Na een week kritische blogs geef ik gehoor aan de oproep van Hajo om industriële fotografie te doen, als fotograaf van de menselijke natuur. Eén van mijn favoriete plaatsen in Nederland is jarenlang de Maasvlakte geweest. Eerst voor een cursus Deltavliegen, later ook om te jagen met havikiers. De Maasvlakte is Nederland in optima forma, een landschap op het snijvlak van zee en land, waar dynamiek de norm is en menselijke en niet menselijke oerkrachten om de voorrang strijden, met zand, zee, wind en bulldozers die tijdelijke natuur weer omvormen tot bedrijfsgrond.
Nergens in Nederland vind je nog zoveel konijnen, ook al doen de beheerders van het gebied nog zo hun best de holengravende knagers uit te roeien met jachtgeweer en valkeniers. Misschien ligt de populatie geisoleerd van andere populaties en konden konijndodende ziektes als Myxomatose en vooral VHS hier niet zo ongenadig om zich heen grijpen. Juist in stedelijke gebieden en op industrieterreinen wemelt het vaak van de konijnen, ook in Amsterdam waar ze in de rest van de Hollandse duinen en bossen ongenadig uitgedund raakten.
http://www.washingtonpost.com/politics/wind-farm-company-to-pay-1-million-for-deaths-of-14-golden-eagles/2013/11/22/ce2096d8-53b9-11e3-9e2c-e1d01116fd98_story.html?wpisrc=nl_headlines
“Nergens in Nederland vind je nog zoveel konijnen”
Moet je eens op Neeltje Jans gaan kijken Rypke. Een paar weken terug moest ik daar s’nachts zijn voor een klusje. Gewoon waanzinnig hoeveel konijnen daar rondhuppelen.