Fransie
Over het omheinde hertenkamp en de paardenmanage met kadaverdiscipline van Staatsbosbeheer op 4 meter beneden zeeniveau- de Oostvaardersplassen- is al veel gezegd en geschreven. Nu heeft natuurfotograaf Ruben Smit van deze Serengeti Hollandaise een alleraardigste rolprent gemaakt- De Nieuwe Wildernis. Ook ik heb ecoloog Frans Vera herhaaldelijk in het zonnetje gezet; zoals in biologenkrant Bionieuws over de vertrapping van broedvogels en zijn creatieve retoriek. Neem nu de volgende tweet, typisch onze Fransie:
Frans Vera
26-09-13 08:52
Vraag mij af bij argument: zonder afschot vreten dieren alles kaal. Hoe kaal moet aarde geweest zijn, toen afschieters er nog niet waren.
In de Oostvaardersplassen schieten de beheerders meer dieren dood dan menig wildbeheereenheid doet, alleen pas nadat ze dankzij overpopulatie-gerelateerde ziektes en honger door hun hoeven zakken (ze kunnen niet wegtrekken zoals in de natuur).
Als het goed voelt is het goed
Maar ik heb geleerd dat je bij de discussie over natuur niet zo moet hameren op feiten en onderbouwing, zeker niet bij Frans Vera. Het gaat om het gevoel. Ecologen in Nederland zoeken in ons overbevolkte land een plaats waar ze hun verbeelding de ruimte kunnen geven, het tegengestelde van bebouwd, beton en geciviliseerd: daaruit ontstaan zulke oertijdfantasieen (al schijnt Vera’s eigen tuin keurig aangeharkt te zijn). Die verbeelding zou maar door de wetenschap en argumenten verstoord kunnen raken.
Nieuwe Manegefilm
Zoals te verwachten is de film uiterst professioneel, want Smit is een vakman. Ook is de boodschap prima, ‘ongerepte wildernis in een klein land’: je laat zien dat je zelfs in een dichtbevolkt land onder zeeniveau ruimte kunt maken voor de verbeelding. Qua beeld toont Smit weer dat fotografie vooral de kunst van weglaten is: alleen tonen wat je de kijker wilt laten zien, wilt laten dromen, het is fantasie. Mij valt ook op dat mensen graag mistige natuurplaatjes willen zien, waar je bijna niks ziet. Dat wekt een bepaald oergevoel op.
-
Zou je een journalistieke documentaire maken, zoals natuurfotograaf Martijn de Jonge deed, dan blijft een koddig verhaaltje over van ecologen die oernatuurtje willen spelen beneden zeeniveau, kenmerkend voor de soap die natuur in Nederland al decennia is: een discussie beneden zeeniveau.
De Serengeti Hollandaise is de paradox van welvaart, dat je de luxe hebt om naar ‘ongereptheid’ te streven. Dat een vrij ontoerekeningsvatbare babyboom-ecoloog zonder wetenschappelijk houdbare rechtvaardiging bijna 6000 hectare ruimte krijgt om met paardenhoeven een landschap te schilderen naar zijn fantasie, en zo jarenlang zichzelf weet te verkopen: en dat je het resultaat vervolgens in de bioscoop mag zien als natuurtriomf, terwijl formeel gezien Staatsbosbeheer de Flora en Faunawet overtreedt. Wat zijn wij Nederlanders dán welvarend…Ook om je daar dan vervolgens druk over te maken.
Voor zulk amusement heb je dan best een paar platgetrapte Rode Lijstvogels over en wat ringslangen, waar de lokale KNNV-natuurvereniging zich zorgen over maakt. Voor inpoldering zaten die er immers ook niet: toen was het nog oude wildernis, de Zuiderzee.
Schandelijke dierenmishandeling is deze uitwas van ideologisch doorgeschoten milieu-tuinierders. Wat zegt de Partij van de Dieren van deze dierenmishandeling?
Er komt altijd wel een protestje voor de buhne ’s winters als er niet mag worden bijgevoerd, maar de onzin van dit soort volledig gesloten gebieden waar koeien/paarden verhongeren aan de kaak stellen heb ik nog nooit gehoord.
Een vreselijk gezicht als je met de trein langs het kaal gevreten terrein reist. En dan moet de winter nog komen.
Ho ho ho Jan, nu neem ik het toch even voor Esther op:
https://www.partijvoordedieren.nl/recent/news/i/7056
Opmerkelijke voor een dierenpartij, waarbij dierenwelzijn beleden wordt en hoog in het vaandel staat! Het hongeren en langzaam sterven van runderen, paarden en reeën kan ze emotioneel en politiek niks schelen. PvdD is feitelijk onverschillig, zo staat te lezen in hun statement, ze wil slechts OVP-gebied uitbreiden. Zijn ze nou helemaal van de pot gerukt?
Als liefhebber van vrij ongerepte natuur kan ik het met dit artikel helemaal eens zijn.
Een dierentuin is het, ondanks al die ”oerrunderen en paarden”. En de vogelstand is nogal dramatisch voor een gebied van deze omvang en potentie. Rare fratsen van die ”natuurbeschermers”.
ik verwonder mij altijd over de obsessie voor ‘statisch evenwicht in de natuur’ waar postmoderne ecologen mee schermen. Ruim 20.ooo jaar geleden lag Nederland onder een dik pak ijs en 120.000 jaar geleden, of zoiets, sjouwden hier nijlpaarden rond. Hoezo statisch evenwicht? Ergens in Brabant verhinderen natuurliefhebbers de natuur om een heideveld tot bos te heroveren. Hoezo mogen we niet in de natuur ingrijpen? Zo inconsequent als maar zijn kan die ecologen.
Ik vind de vergelijking Oostvaardersplassen en aanpalende terreinen met de Serengeti in Tanzania volledig mank gaan.
Ik weet niet of je ooit in Tanzania bent geweest Rypke, maar bij deze nodigen we je uit om in het komende jaar eens een keer mee te gaan om dé reportage van de eeuw te maken in de echte Serengeti of in de Selous Game Reserve, wat overigens niets met spelletjes te maken heeft.
Ik zal je een email daarover sturen.