Deed ik net mijn best ze niet op te schrikken, komt er een vogelaar aan die beslist dichtbij wil. @#$%
Gisteren kwam bij de Raad van State al het door Ton IJlstra/ministerie van Economische (…) Zaken en groene fanatici naar binnen gesmokkelde begrip ‘rust’voor vogels aan de orde: zij gebruiken dat als pressiemiddel om vissers uit de Natura 2000-gebieden te verjagen waar zij al decennia vissen. De vissers zouden de welverdiende wintervakantierust verstoren van zwemmende eenden op de stormachtige Noordzee. Terwijl de beoogde vogels die ‘rust’ nodig zouden hebben daar bij veel hogere visserijdruk in hogere aantallen zaten. Die komen daar waar het meeste voedsel is dat tegen zo klein mogelijke inspanning te krijgen is (optimal foraging), zodat zwarte zee-eenden ook samen klonteren bij over boord geslagen ladingen bruine bonen.
Dat gaat dus niets opsmijten voor de natuur, die ‘rust’, een eufemisme voor vissertje pesten met de groeten van Groen Links. Zee-eenden en eidereenden komen op het Wad en de Kustzone voor voedsel in de vorm van schelpdieren. Met vissertje pesten komt de voedselrijkdom van de jaren ’80 niet meer terug, die ontstond door fosfatering (mosselen voor eiders) en het feit dat zee-eendvoedsel Spisula nog niet door de zwaardschede verdrongen was, die beter met de massale zandsuppleties van Rijkswaterstaat om kan gaan en zich sneller ingraaft.
Rust voor vogels is er alleen als alle dagjesmensen nog in bed liggen
Natuurgenieters grootste bron verstoring langs Wadkust
Op Terschelling zag ik een veel grotere bron van verstoring voor Wadvogels, die WNF, Fondsenbescherming en andere fondsenwervende bedrijven zonder eigen natuurbezit zelden adresseren uit angst hun donateurs voor het hoofd te stoten en waarin ze het bedrag van 0 euro staken voor oplossingen. De eindeloze stroom wandelaars, vogelaars en vogelfotografen die continue rustende Wadvogels bij hoogwater verstoren, ze verjagen. Die continue verstoring door natuurgenieters vreet energie, en verlaagt de overlevingskans. Vooral vogelfotografen en verrekijkermensen willen zo dichtbij mogelijk komen. Al zag ik ook barbaren die gewoon op rustende rotganzen afrennen om ze al in de handen klappend de lucht in te krijgen.
Die recreatie hou je niet tegen, en ik hou me ook nooit aan verbodsbordjes. Natuur is vrijheid om te gaan waar je wilt; hoewel je de kwetsbare delen zeker in het broedseizoen gewoon met recht mag dichtgooien. De meeste mensen willen toch alleen maar ‘uitwaaien’, en het maakt ze geen bal uit in wat voor gebied dat is.
Dus wat is de oplossing?
Hoogwatervluchtplaatsen buiten bereik van recreanten. Bijvoorbeeld opgespoten iets voor de kust. (zie je ook al bij IJsselmeerkust als natuurcompensatie voor IJburg) Of zoals op Texel al wordt aangelegd aan de binnenzijde van de dijk. De financiering zou uit consumptie van vis uit Wad en Noordzeevisserij kunnen komen, waarbij per kilo zeevoedsel een x bedrag naar natuurcompensatie gaat: dat schreef ik al in de VORK van september. Per broodje garnalen eet ik zo een hoogwatervluchtplaats bij elkaar.
En ik blijf dat herhalen: welke visserijclub haakt aan? Barbara Holierhoek van Hulp in Nood was positief, en Arjan Berkhuysen van de Waddenvereniging ook al. Nu is Arjan één van de weinige redelijke personen van groene clubs die ik in jaren sprak, maar stel dat hij niet de uitzondering is. Dat de Wouda en New Age-medaillon-types met ‘wir sind so GUT’-uitstraling die ik gisteren ontmoette de uitzonderingen worden in groene NGO-land, die 2 zetels van Maoisten, Leninisten met een groen verfje over de neus.
Je zou hier zelfs een samenwerking kunnen zien tussen de redelijke krachten uit de natuurhoek en de groenere krachten uit de visserij. Waarom niet? Lang leve de NIEUWE milieubeweging, New Environmentalism. Er is een tegenstelling tussen groene NGO’s die voor hun eigen macht en geld wat mensen hinderen en visserij, maar niet tussen natuur en vissers. De natuur is niet van natuurorganisaties, zij is van ons allemaal.
Vlieland bij eb
De Noordsvaarder: als militair oefenterrein was de verstoring aan de grond netto kleiner dan nu het open is voor wandelaars met honden: op de Vliehors broeden daarom strandplevieren. Overal neemt wandelaarsdruk toe.
Dat mag wat mij betreft op een bordje Delfts Blauw (of op een theedoek van Brabants Bont).
Ik herinner mij dat ik met de lagere school ging wandelen bij het Leersumse veld / plassen. Thema: de broedende broedvogel in het broedseizoen o.i.d.! Met boswachter.
Ik weet nog goed dat we vrolijk al ♫ wielewalend ♫ van polletje naar polletje hupten.
De puntsnavels en steltlopers keken een beetje verveeld naar ons op en wekten verder de indruk dat het part of their game was.
Waar blijven de vissers nu om te reageren? In plaats van enkel wat te mopperen op ‘de groenen’ zullen ze zelf alternatieven moeten bieden die het publiek overtuigen, buiten wat boze spandoeken met spelfouten. Mensen als van Dupan hebben al een eigen verhaal dat kan groeien (de palingboeren zijn bij lange na nog niet duurzaam), maar waar blijft de rest
Uiteindelijk ben ik geen visserij-belangenbehartiger, ik behartig een belang dat waarheidsvinding heet. Als daaruit blijkt dat vissers een belangrijk punt hebben, dan verkondig ik dat. Maar dat heeft ook grenzen, want uiteindelijk is het mij om (kosten-)effectieve natuurbescherming te doen.
De handvaten reik je nu opnieuw aan Rypke. Wederom een nieuwe kans voor de visserijsector. Of men deze kans voorbij laat gaan zal de toekomst uitwijzen. De bal ligt voor het doel, men hoeft hem er alleen nog in te schieten specifiek doelende op de visserij op de Waddenzee en in de Noordzee kustzone. Het zal mij benieuwen of bepaalde mensen over hun eigen schaduw kunnen heenstappen richting jou en het visserij belang laten prefereren om deze kans te pakken.
vatten
@nils, dat zal niet gebeuren, maar het heeft aan mij dan niet gelegen, ik heb mijn best gedaan