ITALY Hedegaard

Hedegaard komt regelmatig in het nieuws met waarschuwingen over ons klimaat veroorzaakt door ons wangedrag. En ook om hernieuwbare energie aan te prijzen. Dat is niet verrassend, ze is tenslotte door Europa (= door ons) benoemd als Commissaris klimaat actie, dus tja, wat moet ze? Maar ik schrok wel toen ik las dat ze denkt dat hernieuwbare energie ook goed is voor onze economie. Ze zegt eigenlijk dat fossiele brandstoffen onze energie duurder maken, lees even mee:

Europe’s dependence on foreign fossil fuels is growing every year. That means more expensive and unaffordable energy bills for Europeans. This is not very wise. It’s obviously not wise for the climate, but it’s also not wise for our economy and our competiveness

Haar beweringen zijn bedoeld als reklame voor het Congres van EREC, de Europese lobby club voor hernieuwbare energie, in November in Brussel. Ze beweert hier dat fossiel slecht en ‘renewables’ goed zijn voor onze concurrentiekracht, pardon? De hele schaliegas discussie gemist ? Ze kan vermoedelijk geen Nederlands lezen want enkele blogs van Rypke, Lukkes en Le Pair zouden haar ogen ook geopend hebben over de kosten van windenergie. Het valt op hoe haar beweringen in schril contrast staan met wat haar collega Tajani zei over de ‘industry massacre’ en onze concurrentiekracht. Het kan niet anders of het moet af en toe knetteren als de EU Commissarissen bijeenkomen. Ik zou graag eens die ‘fly on the wall’ zijn! Hedegaard’s invloed lijkt snel te minderen en de meer industrie en economie ge-orienteerde commissarissen worden steeds meer  uitgesproken. De onnodige klimaat-paniek begint om te slaan in terechte paniek vanwege de concurrentiepositie van Europa. Dus wellicht is het niet meer de moeite Hedegaard nog op cursus basis-economie te sturen.

Europa leidt de weg op milieugebied: naar de afgrond
De zwakte van Europa wordt hier wel open en bloot gefileerd voor wie het wil zien. Er zijn 27 Commissarissen die verschillende koersen varen. We raken technologisch gewicht kwijt op het wereldtoneel en klampen ons vast aan het idee de wereld te leiden op milieugebied. Qua schone produktie is dat ook terecht, maar dat ‘milieu-leiderschap’ is volkomen doorgeschoten door papieren doelen te creëren door wetenschap te misbruiken. Daardoor storten we nu belastinggeld in bureaucratie in plaats van in innovatie.

Voor climategaters is dit geen nieuws, maar voordat dit op Europees niveau erkend en gerepareerd wordt is er nog een lange weg te gaan. De kritische meningen die nu van sommige Commissarisssen komen is goed nieuws, maar verder bespeur ik nog weinig ’sense of urgency’. Waar het echt om gaat is Europa weer aantrekkelijk te maken voor investeerders. Maar ook dat staat loodrecht op Hedegaard’s agenda:

It’s time to define the targets [for renewables] for 2030. The sooner we do that, the more certainty we get to our companies and our investors. And the more ambitious these targets are, the better for the climate

Ze heeft duidelijk meer compassie met het klimaat dan met de Europese ondernemers. In onze (chemische) industrie hoor ik steeds vaker de vertwijfeling waarom men nog in Europa zou investeren. De markt groeit bijna niet en als je iets nieuws wilt proberen belandt je in een drijfzand van regelgeving. Om dan in de EU een topbestuurder te hebben met zulke ideeën is angstwekkend. Voelen we ons veilig met haar aan het roer ? Is ons belastinggeld bij haar in goede handen ? Maakt zij Europa sterker? Dat lijkt me iets voor vragen in het Europees Parlement. Farrage zou een goede kandidaat zijn maar hij zal deze site niet (kunnen) lezen. Maar misschien zijn er al moedige Nederlandse (of Belgische) Tweede Kamerleden die op de nieuwe golf van informatie (zie blogs van Rypke en Hajo van de laatste 2 dagen) als klimaat-kritisch uit de kast durven komen ? En dat ook op Europees niveau durven inbrengen ? Ik ben er zeker van dat de reageerders hieronder moeiteloos een boeiend vragenlijstje kunnen formuleren.

‘Europa’ hebben we nodig, maar slechts een beetje
Op een aantal terreinen hebben we op Europees niveau een bestuur nodig, maar dat zijn er veel minder dan waar ‘Europa’ zich nu mee bemoeit. Buitenlandse politiek en handel, een open interne markt en een aantal grensoverschrijdende activiteiten zoals watervervuiling zijn goede voorbeelden van echt Europese zaken. Maar in principe zou alle besluitvorming zo laag mogelijk in de bestuurlijke hiërarchie moeten gebeuren. Zo dicht mogelijk bij de mensen dus. Dat geeft het minste risico op onttrekking aan controle, bureaucratie, overbodige wetgeving en vervreemding. Weinig Nederlandse burgers weten naar welke Europese partij hunNederlandse stem gaat. Al gehoord van ALDE? Daar hoort de VVD bij en ALDE wordt aangevoerd door… Verhofstadt. Juist, die ‘liberaal’ die droomt van een nog sterker Europa met een nog groter budget van uw belastinggeld. Bij het woord ‘parlement’ denkt iedereen aan wat hij kent van Nederland. Een instelling waar u op toeziet. Maar op Europees niveau werkt dat heel anders. EPers werken in veel grotere vrijheid, ver van ‘hun’ kiezers. In Nederland zijn er twee remmen op wat een parlementariër in de oppositie voorstelt die er op Europees niveau niet zijn. Hij/zij is (beter) bekend bij de kiezers. Maar ook kan hij geen al te gekke dingen beweren want hij kan het in de toekomst waar moeten maken in de regering. Europese parlementsleden hebben die remmen niet. Zij zijn grotendeels onbekend bij ‘hun’ kiezers en kunnen in Europa geen bestuurlijke verantwoordelijkheid krijgen. Zij hoeven niets van wat ze beweren waar te maken.

De vaststelling dat ‘steeds meer besluitvorming op Europees niveau plaats vindt’ klopt. Maar dat is geen automatisme. Bij beleidsterreinen zouden we van onder af beginnend kritisch moeten vaststellen of het toegevoegde waarde heeft dit op een hoger niveau te doen. Dan bouw je een piramide met een brede basis dicht bij de burger. Als er ‘steeds meer beleid naar Europa gaat’ keert de piramide om. Dan krijg je een waterhoofd vol bureaucratie. Met 27 commissarissen.