In 2006 minder dan 7 procent jaarbudget Wereld Natuur Fonds bij Afrikaanse natuur

In haar laatste jaarverslag van 2012 slaat het Wereld Natuur Fonds weer alarm over de stroperij in Afrikaanse wildparken, evenals in 2011, maar ook al in 1962 bij de eerste fondsenwervingsactie met de zwarte neushoorn. Het loopt alweer een halve eeuw de spuigaten uit, die stroperij. Ik heb daarom een HIER TE DOWNLOADEN Climategate.nl-revisie gemaakt van mijn onderzoek Het Wereldbestuurfonds- beschermt het WWF de natuur-dat afgelopen jaar RTL Nieuws, Eén Vandaag, Elsevier en de voorkant van de Telegraaf haalde.

Voor velen klonken mijn conclusies alsof je vertelt dat de Dalai Lama in drugs handelt, en die monniken boven de boomgrens allemaal witte poedersneeuw snuiven. Sommige zaken zijn te heilig, en de 44.000 leden die WNF verloor kan ik niet aan mijn werk toeschrijven. Het had 1 dag effect.

Is de besteding en strategie wel effectief?
Dat onderzoek deed ik vanuit de vraag: als dieren al 50 jaar bijna uitsterven, ondanks de almaar groeiende inkomsten van het WWF (van 62.000 Britse ponden in de eerste fondsenwervingsactie naar 0,6 miljard euro in 2008): besteedt het WWF haar gelden dan wel effectief, of aan de goede acties waar je enig resultaat aan kúnt meten. Met dank aan het spitwerk van Britse sociale wetenschappers- die zich ook in het onderwerp hadden vastgebeten- kwamen we vervolgens bij de volgende kerngegevens van bestedingen van het Wereld Natuur Fonds in Afrika, waar zij traditioneel de grootste groene NGO is. Als natuurbescherming door íemand daar moet plaatsvinden, dan toch door het WWF. Dit is wat ik vond:

.. bij navraag van de bestedingen aan natuurprojecten in Afrika in 2006, blijkt dat het WWF van haar totale inkomsten, een bedrag van 35,2 miljoen dollar ex overhead besteedt. Bij een dollarkoers in 2006 van 1/1,20 is dat gelijk aan 29,3 miljoen euro. Dat is 6,7 procent van de WWF-network inkomsten van 525 miljoen euro, 6,0 procent van de inkomsten van WWF Network en International gecombineerd.

Met één F16 (= 35 miljoen dollar) heel Afrika verdedigen…We moeten wél vermelden dat de overhead van WNF (20 procent) lager uitviel dan van veel andere NGO’s. In mijn onderzoekje bespreek ik ook de lotgevallen van wildbeheerder Ian Parker, die in 1973 door medewerkers van de Keniaanse president werd in elkaar geslagen toen hij een rapport over stroperij aan het WWF wilde overhandigen. De Keniaanse president bleek zelf tot zijn nek in de ivoorhandel te zitten. De Keniaanse president kreeg van Prins Bernhard de Orde van de Gouden Ark uitgereikt voor zijn verdiensten voor natuurbescherming.

Alweer….

De Mythe van Wild Afrika
Natuurhistoricus Cis van Vuure citeert Ian Parker ook in zijn nieuwe proefschrift. Parker bekritiseert het instellen van wildparken en het verbod op ivoorhandel. Deze zouden één van de drijvers worden achter natuurdegradatie, én het wegvallen van controle op stroperij. De Afrikaanse natuurparken konden namelijk eerder hun personeel en onderhoud betalen uit ivoor, dat dankzij de door WNF afgedwongen handelsverboden in ivoor onverkoopbaar werd. In enkele wildparken ontstonden bevolkingsexplosies van  olifanten, die de parken ecologisch degradeerden.

Parker schreef:

Binnen tien haar na de instelling had werkelijk ieder nationaal park olifantproblemen. Ze effenden het landschap, ontwrichtten lokale ecosystemen volkomen. Uiteindelijk zouden hun populaties uitgroeien boven de draagkracht van het beschikbare leefgebied om tenslotte ineen te storten- maar niet voordat ze alles hadden verwoest.

IN het jaarverslag van het WNF van 2012 lezen wij:

(Prins Bernhard)… is mede bepalend geweest bij het beeindigen van de jacht op Afrikaanse olifanten en het internationale verbod op ivoorhandel.

In ‘The Myth of Wild Africa’ in 1996 stelt Jonathan Adams – mede op basis van het werk van Ian Parker- al de vraag:

Most people would feel a great loss if elephants, rhinos, or gorillas were to become extinct, but would we willingly move our families, change our means of earning a living, and disrupt our culture to prevent their extinction? People living in rural Africa are being asked to do just this by the world community

Bijna twintig jaar later staat die vraag nog steeds als een huis.Over de doden niets dan goeds natuurlijk, en waar dingen goed worden gedaan, gaan natuurlijk ook zaken fout. Wel mogen wij de vraag stellen wat Westerse fondsenwervende organisaties kúnnen en mogen doen in andermans natuur, en of we ons geld niet beter kunnen besteden aan de eigen natuur: waar we er zelf toezicht op kunnen houden.

Africa in Fryslan…
Als het bestuur van mijn provincie Fryslan een vierbaansweg legt van ergens naar nergens- de Centrale As dwars door nationaal landschap de Friese Wouden- vind ik eigenlijk dat een Keniaanse actiegroep in Afrika moet gaan fondsenwerven, vervolgens via internationale politieke druk die weg van de politieke kaart laat vegen en om verder ecologisch onheil te voorkomen: jaag die Friezen van Tytsjerksteradiel tot Dokkum uit hun woningen en stel een nationaal park in waar alleen nog grote grazers en wolven mogen rondlopen. Dat zal ze leren, die Friese natuurbarbaren.