..niet de AARD van invloed maar intensiteit bepaalt de invloed op Aarde

De mens is 1 van de vele invloeden, en de mensloze natuur is niet in een ‘optimum’ waar de mens alleen afbreuk aan kan doen..niet de AARD van invloed maar intensiteit bepaalt de invloed op aarde op alle ruimte- en tijdschalen

Ja hoor, er zijn weer vier Planetaire Grenzen overschreden door de Zondige Mens en dat staat in Science- zo meldt Wageningen UR vandaag– dus is het echte wetenschap en wie dat betwijfelt is een onverantwoordelijke ontkenner. Oftewel…Wanneer krijgen wetenschappers weer degelijke colleges in wetenschapsfilosofie, zodat je geen ‘nieuwe schokkende onthullingen’ krijgt die louter ontstaan door de mate van je vraagstelling, en dus alleen in de virtuele werkelijkheid betekenis hebben. En waarbij de heersende doctrine in het Westen van het voorzorgprincipe in combinatie met academische statuur je ‘onthulling’ door de peer review loodst van zelfs topbladen als Nature en Science. Sinds de Club van Rome pionierde met de pretentie dat hun computermodel ‘De Wereld’ kon simuleren 43 jaar geleden,  zijn er steeds weer lieden die dat zelfde kunstje in andere vorm herhalen. Ze modelleren een ‘aardesysteem’ en het model wordt De Werkelijkheid.  Een model dat nooit empirisch toetsbaar is, zoals onze Honest Broker gisteren nog blogde over KNMI-klimaatprojecties. Omdat niemand kan garanderen dat het NIET waar kan worden slaat zo het voorzorgprincipe iedere discussie dood, de modellenmakers keren de bewijslast om. Ze ontstaan niet uit wetenschappelijke nieuwsgierigheid en vergroten niet ons ecologische begrip maar komen voort uit politieke behoefte: u vraagt, wij draaien.

Laat Louise ze nu maar ontslaan....

Laat Louise ze nu maar ontslaan….

Ah the World! Oh the World…
Nu is er weer een kluit academici en milieuactivisten uit Stockholm en Wageningen die ‘De Wereld’ pretenderen te simuleren, daar wat natte vinger-risico’s in pompen en vervolgens-opnieuw het einde der tijden verkondigen. Nu heet het model niet ‘World 1’ maar een ‘Earth System’, en dat Earth System heeft dan zogenaamde ‘Planetary Boundaries’: het in Trends in Ecology and Evolution reeds tot belachelijk makens toe ten grave gedragen concept van de aan de Club van Rome verbonden angstzaaier Johan Rockstrom.  Ze doen in iets andere samenstelling als in het gelijksoortige artikel in Nature in 2009 voor de klimaatconferentie in Kopenhagen weer de zelfde beweringen. Oftewel, Rockstrom stopte bloemkooltjes in zijn oren en ging gewoon door met de zelfde onzin.

Vier ‘veilige’ grenzen zijn overschreden, waaronder het gehalte CO2 in de atmosfeer (dat moet volgens hen 350 ppm zijn) en ‘biodiversiteit. Er stierf afgelopen 500 jaar slechts 0,05 procent van de door de wetenschap ontdekte soorten uit, en wanneer je wat goochelt met getallen en voorkeuren kan je vervolgens doen alsof daardoor een heel ecosysteem instort. Terwijl dat uitsterven ook nog eens zeer lokaal plaatsvond op eilandjes, en in de meeste regio’s het aantal soorten sterk TOE neemt: zie mijn rapport dat deze maand verschijnt.

Met deze pseudowetenschap willen deze milieuactivisten vervolgens op het World Economic Forum in Davos mensen schrik aanjagen. Waarbij de academische statuur inclusief de status van Science onzin plots waar moet doen lijken.  Want wat meer dan natte vinger is een normconcentratie van 350 ppm CO2?

  • a. waarom alleen negatieve gevolgen van opwarming noemen terwijl er ook vele positieve gevolgen zijn tot een bepaalde grens
  • b. waarom niet vermelden dat de karrenvracht experimentele literatuur over CO2-fertilisatie bij planten ervoor zorgt dat de productiviteit omhoog gaat van landbouwgewassen, bomen.
  • en waarom uitgaan van een hoge klimaatgevoeligheid voor CO2, terwijl de klimaatwetenschap nu juist worstelt met het feit dat bij een veel hoger CO2-gehalte de opwarming al sinds 1998 afvlakt
Ellis et al: de rode gebieden hebben de grootste door mensen veroorzaakte verandering in soortsamenstelling. Dit duidt niet op uitsterven maar verandering. Groen is grotendeels onveranderd

Ellis et al: de rode gebieden hebben de grootste door mensen veroorzaakte verandering in soortsamenstelling. Dit duidt niet op uitsterven maar verandering. Groen is grotendeels onveranderd

Paradise Regained
Nu doet ook Wim de Vries van Wageningen Universiteit mee, door te beweren dat er een ‘veilige grens’ voor het gebruik van fosfaat en stikstof is overschreden. Waar fosfaatgebruik in onze landbouw al halveerde tusssen 1995 en 2005. Opnieuw: de aanname van De Vries bepaalt het probleem, en deze is ideologisch/filosofisch van aard. Namelijk, dat er een normconcentratie bestaat waarbij Het Systeem Aarde het meest ‘optimaal’ zou functioneren, ja zelfs ‘veilig’ . Een systeem zonder mensen is de norm, vergelijkbaar met het filosofische concept van de Natuurlijke Balans. Een ideologie die we van Plato hebben ge-erfd. Voor wie? Dat is dan een vraag die je kunt stellen. Voor mensen functioneert die bemesting met fosfaat en stikstof zeer goed, daardoor kunnen we op veel minder oppervlak veel meer mensen voeden. Wanneer je plantensoortjes bedoeld, die bij oligotrofe omstandigheden minder functioneren: ja.

Maar bijvoorbeeld naaldbos groeit door N-fertilisatie afgelopen decennia tot 40 procent harder. Is dat ook een teken dat Het Systeem Aarde ineenstort? En nog belangrijker: is er een tijd geweest waarin het ooit volmaakt ‘veilig’ was op aarde, waar we in moeten blijven of naar terugkeren? Is de wereld voor mensen juist dankzij gebruik van fossiele energie en kunstmest niet veel veiliger geworden, comfortabeler, warmer, beter doorvoed?

Beste Louise Fresco, wordt het geen tijd om deze fantast te ontslaan met zijn Malthusiaanse sprookjews. Je schreef al de roman ‘ De Utopisten’ en dit zootje geleerde ongeregeldheid kunnen we best zonder. Stuur ‘m naar die andere Neo Malthusiaanse verhaaltje-bedenkers van het Stockholm Resilience Centre. En voer verplichte colleges wetenschapsfilosofie in, waaronder bijscholing voor Phd’s en ook profs. Zodat ze ons niet met hun ideologie komen vervelen. Waarbij hun persoonlijke mening ‘De Feiten’ gaan heten waarover geen discussie mag bestaan omdat zij De Autoriteit zijn die met het voorzorgprincipe zwaaien. Zodat de criticus automatisch tot ‘ontkenner’ en ‘onverantwoordelijke’ wordt bestempeld.

Dat is geen wetenschap maar dictatoriale politiek…