RZ14Zeehond3

Het blijft maar rommelen in de kustvisserij, zo blijkt uit een onderschepte email van B. H. van visserijclub Hulp in Nood en Marnix van S. die hun zachte aanpak willen voortzetten met verlies van visgebied. Die zal ik zo recenseren. Tegelijk is een toekomstorganisatie in oprichting met visserij en daarin ook NGO’s als de Waddenvereniging- alweer een nieuwe praatgroep die tegenstellingen moet wegbabbelen, uurtjefactuurtje. Daarnaast pleiten Arjan Berkhuysen van de Waddenvereniging en geestverwanten herhaaldelijk in media voor Het Bureau dat een einde zal maken aan alle Bureaus rond het Wad: een Waddenautoriteit, die natuur van het Wad beschermt, waar de overheid natuurregels versoepelt als er geld in het spel is.

Maar eerst de visserijvete, VIBEG blijft een heerlijke soap waarvan ik geen seconde wil missen. Het theater: de mooiste natuurlijke setting van de wereld; ons Wad, ’s werelds meest unieke natuurgebied in ’s werelds onnatuurlijkste land: Nederland.

Hulpeloos in Nood: ‘Knuffel NGO’s tot ze een geweten krijgen’
Ik kreeg de mailwisseling toegestuurd, omdat ik nu al jaren op het dossier VIBEG zit en Climategaters daarop tracteer: de sluiting van een visgebied ter grootte van de Provincie Utrecht in de Noordzeekustzone om een hoogdynamische zandbodem te beschermen. Tegen ‘bodemberoering’, terwijl invasieve exoten, zandsuppleties, voedselverarming van het zeewater- nu ook in Zeeland erkent als oorzaak voor minder voedsel voor bruinvissen- en vele andere deels antropogene invloeden mogelijk meer invloed hebben dan de visserij. Vlak ook de predatie door de explosief gegroeide zeehondenpopulatie niet uit. Alles heeft invloed, de visserij ook, maar overheid en Imares kunnen dat niet kwantificeren ten opzichte van al die andere invloeden, waaronder de veranderlijke natuur. Vibeg is zowel voor natuur als visserij niet te verkopen, al denken zelfbenoemde natuurbeschermers daar anders over.

De kampenstrijd blijft maar doorgaan, terwijl men ook van elkaar’s benadering van het dossier de goede dingen kan gebruiken, van knuffelen tot de juridische stok.. Het is niet of/of, maar en/en, dat doen de NGO’s ook steeds. We hebben nu het koninkrijk Zoutkamp onder aanvoering van garnalenkoning Matthijs van der P. Dan is er een afdeling ‘knuffel met NGO’s tot ze een geweten krijgen’ onder aanvoering van BH. Zij ligt op haar beurt onder de knoet van Johan N. van de Vissersbond die zijn gezichtsverlies nu moet beperken omdat wij aantoonden dat hij uit angst voor NGO’s onnodig visgebied offerde.

Dat teveel visgebied is vergeven, dat geven ze nu zelf ook toe. Temeer nu de Stab mijn oordeel onderschrijft dat de Imares-rapporten géén onderbouwing geven voor het Toegangsbeperkingsbesluit (TBB), en hier verdient Zoutkamp enig krediet vanwege de strijdbaarheid en het aanhalen van een juridische stok om mee te slaan, al hadden ze moeten doorpakken in plaats van bang te zijn voor machtsverlies. Hoe dan ook: De visserijpositie is zo veranderd, rijkelijk laat in het proces maar niet té laat. En dan is er nog het kamp Wieringen met Ab P. die ook vooral zijn eigen handeltje in de lucht wil houden. Wanneer ik dan nog partijen in het wespennest heb gemist: toe, help me even en zoem een mailtje richting mijn adres.

 

RZ13shrimphunt6

Zoutkamp opzouten
Een onderschepte e-mail geeft de kift mooi weer om posities, waar samenwerking met alle effectieve middelen meer op zijn plaats zou zijn. BH stuurt Marnix van S. een mail in verband met een nieuw Vibeg-overleg. Ik ga niet direct citeren, zou ik zelf ook niet prettig vinden maar vat de boodschap even samen :

Het komt er op neer dat Wieringen nu een nieuwe Vibeg-invulling wil, dat Zoutkamp strijdbaar verder wil met een juridische stok achter de deur omdat NGO-knuffelen zonder tanden juist tot Vibeg leidde.  Nu staat de visserij- mede dankzij mijn advies- al een stukje sterker met het Stab-advies er bij als bevestiging(hoewel dat maar een advies is, nog geen RvS-uitspraak). Maar Zoutkamp is met die juridische stok niet welkom volgens BH. Marnix van S. ligt nog wel goed bij NGO’s (kun je van mij niet zeggen hahahahaha), ziet in Viswad een manier om zichzelf nog veel langer aan het werk te houden, en zolang er visserijbestuurders zonder ballen zijn blijft de strategie ‘knuffel NGO’s tot ze een geweten krijgen’ gehandhaafd. Dus ligt Marnix goed bij BH. En natuurlijk, vliegen vang je met stroop, maar groene horzels moet je wat mij betreft eerst een flinke mep uitdelen voor ze willen luisteren. Wie vrede wil stichten moet over goede wapens beschikken.

We lezen als afsluiter van BH.

Al met al valt het niet mee de mannen zelfstandig te LATEN nadenken (….)

En we hopen dat ze deze contradictio in terminis ook zelf inziet. Je zegt: ze te laten denken zoals wij dat graag zien.Je kunt een paard naar water leiden maar ‘m niet laten drinken. Je kunt een mens naar school brengen, maar hem niet dwingen tot zelfstandig denken. Welke harde garanties heb je nu al losgekregen bij overheid en NGO’s om de zachte lijn te kunnen handhaven?  Zijn er niet meer sporen nodig dan wat lief en timide blijven., vind ons aardig om ons te sparen.

  • Het toont de eenvoud waarmee anti-visserij/pro windmolen- zandsuppletie- kabellegging van Gemini naar Delfzijl dwars door Wad- gaswinningclubs als de Waddenvereniging kunnen verder zeuren. Zoals over de mogelijke silhouetwerking van een vissersschip en de stress die dat theoretisch zou kunnen leveren voor een voorbijvliegende zee-eend, wat natuurlijk veel belangrijker is dan dagelijks vers voedsel uit eigen zee. En de vissers mogen als folkloristische figurantjes op het Wad dan nog wat toeristen amuseren. Of wat urbane linksmensjes vermaken die na één keer varen zich in werkelijk contact met de natuur wanen/voor het eerst in hun leven zien hoe visserij werkt, nadat ze er al jaren een negatief oordeel over hadden.

Het Waddenbureau dat alle bureaus zal beeindigen
De angst van visserij wordt gevoed door de (tanende) almacht van fondsenwervende Postcodeloterijclubs in media waarin ‘natuurbeschermers’ het gros van hun geld steken. En daarmee politieke invloed, met het Kokkeldossier en Mosseldossier als trauma. Bij een afwezig coherent eigen verhaal over duurzaam gebruik en benutting van de eigen zee voor vers dagelijks voedsel in media domineren de zich als ‘natuurorganisatie’ verkopende instanties die nu een Waddenautoriteit bepleiten, een extra bureau dat een einde maakt aan alle bureau.

Hieruit spreekt een bijna Sovjetachtig geloof in centrale planning, om de natuurwaarde van de Wadden te borgen, het feilloze geloof dat de linkse medemens heeft in ‘meer overheid/bemoeizucht’, terwijl de overheid hier een deel van het probleem is. Terwijl de Natuurbeschermingswet 1998  al voor Wadbescherming dient, en het meer een gebrek aan handhaving betreft encorruptie (de Harlinger afvaloven, Zoutwinning met 1 meter bodemdaling, de zandsuppleties van Rijkswaterstaat die als ‘natuurcompensatie’ mogen gelden in plaats van extra aantasting habitat H1110b) dan het gebrek aan nóg een bureau naast de eerdere (opgeheven) Waddenraad, Waddenacademie enz enz. En wie zegt dat de huidige natuurorganisaties de beste partij zijn om het Wad te beschermen, zoals ik al blogde met hun betuttelzucht en lastenverzwaringen, hun pro-windmolenlobby en ideologische natuurvisie?

De balk en splinter op het Wad
Zoals ik al steeds benadruk zijn die zelfbenoemde natuurbeschermers niet integer, of dusdanig ideologisch blind dat ze alleen de splinter zien in de ogen van vissers. Nu doet Lenze Hofstee (Stichting Wad, Coalitie Wadden Natuurlijk, eerder Wilde Kokkel) dat ook weer in Noorderbreedte, onweersproken door een kennisloze journalist: trends in de kraamkamerfunctie en visstand wil hij weer eenzijdig in de schoenen van visserij schuiven, maar dan op zo’n manier dat de lezer het zelf kan afleiden. Omdat alle journalisten links zijn (ik ben alleen linkshandig en linksdragend)- en slecht geinformeerd zijn verwarren met objectiviteit/onbevangenheid-  blijft dat verhaal steeds in media komen zonder weerwoord.

  • Ik ga hier bij Hofstee echter niet uit van kwade bedoelingen. Hij gelooft in zijn ideologie van de ‘zelfredzame natuur’ , een soort paradijselijk optimum dat zou ontstaan wanneer je visserij maar weghaalt. In die natuurvisie is ieder beest dat Hofstee leuk vindt en dat in aantal toeneemt,- of het nu een scholekster lepelaar of platvis is- toe te schrijven aan zegeningen van ‘de natuurlijkheid/menselijke afwezigheid’. Gaat een beest achteruit in aantal dat hij mooi vindt, dan is de dekselse mens bij voorbaat de boosdoener. De natuur is goed, de mens is slecht. Toename van ieder willekeurig geliefd beestje is dan ‘natuurgezondheid’ en afname duidt op een ‘ziek systeem’: in plaats van gewoon verandering naar milieuomstandigheden, stochastische processen en natuurlijke fluctuaties. Veel (visetende) zeehonden is ‘natuurlijk’, maar minder vis, dat komt door de mens.

Het idee dat garnalenvissers onderdeel zijn van het ecosysteem door het verwijderen van veel garnalen ook de predatie van garnalen op schelpdierbroed kunnen beperken (nu kabeljauw ze niet meer kort houdt)- het zal er dan ook nooit bij Hofstee ingaan. Het is inherent aan mensen die in hokjes denken, waar natuur iets van natuurbeschermers is. Een gedachte die we ook bij achterhaald denkende visserijbestuurders zien die Nooit nadachten. Zo krijg je ook nodeloze tegenstellingen tussen economie en ecologie.

  • Met zo’n anti-menselijke ideologie kun je als visserij niets, want de basisinsteek blijft ondanks alle gepraat dat jij wegmoet. Aan de andere kant krijg je dan juist de mensen die menen dat ‘opkomen voor de economie’ het zelfde betekent als de natuur benadelen.Die ideologie geeft rare sympathieen bij natuurclubs. De grote boosdoeners als windfarmers mogen gelegitimeerd door de Waddenvereniging dwars door het Wad een kabel leggen. Want het is ‘natuurlijke energie’. Snapt u er nog iets van, die natuurbeschermers?

Beste Arjan, Wilfred, Lenze en iedereen in de groene hoek: hoe zou je meer kunnen uitrichten voor de vogels op het Wad. Door vissertje pesten, ellenlange vergadersessies, negatieve energie, miljoenen euro’s campagne voeren, meer dan tien mille uit het Waddenfonds verspillen voor een waardeloos advies dat ‘wij van MSC-eend MSC-eend willen’, terwijl kleinschalige vissers dat niet kunnen betalen. Of door dat geld in positieve zaken te steken in hoogwatervluchtplaatsen achter de dijk (zoals op Texel gebeurt en Natuurmonumenten al deed, prima!). En door op het juiste moment tanden te tonen, door koste wat kost die zoutwinning met 1 METER bodemdaling te keren op het Westelijke Wad.

Minder visserij, minder draagkracht voor mantelmeeuwen

Minder visserij, minder draagkracht voor mantelmeeuwen

Maar voor de visserij ligt ook nog een schone taak:
En de vissers, wat doen jullie voor dit meest unieke natuurgebied ter wereld, behalve zoveel mogelijk vissen bij hoge garnalenprijzen, en zo hard mogelijk Calimero klagen wanneer die prijzen laag zijn of vangsten tegenvallen? … Waar is een door vissers bijelkaar gevist fonds, waarmee je migratiemogelijkheden voor vis opknapt, je natuurimpact compenseert? In een ideale wereld zouden vissers uit zichzelf alles doen om bijvangst te minderen door bestaande apparatuur ook effectief te gebruiken, het Wad niet als graaibak gebruiken  waar je een leeg blikje bier na consumptie in gooit. Maar hun vistijd beperken in de week.

En meer doen om de unieke positie van Wadvisser te onderstrepen, het privilege dat te mogen verdienen. Door hun natuurverhaal bij het publiek te brengen – de smaak van het Wad- om ze zo te betrekken bij dit mondiaal unieke gebied waarin zij onder voorwaarde mogen oogsten. Wie in Nederland klaagt dat er geen natuur is, heeft zijn ogen, neus en oren in zijn zak zitten.  Yellowstone gaaap, Rocky Mountainszzzzz, Serengetizzzzzzzz; het Wad is veel meer uniek, bergen heb je overal (behalve in NL), en Artis heeft ook leeuwen. MSC? Geef mij maar Waddenzee in plaats van zo’n streekvreemde cashcow voor consultants, waar geen consument om geeft.

Er zijn zoveel mogelijkheden, maar de grootste mogelijkheid biedt wel het ophouden met interne stammenstrijd, geklaag en gezeur: een visserijleiding met ballen én hersens zou veel kunnen doen om dat te be-eindigen. Kunnen vissers vooruit kijken, in plaats van in het verleden blijven hangen.

 

Verse garnalen: het Wad is het lekkerste natuurgebied van Europa

Verse garnalen: het Wad is het lekkerste natuurgebied van Europa. Nu nog zeiljacks en wanten van zeehondenbont!