scorecard

Een nieuwe analyse van de in 2006 door mij geinterviewde econoom Bjorn Lomborg toont dat voor iedere euro die Brussel uitgeeft voor de 20/20 klimaatdoelstellingen- of door lidstaten laat uitgeven- slechts 3 cent aan (theoretische) schade vermijdt. De kosten – meer dan 200 miljard euro per jaar uiten zich (ook) in verminderde economische groei door hogere energielasten.

Zijn berekening verscheen in het afgelopen maand bij Cambridge University Press uitgegeven boek ‘How much have Global Problems Cost the World‘. De klimaatbeleid-kostenberekening is één van de eerste pogingen te doen wat de EU nalaat: Volgens Lomborg ontbreekt bij Brusselse beleidsmakers iedere kostenverantwoording van klimaatbeleid

A good example is the so-called EU 20/20 climate policy. The average of the top economic energy models shows that this policy costs $250 billion annually, mostly in reduced growth. Across the 21st century it will cost about $20 trillion. Yet, on a standard climate model, by the end of the century, it reduces the temperature rise by a trivial 0.05C. In other words, for every dollar spent, it avoids 3c of global warming damages.

Depressingly, I debated Bryony Worthington, who has helped implement this policy in Britain. She claimed she had worked in this area for decades and had never seen such high costs for the policy, or such low impacts. I actually had to direct her to the peer-reviewed research because the EU has never made analyses of its cost-benefit or effectiveness.

Ik vraag Lomborg nog even om zijn berekening en getallen, maar meldt dit alvast omdat hij tenminste een poging doet enige helderheid in onkosten te schetsen.

Onze huisingenieur Theo liet al zien dat géén van de mensen die het SER Energie-akkoord opstelden waren geïnteresseerd in de onkosten voor burgers, die 3 procent koopkracht per jaar kosten via hogere energierekeningen. Wij berichten al in 2011 dat de overheid het zicht volledig kwijt is op tientallen miljarden euro’s kostend klimaatbeleid.  Een milde opwarming (rond 2 graden)- zoals voor deze eeuw nu het meest waarschijnlijk is volgens klimaatpanel IPCC- kent vooralsnog vooral gunstige effecten voor de economie én de landbouw. Het hier regelmatig vermeldde CO2-fertilisatie-effect zorgt bijvoorbeeld deze eeuw voor meer opbrengsten.

Natuurlijk hoeven wij Lomborg niet te ‘geloven’: je kunt zijn berekeningen controleren, maar enkele basisaannames, zoals over CO2-fertilisatie zijn ordinaire natuurfeiten die experimenteel zijn vastgesteld. Geen meningen dus, maar metingen, even hard als het feit dat het nu warmer is dan in 1850. En dat de mens bij die opwarming een rol kan spelen, volgens ‘expert opinion’ van het IPCC (een bij groepsstemming bepaalde vorm van academisch nattevingerwerk) zou de helft van 0,7 graden opwarming door CO2 zijn veroorzaakt.