Kleinschalige garnalenvissers: enkel nadeel van MSC-label door lastenverzwaringen en dus hogere visserijdruk
In mijn serie over het praatcircuit rond de visserij vandaag deel2: Wie dacht dat het Urks onverstaanbaar was, omdat dit eiland sinds de Zondvloed geisoleerd raakte van andere Indo Germaanse taalgroepen moet eens een citaat lezen van visserijconsultant Paulien Prent in Visserijnieuws van afgelopen week. Zij wordt door de Combinatie van Beroepsvissers (CVO) ingehuurd om een ’traject’ te begeleiden voor de Nederlandse garnalenvisserij richting het MSC-duurzaamheidslabel.
Nadat eerder 2 ton subsidie verdampte voor een verkennende studie naar het of en hoe van MSC waarbij de mededingingsautoriteit dwars lag (waar ligt grens tussen prijsafspraken en beheers-afspraken visserij ), is nu geld verdampt aan onderzoek door de Universiteit van Hamburg. Garnalenvissers moeten van MSC beter registreren wat zij vangen per uur vissen van MSC, de Hamburgers zouden hebben onderzocht wat er nu moet gebeuren. Wat zegt Prent over de daardoor gemaakte vorderingen in het MSC-traject?
De uitkomsten van dit onderzoek hebben geresulteerd in een nieuwe HCR, die op een aantal punten verschilt van de oude Harvest Control Rule. De nieuwe HCR is bijvoorbeeld gebaseerd op het maandelijks berekenen van de actuele LPUE, welke wordt vergeleken met de in de HCR vastgelegde maandelijkse referentiewaarden. Dit in tegenstelling tot de oude HCR welke was gebaseerd op jaarlijkse referentiewaarden. Ook is de hoogte van de referentiewaarden bijgesteld, zodat voorkomen wordt dat de HCR onnodig in werking zou moeten worden gesteld maar wel in werking gesteld wanneer de toestand van het garnalenbestand daar duidelijk aanleiding toe geeft.
SWNM bespaart je de blabla over duurzame visserij
Say what???????
Ik heb honderden technische wetenschapspublicaties in Nature, Science, Trends in Ecology & Evolution enzovoort doorgeworsteld. Toch ook geen proza uit een stuiverroman. Maar hier bij Paulien Prent moet ik me toch echt gewonnen geven. Let wel, dit proza verscheen in Visserijnieuws om vissers te informeren over de voortgang van MSC. Ik verwed 100 euro dat niemand een flauw benul had wat Prent hier nu zei. Prent doet dus al geen enkele moeite om zichzelf naar de doelgroep verstaanbaar te maken. Ik gok er zelfs op dat ze zelf geen werkelijk benul heeft wat ze zegt.
Want waar gaat het om? (dat snap ik wel hoor…)
Het MSC- label werd eind jaren ’90 door Unilever en WWF opgericht om de herkomst van grote marktpartijen vis te traceren (koolvis voor Kapitein Iglo). Het heeft dáár een toegevoegde waarde, bij internationale handel waar herkomst onbekend is. MSC heeft geen verduurzamend effect, want of visserijbeleid deugt hangt af van de landen van herkomst. en is vooral in trek bij fondsenwervende campagnegroepen, die via CBL-supermarkten afdwingen dat deze enkel nog MSC-producten leveren: wij van MSC-eend adviseren MSC-eend. MSC wordt niet uit de consumtentenkant gevraagd. Het is een wens van fondsenwervende campagnegroepen.
De hoop bij sommige vissers is dat MSC de visserij een beter imago geeft, nadat NGO’s de (garnalen)visserij eerst in media in kwaad daglicht stellen zoals het Wereld Natuur Fonds afgelopen jaar nog tijdens de ‘Goede Vis Week’, en zoals je kunt lezen in de Sustainable Fisheries Guide van de SWNM. Bij kleinschalige visserij als langs het Wad werkt MSC louter nadelig omdat het lasten verzwaart: kosten voor aanvullend onderzoek, consultants, vierjaarlijkse audit die tonnen euro’s bedragen.
Garnalenvissers moeten nu verantwoorden hoeveel ze opvissen. Maar als dat niet bekend is, waarom kon Ingrid Tulp van Imares dan bij de garnalenvisserijdag van de Waddenacademie in maart dan wel de aanlandingen van garnalenvisserij vergelijken met predatie door kabeljauw en het aantal visuren overleggen?
En stellen dat de garnalenvisserij nu de belangrijkste doodsoorzaak van garnalen is, waar eerder predatoren als de kabeljauw het leeuwendeel van de predatie voor hun rekening namen.Verder kunnen ze bij goed gebruik van de spoelsorteermachine (controleer de afstelling) en de zeeflap substantieel de bijvangst minderen, die volgens de lezing van Tulp 10 procent van de aanwas van jonge platvis als discards zou laten eindigen.
Kletst Tulp van Imares dan maar wat?
MSC kan leiden tot meer visserijdruk
Er is dus wel degelijk ongeveer bekend hoe groot de bestanden zijn- als je het baseert op aanlandingsgegevens, en de inspanningen zijn uit logboeken bekend. Dus waarom de Unversiteit van Hamburg er bij halen, behalve om een ’traject’ te verlengen waarbij aanhangende consultants uurtje-factuurtje kunnen doen met subsidies uit het Europese Visserijfonds?
En wat levert MSC garnalenvissers op, behalve meer lastenverzwaringen per 4 jaar voor aanvullend onderzoek, een jaarlijkse afdracht om het MSC-logo te mogen voeren, en andere kosten die maken dat vissers MEER moeten vissen waardoor dankzij MSC visserijdruk HOGER wordt op Wad en Noordzeekustzone. Tenzij je collega’s verwijdert.
Volgens mij gaat dat MSC-traject nog tonnen euro’s duren en vele rekeningen van consultants betalen. Ondertussen wordt er geen garnaal extra door verkocht. Dat is logisch. Ik kan voor een pakje garnalen in de supermarkt van 100 gram meer dan 4 euro betalen en dan zit er ook nog een zeepsopsmaak aan, bedoeld om die dingen goed te houden. Ook met MSC-label. Dus dat doe ik niet, omdat ik de verse garnalen rechtstreeks van het Wad kan krijgen.
MSC heeft geen directe meerwaarde voor garnalenvissers. O.a. de supermarkten zitten klem omdat zij door de afpers organisaties (NGO’s) onder druk zijn gezet om verplicht MSC producten te leveren. Zo is en word het hele geldverslindende proces om MSC te behalen voorgezet, en zal jaarlijks een flinke duit kosten.
Als je het over productkwaliteit van de garnaal hebt dan kan er snel veel verbeterd worden. Regelgeving over gebruik van conserveringsmiddelen sterk aanscherpen zodat garnalen alleen machinaal gepeld kunnen worden in landen rondom de Noordzee. Dat zou de duurzaamheid van het product de garnaal zeer ten goede komen en zorgt voor werkgelegenheid in de regio’s waar de garnaal wordt aangeland. Het pellen in Marokko, Polen met uiterst goedkope arbeidskrachten, en het gebruik van behoorlijk wat conserveringsmiddelen is niet meer van deze tijd, en slecht voor het imago van de Hollandse garnaal.