Hoogleraar Energie en Duurdoenerij Catrinus Jepma fascistische trekken bij windmolendiscussie

De Groningse hoogleraar Energie en Duurdoenerij (duurzaamheid) Catrinus Jepma wil zo kostbaar mogelijk CO2-beleid zonder toetsing rentabiliteit en met vertrapping van basale burgerrechten door de staat. Dat blijkt uit het artikel ‘Windmolens verspilde energie’ in cultuurblad Noorderbreedte. In de serie ‘Tafel voor twee’ zet de redactie van Noorderbreedte twee tegengestelden in de discussie tegen over elkaar, en Jepma neemt plaats tegenover Fred Jansen van het Nationaal Kritisch Platform Windenergie. Jepma is lid van de SER Noord Nederland en mede-schuldig aan het SER-Klimaatakkoord, dat de belastingbetaler volgens onze huisingenieur Theo een geschatte 100-300 miljard euro zal kosten.

Jepma: Voor mijn hogere doel moet u betalen en uw kop houden
Het beste aan het artikel van journalist Jan Arendz is dat hij Jepma volledig de kans geeft zichzelf te zijn. Dat toont weer welke anti-democratische – naar totalitair fascisme neigende- inslag de duurzame jongens hebben. Voor zijn ‘hoger doel’ (letterlijke woorden Jepma), moet lokaal verzet van gedupeerden maar door de overheid verpletterd worden, én moet iedere rentabiliteitstoetsing achterwege blijven. De windmolens moeten hoe dan ook komen want

 “Zulke vraagstukken kun je niet aan lokale gemeenschappen overlaten”

“Dit zijn leermomenten in het ontwikkelingsproces”(voor wie?)

Door compensatie of participatie (= afkopen bezwaar met belastinggelden) worden molens op veel plaatsen toch geaccepteerd

Als je nu zou stoppen met windmolens, dan kwam er ook geen oplossing voor de problemen, dan vallen de prikkels weg

In Postmodernistan bepaalt macht en groepsdruk wat waar is
Een reden dat deze duurdoeners media en politiek blijven domineren is volgens mij een culturele. Wij leven in Postmodernistan. De duurzame jongens kunnen dus argumenten gebruiken als bezweringen, want waarheid bestaat niet: this is my truth, what is yours. De één zegt a, de ander b, en los van de inhoudelijke logica en bewijs kun je b wegstrepen door a maar voldoende te herhalen. Macht- in dit geval de overheid- bepaalt dan wat waar is, in plaats van bewijslast en sociaal-ecologische rechtvaardigheid. Bij journalisten –linksdraaiende alfa’s die gevatheid met intelligentie verwarren- is de sociale acceptatie (het machtswoord van conformisme) van een standpunt de graadmeter van waarheid, net als bij politici. Het feit dat steeds meer mensen tegen windmolens in verzet komen is aanleiding voor een artikel voor de redactie van Noorderbreedte, niet de inhoud van bezwaar.

In een rechtvaardige logische wereld bepaalt bewijs en ethiek wat waar is
Jansen onderstreept wat waar is – gedefinieerd als: waarnaar alle bewijs wijst.

a. er is geen rentabiliteitsonderzoek van windenergie geweest, bij inpassing in huidige net KOST het op- en afregelen van basislast voor de variabele last van windmolens meer fossiele energie dan het emissies uitspaart
b. Per molen van 3 Megawatt kun je per jaar een ton aan energie verdienen, maar je stopt er ook een ton euro belastinggeld in
c. Je kunt dat geld beter investeren in onderzoek naar bijvoorbeeld energie-opslag
d. Zolang die opslag niet functioneert- en dat is nu het geval- zijn de tientallen miljarden klimaatsubsidies kapitaalvernietiging
e. Windmolens op land leiden tot waardedaling van omliggende woningen, geluidsoverlast die drie maal groter is dan een snelweg en vernietiging van het landschap, inclusief een splijtzwam in lokale gemeenschappen
f. Windmolens zijn oude techniek, het argument dat subsidies nodig zijn tot de techniek volwassen is (wat duurzame jongens als Jepma herhalen, ookal wéten ze dat dit hier niet geldt) snijdt geen hout

Typische mainstreamjournalist Jan Arendsz weer buikspreekpop milieubeweging/overheid/Jepma
Voor mainstream-journalisten als tekstschrijver/communicatieadviseur Jan Arendz – artikelauteur- is het bijzonder dat ze kritiek toestaan op het blindelings plaatsen van windmolens, dé bezweringsmachines van de klimaatveranderaars. Aanvankelijk kiest Arendz namelijk direct partij voor Jepma en de met de overheid vergroeide milieubeweging. Hij introduceert – als buikspreker van Jepma- instemmend het waanidee dat windmolens enig effect op het klimaat hebben als feit, en rept over de ‘wereldwijd erkende klimaatverandering’:

De nood is hoog, want bij te hoge concentraties broeikasgas in de atmosfeer, wordt het probleem onomkeerbaar.’

Met dit sociale signaalargument (kijk mij aan de kant van de redelijke beschaafde mensheid staan) toont Alfa Arendz zoals alle mainstreamjournalisten (en politici) dat hij niet de basis begrijpt van de klimaatdiscussie, en god nee: Amersfoort aan zee…. De hamvraag: hoe gevoelig is het klimaat voor CO2, beste Jan, niet wel/geen klimaatverandering, zie verder mijn klimaatdebat voor dummies-blog voor je stekels opzet en denkt ‘ha, dat zijn die gekke klimaatsceptici’: je bent op dat punt gewoon slecht ingevoerd.

Maar laten we positief blijven.
Een klimaatkritischer standpunt dan zoals omschreven in het artikel ‘straks ligt Amersfoort aan zee’, daar moeten meer zieltjes voor gewonnen: want zolang niet iedereen het zegt, is dat bij een journalist het zelfde als ‘niet waar’. Wat vaak herhaald wordt is wel waar, en dus heeft Jepma de sympathie van Arendz, vertaald als ‘hij mag leeglopen en beweringen worden gepresenteerd als feit.

Toch sluiten we af met een compliment aan Jan Arendz. De basale kritiek van Jansen komt goed tot zijn recht, en wordt zelfs goed uitgelegd……Goed zo Jan! Als ze je aardig leren vinden -journalisten- is het ook waar wat je zegt, dat was ik nog vergeten.