot gepland maar wel tot complot verworden) zitten. Pas nu 4 jaar na climategate komen er – net zoals hierboven beschreven door de mogelijkheden van de nieuwe digitale communicatiemedia – serieuze barsten in het bolwerk en zien we tenminste al weer wetenschappelijke eilanden zoals bezet door een Richard Tol (die vroeger in het begin eens op climategate.nl mocht reageren van zijn opperbazen), Judith Curry, Roy Spencer. Henk Tennekes, Richard Lindzen en Fred Singer waren mini-eilandjes, atollen, die met gemak door de AGW-tsunami konden worden geneutraliseerd cq. weggevaagd. Dat is de reden dat het klimaatscepticisme zo langzaam overwint en dat alle onderzoeken naar fraude in de klimaatwetenschap zijn geëindigd in white wash. Maar ook daar zal een einde aan komen.
Wat wel weer bedenkelijk is, is dat we geen niet-verjarend strafrecht hebben tegen wetenschapsfraude of beter nog aansprakelijkheid voor elke persoon die met valse voorspellingen de samenleving de verkeerde kant op stuurt. Iedereen moet skin in the game hebben. En dus moet Mart Bax eigenlijk gewoon zijn complete salaris ooit getrokken, plus dat van zijn promovendi, plus zijn onderzoeksfinanciering, plus de schade gedaan aan studenten via hun onderwijs persoonlijk afgepakt worden. En als hij het niet heeft mag hij de bak voor een mooi dagtarief van 500 euro. Zal hij nog heel wat jaartjes brommen.
Let the crowdsource begin! Als het gedaan is maak ik een artikel et de top 10 overeenkomende passages.
Hajo, wat een hoop werk om te benoemen wat we allemaal al lang weten.
Misschien is het handiger om een “beloning” uit te loven voor degene die een publicatie van het IPCC kan vinden die op werkelijke data is gestoeld…
Ik heb er snel even doorheen gebladerd en er vallen twee dingen meteen op.
1. Direct na zijn pensionering in 2002 begonnen de ”voorzichtige” beschuldigingen. Door wie dan. Van binnen de vakgroep of van buiten. Waarom niet voor 2002. Waarom heeft de VU 10 jaar gewacht om een onderzoek in te stellen. Is/was er binnen de VU dan geen gecertificeerde kwaliteitscontrole?
2. Pagina 34. Het verweer van Bax is uitermate zwak. Ziekte. Vingerwijzen naar anderen. Niet kunnen omgaan met computers. Geen organisatievermogen. Geen wil tot corrigeren van anderen etc.
Opnieuw, ik denk dat we nog maar het topje van de ijsberg zien. De academische wereld is door en door verrot. Het gerucht gaat dat een grote voorraad doofpotten zijn besteld in China.
Meest opvallend (voor mij):
“Oordelen over wat wel en niet aanvaardbaar wetenschappelijk gedrag is, veranderen met de tijd.”
Ben toch wel benieuwd naar wat (pakweg) 30 jaar geleden (on)aanvaardbaar wetenschappelijk gedrag was en nu niet.
Politieke antropologie heet het vakgebied waar Bax 20 jaar in kon frauderen. Politieke antropologie : Het vakgebied ligt naast de sociale en culturele antropologie en weer naast de sociale psychologie. Kom je weer bij fraudeur Diederik Stapel en de in dispuut en in controverse geraakte Roos Vonk.
Het vermoeden wordt sterker: Er moet iets fundamenteels fout zitten ( zoiets als “links-fout is goed” gedogen / afdekken?) in deze sociaal politieke vakgebieden, dat dergelijke ongerechtigheden zo langdurig kunnen voorkomen op deze (met ons belastinggeld betaalde) Rijksuniversiteiten.
Is het wéér een incident of het topje van een grote ijsberg?
Absoluut enkel het topje van de ijsberg. André van Delft die het kan weten meldde laatst dat de criminologie door en door verrot is. Zo denk ik ook dat er tussen de mini-fraudes van Stapel en Bax en de mega-fraude van de klimaathoax allerlei meso-fraudes zijn die nooit aan de kaak gesteld worden omdat ze een heel vakgebied, een hele universiteit of een heel journal betreffen. Ik denk dat die meso-fraude nog het moeilijkst te bestrijden is. De klimaathoax valt uiteindelijk uit zichzelf. De mini’s vallen ten prooi aan hun talrijke vijanden die op zeker moment bloed ruiken. Maar de meso-fraude van cargo cult science is als een succesvolle parasiet: net te klein om de gastheer ernstig te verzwakken, maar wel zo groot dat de gastheer serieus moet bloeden.
Voorbeeld van een meso-fraude?
Criminologie.
Niet duidelijk voor mij.
Ik heb eigenlijk ook kritiek op het rapport zelf. Het is een grote woordenbrij waarbij de onderzoekers waarschijnlijk dachten dat ze betaald werden per woord. Misschien een poging om ons in slaap te sussen.
Aan het eind van het rapport wordt onder het hoofdstuk Context en Consequenties, sectie “veranderingen”, enkele ontwikkelingen binnen de VU besproken over tegengaan van fraude. Het is voornamelijk geneuzel over vaag omschreven processen die vandaag gangbaar zijn. De sleutelwoorden zijn “mogelijk”, “zou kunnen”, “kan leiden tot” etc. Soms spreken ze zichzelf tegen. In alinea 3 (pag.45) wordt vermeld dat de invoer van collectieve onderzoekprojecten een einde heeft gemaakt aan wetenschappelijk sektarisme, maar alinea 2 (pag.46) wordt dat weer onderuit gehaald vanwege de publicatiedruk
Ronduit droevig is de rol van de VU en de beroepsvereniging NSAV (?) (alinea 2/3 pag.47) Eerst werd op privé-initiatieven van collega’s tot controle niet gereageerd. De VU kwam pas in actie toen journalisten begonnen te publiceren. Een bewijs dat er geen self-cleansing plaatsvind zonder druk van buiten af.
Verder mis ik in dit rapport heldere aanbevelingen aan het bestuur van de VU. Een stappenplan dat later op resultaat te controleren is.
Woord van de dag: zelfplagiaat.
Wie meer over criminologische kul wil lezen verwijs ik naar http://www.keizersenkleren.nl.
Een ander voorbeeld van meso-fraude is het wetenschappelijk onderzoek naar de didactiek van het rekenonderwijs. Door fopwetenschappers van het Freudenthalinstituut van de Universiteit Utrecht kan onze jeugd nauwelijks nog rekenen.
Diederik Stapel was een veelplegende kruimeldief die vrijwel geen schade heeft veroorzaakt: voor zijn onzin-onderzoekjes maakte het niet uit of die al dan niet op echte data gebaseerd waren. De grootste misdaad van Stapel is tamelijk onbekend gebleven: hij ondertekende een krankzinnig pamflet dat in NRC geplaatst werd: “Realistisch rekenen’ niet goed? Kinderen presteren juist beter”. Daarmee hielp hij om nog een paar jaargangen met honderdduizenden kinderen te laten duperen. Maar Stapel was hierin niet alleen: 17 andere fophoogleraren ondertekenden het schandschrift.
http://www.beteronderwijsnederland.nl/content/diederik-stapel-%C3%A9%C3%A9n-van-%E2%80%98de-achttien%E2%80%99
http://staff.science.uva.nl/~craats/zwartboek.pdf
Hierboven: Waarom Daan en Sanne niet kunnen rekenen. Lees het en schrik.
Parallellen met de klimaatjagers?
Follow-the-Money:
Peer (pal)-review:
<blockquoteDe zaak ‐ Bax roept ook vragen op over de effectiviteit van het systeem van peer review binnen de wetenschappelijke onderzoekspraktijk.
Sectarisme (groep-think):
De gelijkenissen zijn treffend!
Vanmiddag (24-9-2013), heel toevallig een klein stukje gehoord van een interview op Radio 1 met Pier Vellinga. Door de onkunde (onwetendheid) v.d. interviewers kon deze man een aantal zeer dubieuze uitspraken doen over o.a. het arctisch gebied en antarctica, terwijl zijn opmerkingen over skeptici ronduit vernederend waren. Een hoogleraar onwaardig.
Yep, Vellinga moet nodig op het matje geroepen worden.
Hufterig gedrag lijkt gewoon te worden onder leerstoelbekleders.
Anti-alarmisten zijn, volgens hem, òf in dienst van de fossiele industrie òf weigeren het gemak van de auto op te geven voor het hogere doel.
Off topic: @ André, ik ben geïnteresseerd in de beerput rond de (vermeende?) wetenschapsfraude in de criminologie (raakvlakken met antropologie, sociologie, sociale psychologie). Wat zijn daar de rook, de smoking guns, de fraude issues, politiek ideologische intriges, gevolgen voor het justitiebeleid en de hoofdrolspelers?
Ik stel voor dat ‘Wageningen’ en de ‘VU A’dam’ alle wetenschappelijke publicaties van Vellinga aan een nauwkeurig fraudeonderzoek gaan onderwerpen.
Of zouden beide instellingen bang zijn dat er een beerput losgaat als blijkt dat veel van die wetenschappelijke publicaties van Vellinga op aannames zijn gebaseerd in plaats van op echt onderzoek?
Kom op, wie trekt de handschoen aan?
Waarom alleen de overeenkomsten? Ik zie meer verschillen dan overeenkomsten.