Terwijl de klimaathandelaren van Point Carbon melden dat Angela Merkel steun betuigt aan voorstellen om de CO2-prijs per ton in Europa te verhogen, stemt ze tegelijk tegen een Brussels voorstel om CO2-emissienormen voor auto’s per 2020 verder aan te scherpen. Wil de ware Angela haar gezicht laten zien?
Hoe principieel is het klimaat dus werkelijk bij Merkel, dat is ook wat hoofdredacteur Erwin van de Brink in de laatste uitgave van De Ingenieur beschrijft in zijn hoofdredactioneel. Merkel -één van de weinige béta-politici en ook nog eens bondskanselier van de grootste Europese economie- is volgens hem vooral pragmaticus met oog voor machtsverhoudingen.
De Energiewende was volgens Van den Brink puur bedoeld om de Groenen de wind uit de zeilen te nemen. Maar als Ossie zal zijn niet eindeloos de ‘idealistische’ weg van de Groenen willen bewandelen, als de weerstand bij belastingbetalers groeit.
De Groenen menen dat verduurzaming een kwestie van politieke wil is, in plaats van technische en economische mogelijkheden. Merkel is wars van dit soort idealisme. De Bonskanselier weet als Oostduitse waartoe dat kan leiden.
Merkel kent de duistere kanten van utopieën van zowel het nazisme als communisme, en zal volgens Van den Brink dus pragmatisch blijven. Laten we hopen dat Van den Brink zijn enthousiasme voor deze zeldzame béta-politicus grond heeft. Of die houding voor het midden- en kleinbedrijf op tijd komt met de explosie van energielasten, dat is volgens mij maar de vraag. En gezien het handelsbelang van Duitsland voor ons land is ieder bedrijf dat in Duitsland omvalt ook een potentiële schadepost voor ons.
Alles dat Duitsland besluit heeft gevolgen voor ons
Mijn voorspelling is dat de huidige crisis nog maar een begin is. Ook in Nederland, waar ik van binnenvaartschippers hoor dat de sector al technisch failliet is, maar niet failliet verklaard omdat banken als ING en Rabobank er voor miljarden aan vast zitten. Don’t ask, don’t tell.
Geef een reactie