calmthout_nipcc_crop

De nieuwe officiële lijn van de Volkskrant is: the science is not settled. Dat moet de glasheldere conclusie zijn na lezing van het verslag van Martijn van Calmthout van het klimaatsymposium gisteren in Nieuwspoort voor de Volkskrant. Sprekers waren Bob Carter en Fred Singer van het NIPCC en Marcel Crok als onafhankelijke wetenschapsjournalist en Albert Klein Tank van het KNMI.

Als je het stuk (hierrr de download) herleest en herleest dan kom je steeds meer tot de conclusie dat Van Calmthout een evenwichtig verslag heeft geschreven met gelijke aandacht voor de vier sprekers. De titel, weliswaar tussen aanhalingstekens, is gewoon het NIPCC standpunt. De volgorde van de alinea’s eindigend met de KNMI-spreker en hier en daar een adjectief verraad nog wel waar deze journalist is coming from, maar nee: hij dringt de lezer niet zijn visie op.

Geweldig is de quote van Klein Tank:

….. en dan is tien jaar afwijking van de trend niks bijzonders. Er is niks weggemoffeld…

We weten allemaal dat de pauze niet tien maar al vijftien jaar duurt en dus staat hierboven zoiets als ceci n’est pas une pipe! Klein Tank besluit met:

De wetenschap is er nog niet uit. Daarvoor lopen de talloze nieuwe studies, zowel met modellen als met prehistorische data, domweg nog te ver uiteen. Wat dat betreft zijn we nog niet uitgepraat.

Nu is bekend dat de Nederlandse delegatie in Stockholm zich echt met hand en tand tegen het wegmoffelen van de pauze heeft verzet. De Duitse ambtenaren wilden dat. Prima. We weten nu dus dat het officiële standpunt van het KNMI is dat de wetenschap er nog niet uit is. Nogmaals lezen. Het officiële standpunt van het KNMI is dat de wetenschap er nog niet uit is. Flashback 4 juli 2010. Hans Labohm schijft het artikel Klimaatjournalistiek: Komt het ooit nog goed met Martijn van Calmthout (Volkskrant)?

Labohms conclusie destijds al:

Conclusie: ik hoop en denk dat het inderdaad ooit nog goed komt met de berichtgeving van Martijn over het klimaat. Vele jaren geleden schreef ik hem dat ik hoopte en verwachtte dat we ooit nog eens onder het genot van een goed glas wijn een nabeschouwing zouden kunnen wijden aan al dat nutteloze gedoe met betrekking tot de nakende klimaatcatastrofe (die maar niet wil komen). Met het nieuwste stukje van Martijn is dat perspectief weer een stapje dichterbij gekomen.

En nu een flinke stap dus. Ik ga serieus overwegen om mijn hele rancune tegen de tegenpartij overboord te zetten. Het is te leuk om te winnen en om te zien hoe je tegenstanders tegen je aan beginnen te schurken. Ik ben toch wel een fan van Jezus: heb je vijanden lief! Als ik het nodig heb alleen gelukkig te kunnen zijn als de alarmistische kliek wordt aangeklaagd voor misdaden tegen de menselijkheid ben ik eigenlijk een stakker. Het moet genoeg zijn dat ze verliezen en dat ze zelf maar moeten zien hoe ze weer  met zichzelf in het reine komen.