Onomstotelijk fotografisch bewijs: Nederland dunbevolkt, met Siberische winters

In de duizendste blog van uw Groene Rypke de Duurzaamste op 10-10 Dag van de D(Z)uurzaamheid aandacht voor de nieuwste National Geographic. Het Afghaanse meisje met groene ogen staart ons van de voorkant aan in een extra dik fotonummer vol typische klimaatpornografie. Onder de titel ‘De Bewijzen’ zouden foto’s onomstotelijk bewijs zijn dat mensen ‘de aarde’ bedreigen. Zoals een smeltende ijskap-foto. Onze schuld! Typisch de oude milieubeweging, met simpele plaatjes ánderen de les lezen.

Geen medium zo leugenachtig als beeld
Fotografie is de visualisering van een idee. Niet de eigen directe waarneming of ondervinding van de toeschouwer. Het is virtueel, en laat weg wat de fotograaf niet ziet of wil laten zien. Terwijl ons waarnemingssysteem is geëvolueerd om te geloven wat we zien, of dit nu in het echt is of via een afbeelding. Juist daarom is beeld – iemand anders zijn boodschap/filter van de werkelijkheid – extra misleidend. Ieder jaar kun je ijssmelt fotograferen in de periode van catastrofale opwarming die we vroeger ‘het voorjaar’ noemden. Het is de fantasie van de fotograaf en de progressief grootstedelijke bureauredactie van National Geographic om een terugtrekkende gletsjer (volledig) aan mensen toe te schrijven. Gletsjers kunnen bij opwarming juist sterk groeien als de neerslag toeneemt.

De aarde redden? Dat komt door een foto.
Fotografie is nuchter gezien gewoon liegen, maar wel invloedrijk liegen. Het wetenschappelijk gezien twijfelachtige idee dat we ‘de aarde’ moeten redden – de aarde redt zichzelf al miljarden jaren – komt door het eerste beeld uit de ruimte van de blauwe planeet, zo schrijft de nieuwsredacteur van Nature in ‘What Is Your Dangerous Idea’. Wij bedreigen niet de basale levensprocessen als fotosynthese. Sterker nog, met extra CO2 versterken we die levensprocessen juist.

De meest leugenachtige vorm van fotografie is de natuurfotografie
Ruim 99 procent van de natuurfotografie toont alleen het fotogenieke. Vogels en zoogdieren komen op één, landschapjes geënt op de romantische schildertraditie op twee (mistige bergen, bossen, meestal bij ochtend-, avond- of tegenlicht). Vlinders en libellen willen nog wel eens de tweede viool spelen. De biologisch belangrijkste én minst kwetsbare organismen, zoals plankton, algen en bacteriën, krijg je vrijwel nooit te zien omdat ze:

1. te klein zijn voor de ‘gewone’ camera
2. geen aaibaarheidsfactor hebben
3. te klein zijn voor ons beperkte waarnemingsvermogen en dus niet in ons systeem zitten

Gelukkig heeft Frans Lanting dan in koffietafelboek ‘Life’ een vakkundige poging gedaan de fout te herstellen. Welke invloed heeft dat scheve beeld van de natuur op natuurbescherming en wetenschap gehad?

Onomstotelijk bewijs: wie ontkent nu nog dat Nederland dunbevolkt is, met koude winters?
Kijk, ik geef hieronder mijn fotoserie van Langweer door de seizoenen, alles op loopafstand van mijn huis gemaakt. Ik lever het bewijs dat Nederland een van de dunstbevolkte gebieden ter wereld is, met Siberische winters. Wie durft dat nog te ontkennen, je ziet het toch voor je nu?

Eerste gebod nieuwe milieubeweging: ‘Heb het leven lief’
Zo, dan wil ik iedereen danken: donateurs, reageerders en lezers die ons blog tot een levend organisme maken. Tot zover mijn terugblik op mijn miljoen woorden voor Climategate.nl. Wat mij betreft groeien we dankzij jullie voeding verder tot een platform van de nieuwe milieubeweging. Waar bewijs boven bewering gaat. Waar niet ‘de aarde’ en allerlei abstracties de aandacht opeisen maar de reële behoeften van mensen in hun eigen directe leefomgeving.

En waar niet angst de motivatie is, en leugen de boodschap, zoals de ecofascistische misantropen van Urgenda, die de Dag van de Duurzaamheid bij schoolkinderen door het keelgat duwen met Greenpeace. Uiteindelijk zijn wereldverbeteraars van Urgenda, en ander gespuis, mensen die onvrede met zichzelf en het leven projecteren op andere mensen. Wat men ‘de wereld verbeteren’ noemt, is het vormen van anderen en koeioneren. Onderdrukken naar je idee om zo jezelf omhoog te werken. Dat idee is altijd een abstractie, een beeld, theorie – en dus een zwakke afspiegeling van de werkelijkheid. Een leugen. En vooral een moralistisch excuus om de baas te willen spelen en zo de behoefte te voldoen waarin je jezelf door ‘het leven’ tekort gedaan voelt. Men doet zich beter voor (een beeld), maar ís het niet (de werkelijkheid). Een betere wereld begint bij minder wereldverbeteraars.

In plaats van ‘haat uzelf, de mensheid en wees ondankbaar’ – de boodschap van Urgenda en Greenpeace – is ‘Heb het leven lief’ wat mij betreft het eerste gebod van een geestelijk gezonde milieubeweging. En daaruit volgen vanzelf alle andere geboden. Ook het Elfde Gebod. Plezier en genot!