Het gebeurt niet vaak, dat je tijdens het bloggen even naar buiten kijkt, een slok koffie neemt, nog een keer kijkt en in de boom voor je huis een velduil naar binnen ziet gluren, terwijl een clubje andere velduilen rond je huis door de lucht danst, zomaar boven de woonwijk in Langweer. Zo rond het middaguur dus wel. Ik rende in mijn hemd met camera naar buiten, en fotografeerde een aantal.
Het zijn de sierlijkst vliegende uilen, die als ballerina’s door de lucht dansen met hun veel te lange vleugels. Ze zijn absoluut niet schuw, maar komen zelfs op je af vliegen om je op te nemen in hun oranje ogen, hun kop meedraaiend als ze over dansen.
Het extreme muizenjaar trekt ze nu naar het Friese platteland en ik zag vorige week al een velduil over waaien. Nu dus een clubje van 8-10. Ik hoop er nog veel meer te zien, en heb nu een extra excuus om op deze grauwe dag de prairie in te trekken.
Velduil bekijkt blogger…
Extreme muizenjaar!!!.. dus toch. Door de klimaatverandering neemt het aantal extreme omstandigheden toe en daar heb je nu dus mooi die Velduileninvasie aan te danken. Het bewijs is nu toch wel geleverd dacht ik zo.
Maar erg leuk zo’n waarneming vanuit je ”schrijfkamer”.
Klimaatverandering is van alle tijden geweest, en heeft dus geen extra bewijs nodig.
Komt mijn reaktie zo serieus over???? Het was cynisch bedoeld uiteraard.
@ alle natuurkwallen die drie weken ’s jaars op een blootcamping rondhangen en verder alleen in het weekend wat in de Trouw of een andere Greenpeace-Wachttoren bladeren.
Extreme winter in de strenge Franse Bergen. Cumulatief hadden we dat jaar 28 hele meters sneeuw over onze falie gehad gevolgd door een lange periode met strenge vorst. U kent dat wel die zegen van kou en sneeuw. De vallei verandert in een permanente vrieskist. Bomen bezwijken onder het gewicht van sneeuw en ijs en sleuren de elektriciteitskabels mee in hun val. Geen stroom, geen cv. Lawinegevaar, verboden af te dalen voor boodschappen, lezen bij kaarslicht, verwarmen op hout. De dieselwagen die niet omhoog kan komen om de tank bij te vullen. Kortom: de ongemakken van een paar graadjes minder. Je zou er maar wonen. Maar gelukkig een zegen voor de natuur en de muizen in het bijzonder. Want hoe werkt dat nou precies die natuur? Aanhoudende koude daar reageerden muizen in dit geval op met extreme geilheid. Dat wil zeggen ze fokken tegen het hooggebergte op om de soort in stand te houden. Ik heb van m’n leven niet zo veel muizen gezien. Overal, waar ik ook was schoten er muizen door mijn ooghoeken. Trok je ’s ochtends de gordijnen op dat leek het of het dak van de buren golfde. Dronken? Hordes muizen trokken over de daken. De wegen waren bezaaid met doodgereden muizenspul, het kerkhof bewoog. Zittend naast de open haard had ik het gevoel begluurd te worden, zonder mijn hoofd te bewegen rolden mijn ogen naar een scheur in de haardplaat: 3 paar muizenogen knipperden tevreden in de gloed van het vuur.
Overal stonk het naar muizenzeik en –poep. Gif strooien rond het huis leverde elke ochtend tientallen lijken op, maar er was niet tegenaan te strooien. In de winkels beneden in het dal was geen gifkorrel, geen muizenval meer te koop. Eind April pas liep de ramp op z’n eind.
Met de natuur valt niet te fokken. Omgekeerd is het een heel ander verhaal.