Uw eco-blogger. Blogs zijn uitingen van een persoon, terwijl Autoriteit met hoofdletter iets onpersoonlijks heeft
Na 1150 blogs kreeg ik even- losjes geïnspireerd op Technopolie van Neil Postman- een brainwave, los draadje over de functie van nieuwe media en hoe die het media-landschap beïnvloeden, en zelfs ons gedrag. Wie er betere ideeën of bronnen over heeft: wees welkom in de comments.
Met goed ingevoerde specialisten kunnen blogs als aangever van en correctie op het nieuws debatten helpen kantelen, en gevestigde media in hun hemd zetten. Mijn ervaring is dat ze werken als precisiebommetjes, die altijd doel treffen bij de gene waarop het is gericht. Oude media werken meer als een ongericht bommentapijt. Vele gevestigde media volgens ons (on)regelmatig, en komen via google bij ons uit. Toch geloof ik niet dat blogs zelf een volledige vervanging van de gevestigde media worden. Dat hangt samen met de overbekende oerkreet van de communicatiewetenschap ‘het medium is de boodschap’ van Marshall Mc Luhan.
Autoriteit met Hoofdletter is onpersoonlijk
Een blog -mogelijk dankzij WordPress- is een snel medium dat iedereen kan beginnen om zo de gevestigde orde te omzeilen, dat waarde toevoegt bij kennis van zaken. Ze werken als condensatiekern van ideeën en mensen. Blogs maken zo een nieuwe mediawerkelijkheid waarbij blogs als de onze onder andere het debat over klimaat hielpen kantelen. Dat heeft zijn weerslag weer in kranten en leidt ook weer tot boeken.
Omdat iederéén een blog kan beginnen is dat tegelijk ook de zwakte, dat de autoriteit van het medium tussen aanhalingstekens zet. Het is persoonlijker, of men je wil lezen of naar je wil luisteren hangt mede af van je persoonlijke ‘likes’: ik krijg wekelijks ‘fanmail’- schrijf voor mensen die kunnen lezen (tussen de regels), vraag af en toe extra denkstappen, en een zeker sarcasme is me niet vreemd. Wie dat niet ligt haakt al snel af en sommige lezers kunnen niet genoeg zeuren vanwege ‘de toon’. En natuurlijk glij ik ook wel eens uit, of vuur ik een schot hagel af als deze blog waar het idee nog niet is gerijpt. Eigenlijk is een blog dus ook een persoonlijke (schrijf)training.
Autoriteit heeft een zekere vlakheid nodig, iets onpersoonlijks. Hoe goed ook, mensen zullen aan blogs niet snel de zelfde autoriteit toe kennen als aan een krant of journaal: wat daar staat is trager, moet eerst gekeurd en gedrukt worden, met veel kosten verspreid en draagt meer gewicht, een boek nog meer. Door linksdraaiende havoklanten verzamelde onzin die met autoriteit wordt gebracht (NOS, BNR enz), wordt vaak eerder geloofd dan doorwrochte kennis die vlot op het web gezet wordt zoals door onze huisingenieur Theo, al was het maar dankzij de macht van het getal en het format dat niet van de persoon afhankelijk is..Dankzij die schijnbare autoriteit van oude media zijn bedrijven daar meer op gericht dan qua rendement en invloed te rechtvaardigen is.
Asociale media: techniek verandert omgangsvormen, doen blogs dat ook?
Vaak dwingt techniek ons tot andere persoonlijke grenzen. Zo kunnen afspraken en omgangsvormen veranderen mede dankzij techniek. Want je bent het filter van je natuurlijke en fysieke beperkingen kwijt. Het gemak van de techniek nodigt ook uit tot gemakzuchtige communicatiecultuur, waar uiteindelijk iedere boodschap tussen aanhalingstekens kan belanden.
We kregen al andere omgang dankzij TV, televisie was al plat voor uitvinding van de flatscreen. Politieke Kamervragen werden zo Cameravragen waarbij het hogere doel sneuvelt voor een persoonlijke impuls: ‘kijk mij eens’. de bovenmatige zelfinteresse van mensen- altijd al aanwezig- wordt zo mede dankzij techniek de norm in plaats van in toom te houden ondeugd. Volgens mij leven we in het ‘Ik bel dus ik besta’-tijdperk en moet je dankzij de uitvinding van het mobieltje nu afspraken meerdere keren herbevestigen, alsof je het de eerste keer niet echt meende. Omdat je het middel hebt om eerder op het laatste moment af te zeggen.
Zo heb je ook de mogelijkheid om via Facebook iemand iets te zeggen, dat je bij een trager medium zou nalaten door nog even tot 10 te tellen, of dat beter overkomt in andere communicatievorm. Nu kun je met een muisklik de zelfde schade aanrichten, die je anders face tot face zou moeten doen. Voor het laatste is nog een zekere daadkracht en moed nodig, je moet naar de persoon toe fietsen, ‘m in zijn gezicht de waarheid zeggen. Een muisklik vraagt enkel een kleine impuls, ieder watje kan zo de held tussen aanhalingstekens zijn.
Mijn eerste Facebook gebod is: alleen eigen PR en enkel like boodschappen, anders gaat het mis. Wanneer ik een papieren brief stuur heeft dat meer betekenis, zoals bellen meer zegt dan een sms met de zelfde boodschap. Het medium is de boodschap, niet omdat Mc Luhan dat zei maar omdat het gewoon waar is.
Kunnen blogs zo ook omgangsvormen veranderen?
Dat is voor mij nog een open vraag, wie een antwoord heeft, meldt het aub. Volgens mij leiden blogs als condensatiekern tot nieuwe maatschappelijke bewegingen en manieren van denken, en veranderen ze meer dan je op het eerste gezicht zou denken. Overigens…Excuses voor deze schot hagel, dankzij het gemak van een blog kon ik deze op jullie afvuren zonder inmenging van anderen. Haal er uit wat je er uit wilt halen…
Televisie is en blijft koning zoals Geenstijl dat noemt en wordt nog steeds op de voet gevolgd door de geschreven pers. Blogs worden gelezen door nieuwsgierige mensen die vraagtekens zetten bij wat kranten en tv dagelijks over hen uitstorten.
Die autoriteit hebben ze m.i. met name aan dat laatste te danken: eeuwige herhaling van dezelfde boodschap in alle kleuren en smaken van de regenboog.
Jammer toch dat de stratenmaker en de kappersbediende morgen weer moeten werken: tijd noch puf om ’s nachts het waarheidsgehalte van Tweebeekes bekakte gekakel te checken.
Daarom wij fucked. Gisteren bij voorbeeld zat Paultje Sneijders de Euro-plofkip van het NOS schhjoernaajl aan bij de Wittemans. Paul had afscheid genomen van zijn gesubsidieerde loopbaan bij de staatsomroep, waarmee ons de live beelden van zijn exploderen jammerlijk werden onthouden. Hij begon een eigen communicatiebedrijf in Brussel-Communicatie-Dinges en viel zienderogen af http://www.paulsneijder.eu/. Net op tijd dus.
Zelf voor je geld zorgen; een mager en vermoeiend bestaan. Paul wist raad: stoppelbaard, lid worden van De Partij en solliciteren naar een plaats op de kandidatenlijst voor een nieuwe toekomst met easy money en “Euromolumenten”.
En dan ben je aan de Varatafel van harte welkom om even uit te leggen dat je het jezelf toch wel aanrekent dat je – gezien de groeiende weerzin onder de bevolking tegen ons “nieuwe vaderland” dat ons land niet is – EUROPA blijkbaar niet aantrekkelijk genoeg hebt weten te brengen ….. naar de burger toe.
Ziedaar de mores van de journalist die jaren achtereen in zijn Europaverslaggeving om acht uur ’s avonds te toon bepaalde.
P.s. Zijn opvolger is nog een slagje erger, dus die komt er ook wel.
Dus de vraag is, hoe kan je blogs wél upgraden zodat ze een authoriteit zijn en dus meedraaien in de MSM molen. Een soort metaverwijzingssite creeren a la DrudgeReport? Of het ontwikkelen van een journalistiek keurmerk voor bloggers? Of het groeperen van bloggers onder een grote blogsite met een sterke merknaam? Of zijn er nog andere modellen denkbaar?
@realist, nee, het is toch niet zo moeilijk… Het format, de aard van het medium maakt het van lagere autoriteitswaarde voor de doorsnee Jan de Boer, Fokje Fokkema en Fukkie Fukstra dan ‘Het Journaal’, al kennen ze bij de NOS het verschil nog niet tussen energie en vermogen
De meeste mensen kijken niet naar argumentatie, originaliteit en inhoud maar ‘WIE’zegt het, de autoriteit. Al word je inhoud nog beter, en zou ik zo saai en kleurloos schrijven als een ambtenaar of Nico Hylkema van de Leeuwarder Courant. Je zult nooit een vervanger worden
We hebben al andere spinoffs, die elk hun ding doen, en er komt nog een ander bij met andere functie…Zo, en nu ga ik lekker een boek lezen: doei
Beste Rypke,
Een blog hoeft m.i. niet de eeuwige underdog te zijn. Ik denk zeker dat het internet mogelijkheden biedt om van een blog uit te groeien naar bv een weekblad. De gevestigde media hebben als voordeel dat ze al een groep lezers/kijkers hebben en daarmee zijn ook de inkosten gegarandeerd. Het nadeel voor deze media zijn de hoge kosten.
Zelf vind ik het online blad Ziltmagazine een geslaagd voorbeeld van “nieuwe media” en volgens mij lukt het hen ook om steeds meer adverteerders te vinden. Dit ondanks het feit dat b.v. een concurrerend blad als de Zeilen door Sanoma in de etalage is gezet.
Ik denk ook dat het moeilijk is om een maandblad te maken (concept online Elsevier?) waarin de artikelen gebaseerd zijn op feiten, aangezien het gewoon meer tijd kost om een artikel te produceren. Dit kan alleen als meerdere bloggers samenwerken, zodat er vanuit de specifieke vakkennis een breder scala aan onderwerpen “gedekt” kunnen worden. Buiten de bloggers is de IT specialisatie en grafische vormgeving m.i. onmisbaar.