Zwarte Pieten en Sint

Normaal gesproken ben ik geen revolutionair. Normaal gesproken ben ik ook voor traditie. Anderzijds ben ik net als de natuur erg voor verandering. Klimaatverandering bijvoorbeeld. En als zo’n Quincy Gario overtuigend kan uitleggen waarom hij als mens is gekwetst door een stukje absurdistische folklore dan ben ik de eerste die de handdoek in de ring gooit. Kappen met die Zwarte Piet gewoon. Eerder al had ik zelf verzonnen dat heel Sinterklass beter overboord kan en dient te worden ingeruild door het “nationale goede ouderfeest”. Zitten mijn vrouw en ik ons een heel jaar uit de naad te buffelen voor 4 koters. Zijn we nog eens druk met surprises en gedichten. En wat krijgen we? Niks dankjewel, maar “Dankuwel Sinterklaasje”. Kijk vroeger had het feest nog enige opvoedwaarde: want als je stout was kreeg je met de roe of moest je in de zak. Nu is het een materialistische kinderorgie geworden waarbij allerlei pedo-sinten de ukkies op de schoot mogen nemen.

Op de radio hoor je het steeds, vooral bij BNR: agility, wendbaarheid. Daar gaat het om. Dat is ook een belangrijke reden dat we nu niet los komen van de duurzaamheidswaanzin. Het is namelijk folklore geworden, een ritueel, en dat wil niemand meer kwijt. We moeten onze collectieve geest vaker oefenen in extreme lenigheid. Een lenigheid waarbinnen ook een echt excuus voor Srebrenica mogelijk is (waarbij elke Nederlander direct 10 euro overmaakt naar die mensen – 170 miljoen is een mooi schadebedrag), een lenigheid waarbinnen Willem-Alexander on air kan gaan om te verkondigen: dit jaar geen Zwarte Piet. Basta. We doen paarse koeien (verwijzend naar een baanbrekend marketingboek van Seth Godin). Ja we maken er een Koningsbesluit van. Jaarlijks op Koningsdag zal WA voortaan verkondigen hoe we het nationale ouderfeest op 5 december aan zullen kleden. Elk jaar weer anders. Met die lenigheid lukt het een Rutte, Kamp en Draaijer misschien ook eerder om on air te gaan en te zeggen: wij windmolens? wij? echt niet!