Maakt de boer weer een positieve retour? Climategate.nl kan helpen

Band tussen boer en burger met eten van het erf uit de muur

Iedere Climategate.nl-lezer doet er goed aan abonnee te worden van VORK, ‘prikken in de voedselketen’.  De opvolger van Spil in de geest van Arend Jan Voortman, het PvdA-Kamerlid dat zich verzette tegen decennia negativisme over onze boerenstand. Het lijkt alsof dat negativisme nu steeds meer verandert, bij mij in de Albert Heijn lagen al strobalen bij de entree, je kunt boerderijdieren sparen, boer’n yoghurt kopen met spelfout en vers fruit onderin.  Je kunt hier in Friesland geen kilometer rijden zonder dat er kaas langs de weg wordt aangeboden, ambachtelijk boer’nijs, ambachtelijke jam, eieren, boer’n kaas, boer’n dit en boer’n zus.

De boer is niet langer de domme milieuverpester die extreem linkse entiteiten en de Zure Regen-brigade er van maakten, maar weer gewoon degene die ons voedsel verbouwt. Toch niet geheel onbelangrijk, eten. NGO-campagnepapier smaakt alvast nergens naar.

Te romantisch?
Maar, wat smijt de retour van de boer op voor het landschap, dat steeds verder monotoniseert? Zijn er boeren die ook kunnen ontsnappen aan de moloch van mega-intensivering om maar op de wereldmarkt mee te kunnen, en om de lastenverzwaring te pareren van milieuregels en overheid, eindeloze administratie en regelzucht? Meer dan een beetje geloven wat lijfstijlbladen en zjoernalisten orakelen, kun je het beste zelf rondkijken.

Mijn eigen waarneming is namelijk dat je de boer niet al te romantisch hoeft te bejegenen. Hoeveel miljardensubsidies stromen nog naar de boerenstand, inclusief voor een windmolen op het erf? Je ziet steeds meer boeren de landschapselementen als houtwallen verwijderen zodra de subsidies wegvallen. Stijgende grondprijzen en het vermogen om per koe 2000 euro per jaar te vangen zijn een drijfveer. Waardoor megastallen opkomen, alle kruiden uit het land worden gespoten om maar Engels Raaigrasbiljartlakens te verbouwen waar ze met hun trekker met 40 km per uur overheen scheuren. Silent Spring zonder weidevogels is hier in Friesland een feit op de steriel groene agro-industrieterreinen gelardeerd met windmolens en hoogspanningsmasten. De hazenstand keldert, voor een fatsoenlijk jachttableau met fazanten kun je kilometers rijden.

De boer lijkt dan meer gericht op overleven, dan Leven met hoofdletter, waar je naast efficiency ook oog hebt voor de zachte waarden van het bestaan, die uiteindelijk haar kwaliteit bepalen. Je kunt ook op water en brood in een isoleercel overleven, en dan de hele dag slechte tv kijken. Je maakt mij niet wijs dat het ook niet anders zou kunnen.  Waar een wil is en enige intelligentie…

Dus voor we de zaak gaan romantiseren, is het goed om zelf je licht op te steken. Ik denk dat we vooral een gemixt beeld zien met boeren die misschien ook wel weer een beetje zichzelf herontdekken: wat maakte het boer zijn nu bijzonder. Als het goed is komen de creatieve ondernemers nu weer naar voren, niet alleen degenen die met 40 kilometer per uur al spuitend en raggend het land zo monotoon mogelijk oppompen voor hyperproductie: hoewel dat ook nodig is wanneer we 9 miljard monden willen voeden..

Boer’n Febo

Positieve signalen
Ik stuitte in het lieflijke coulissenlandschap van Stellingwerf bij Oldeberkoop op een leuk initiatief, een soort FEBO langs de weg met boerenproducten die de band tussen boer en burger aanhalen: de Boer’n Zelfbediening van De Kaasboerderij.nl. Turfgerookte worst uit de muur trekken (berelekker!!!) en scharrelei, een zak appels, boerenpakketten en een boerenwinkel met sympathieke uitbaters: de boer en boerin zelf met een eigen verhaal en eigen initiatieven voor vers kwaliteitsvoer. Knetterlekkere oude kaas. De liefde voor de boer gaat ook via de maag.

Hartstikke positief. Ze verhuren elektrische ‘boerenscooters’ om er mee door het lieflijke cultuurland te rijden. Een vergelijkbare positieve plek tref je vlak bij mijn huis: De Heidepleats, een boerderij met roodbontvee die de lekkerste droge runderworst van Nederland maakt (ideaal bij de dagelijkse borrel) en die eigen wijn maakt met namen van de Heilige Mis.Ze geven excursies en hebben (net als ik) een eigen kapel.

Plaatsen die kleur aan de eigen streek geven, iets toevoegen aan diversiteit in plaats van mee te hollen met de massa.  Is er iets goed geweest aan jaren negativisme tegen boeren en afkalving, dan is het misschien dat de echte ondernemers overbleven, de creatievelingen die iets anders proberen dan anderen.

Ik wil me de komende tijd meer in de agrarische kant verdiepen, en door ervaring en ondervinding – informatie uit de eerste hand in plaats van derdehands meuk- u zoveel mogelijk onzin besparen.Eerder bezocht ik al de varkensboeren van Friberne, die eigen streekvlees op de markt brengen. Als liefhebber van dierengerechten is dat ook een mooi initiatief te noemen.

Wat kan Climategate.nl voor de boer betekenen?
Dus: Waar worden boeren terecht/onterecht bekritiseerd, kunnen wij ze afhelpen van Wakker Dier-achtige elementen, bemoeizuchtige entiteiten van de Dierenbescherming met hun Betweterige Leven-ster die bepaalt welke kip je wel/niet mag verkopen terwijl boeren dat beter weten dan een stel linksige zeurkousjes van 3 hoog achter in Amsterdam die nog nooit een stal van dichtbij zagen. Uitgangspunt is dat mensen in de praktijk beter weten wat ze doen dan 3 hoog achter-idealisten in alliantie met het bureaucratisch overschot. Welke mileuregels, overbodige papieren druk zou het boerenbestaan verlichten zonder dat ook maar enig milieunadeel zou optreden: meldt het ons.

Kunnen wij de goede boeren op de voorgrond helpen en ook kijken hoe ze bijdragen aan wat mij als permanente toerist zo bezighoudt: hoe houden we ons mooie landje mooi in plaats van monotoon.Volgens mij kun je dat beter bereiken door allianties met de goede boeren aan te gaan (zie project Grauwe Kiekendief) dan door met marketing en lastercampagnes druk op de overheid uit te voeren en supermarkten, zodat boeren nog meer bureaucratie voor de kiezen krijgen. (de strategie van  ‘idealisten’-NGO’s en het Bureaucratisch Academsich Complex dat zichzelf baantjes wil bezorgen) Uiteindelijk is lastenverzwaring dankzij overheid, milieu en NGO’s één belangrijke drijver achter hyper-intensivering. Anders kan een boer niet uit.

Kunnen wij ze daarom- uit naam van ons landschap- van overbodige bureaucratie afhelpen, zou het ons lukken het Wakker Dier-bemoeisegment met wortel en tak uit te roeien: leek me een leuke uitdaging.  Ook omdat ik graag moreel superieure betweters kwets, en een reden zoek ze flink op de tenen te staan. Het lijkt mij dat op dat punt in het boerenland een mooi braakliggend terrein ligt omdat men nog veel te bang en voorzichtig is. Terwijl enige strijdlust me niet vreemd is. Laten we een linkse zeurkous gewoon weer benoemen bij de naam van wat het is: een linkse zeurkous. Waar we bij visserij al op weg zijn om Absil en co richting vergetelheid te schrijven, het neigt al naar herhaling. en dus is het nu tijd voor een agrarische wending. Wat je bij LTO ziet is ook angst voor NGo’s en overheid: een beetje duurzaamblabla roepen om maar uit de wind te blijven, de valse tegenstelling boer versus natuur in stand houden: maar het kan natuurlijk veel beter.

De boer die denkt: hee, daar kan ik me wel in vinden maar omdat die Rypke Zeilmaker zulk ondiplomatiek proza schrijft durf ik me er niet openlijk mee te associeren, even dit: we houden het volstrekt discreet en anoniem. Uw naam of bedrijf zal geen risico lopen. Laat ons die gekke dierterroristen en moralisten maar aanpakken op onze wijze. We doen het met liefde, als uw bedrijf maar deugt en een goede filosofie heeft gericht op leven in plaats van enkel overleven. Ik heb geen affiniteit met platte dommigheid, geldzucht en inhaligheid, wel met mensen die een filosofie leven. Vanmiddag in Olderberkoop mensen ontmoet die daar iets van lieten zien.