Prachtig geschreven Wad-historie!
Iedereen die dat nog niet deed: lees ‘De Wadden’, een geschiedenis van Mathijs Deen, een soms bijna lyrisch en ook relativerend geschreven historie van hoe de Waddenzee ontstond. En vooral, steeds opnieuw blijft ontstaan, want dat continue scheppen en verwoesten is de identiteit van het getijdengebied. Ik heb het boek gisteren verslonden. Deen beschrijft hoe de zee op het Wad al vele eilanden verslond, zoals Bosch. En een door twee Groninger dorpen betwist groot eiland dat door de vloeden van de 12de (w.o. Allerheiligenvloed) en 13de eeuw (oa Marcellusvloed) wegsloeg.
Vloeden van de Middeleeuwse Warme Periode die het Aelmere deden ontstaan, de latere ‘Zuiderzee’, zoals wij al eerder schreven in de recensie van Michael Peye zijn versie van de Wad-geschiedenis en de Friezen.
Vloeden die op Griend de kloosterschool in zee zogen. De zee blijft hongerig wachten op een kans, om ook onze ingedijkte fixaties van wat wij Waddeneiland noemen te verzwelgen. Het Wad in huidige vorm bestaat nu sinds die 13de eeuwse vloeden.
Er zijn twee of eigenlijk dominante factoren op het Wad:
- storm
- getij,
- De vestiging van de Afsluitdijk in 1932.
Door de Afsluitdijk werd de Zuiderzee afgesloten en zo veranderde het tij, dat werd een decimeter of meer (afhankelijk van de plaats) hoger in amplitude. Sindsdien zuigt de Waddenzee miljoenen kuubs extra zand aan, wat geologen de ‘Zandhonger noemen’. Het Wad verzandt zo.
Een mooie passage op bladzijde 72 verhaalt van de excursie van de Stichting Verdronken Geschiedenis. Die wil restanten van Middeleeuwse Wadbewoning bovenhalen van de (Oostelijke) Wadplaten. Bij wetenschapsjournalisten-evenement Bessensap in 2005 vertelde 1 van hen al over het verzwolgen eiland Bosch. Er gaan geologen mee, Wadlopers, activisten en archeologen:
De Wadlopers staan ondertussen met hun staf in de hand over het water te kijken. Het geultje(dat zij bij een eerder bezoek aantroffen RZ) blijkt in een maand te zijn uitgegroeid tot een zeegat van tweehonderd meter breed. Volgens de getijdenboeken zou het extreem laagwater moeten zijn, maar het tij kolkt er ook op dit tijdstip met groot geweld dorheen. Aan gene zijde, erg ver weg, ligt het zuidelijk deel van het eiland, nauwelijks boven water, zonder enig relief. En iedereen die aanwezig is, voelt hoe het droombeeld van blootgespoelde schatten in een droge geulbedding verwaait op de wind.
Hier geen opgewoelde resten van middeleeuwse aanwezigheid, geen akkerranden bloot in de middagzon, nergens de flauwe bocht van een duizend jaar oud veepad of de geheide hoekpaal voor de vondershut, niet eens een kapotgewaaide dakpan, weggegooid op de verdronken kwelder, of karrensporen, of een putrand of desnoods een kapotte kruik. Het is er niet, het hele idee lijkt zelfs absurd. Hier houdt niets stand, hier regeert het Wad, dat maar 1 boodschap heeft, namelijk dat kleine geultjes binnen een maand kunnen uitgroeien tot meeslepende zeearmen waarin geen denkbeeld overblijft.
Wilfred Alblas heeft Waddensleutel tot Waddenfonds-schatkist op Wad gevonden
En lees hier wat beroeps-ecofantast Wilfred Alblas van Natuurmonumenten stelt in hun campagne om de garnalenvisserij te verdrijven van het Wad, en om via Waddensleutels de geldkist van het Waddenfonds te openen voor dit multi-miljonairsbedrijf:
De garnalenvissers in de Waddenzee beschikken over een nieuwe natuurvergunning. Delen van de Waddenzee worden nu gevrijwaard van garnalenvisserij, waardoor de natuur zich ongestoord kan ontwikkelen.…
Er is geen woord zo absurd, zo totaal van de wereld op het Wad als ‘ongestoorde ontwikkeling’. Tenzij je betaald wordt om op dat waanidee je verdienmodel te baseren, zoals Wilfred Ablas. Nee, het Wad kan niet zonder het miljoenenbedrijf en loterij-reclamezuil van gestoorde Wilfred.
Door de decemberstorm verdwaalde grijze zeehond
Het Wad heeft zandhonger, Natuurmonumenten heeft bij het Wad vooral machtshonger. Ze willen meer greep op de geldstromen uit het Waddenfonds. Je kunt Natuurmonumenten HIER opzeggen, en je aansluiten bij de met duizenden per jaar groeiende groep van ex-leden.
Het Wad regelt zich zelf. Daar heeft het geen goede doelen organisaties voor nodig. De bewoners van de eilanden en de aangrenzende inwoners op het vaste land oogsten vele eeuwen lang wat het Wad te bieden heeft.
Tegenwoordig wil men het Wad “regelen”, terugbrengen in haar oorspronkelijke staat. Dat zal niet lukken want de natuur is een kracht die niet te regelen valt. De bewoners die al eeuwen gebruik maken van het Wad om in hun voedselvoorziening te voorzien worden nu verdreven van het Wad.
Men noemt dat duurzame innovatie maar feitelijk bekeken is het de grootste achteruitgang die het Wad ooit heeft gekend. Het wordt tijd dat de “sektes” die menen het Wad te moeten regelen terug verbannen worden naar de Randstad en daar stadstuinen en natuur gaan aanleggen. Dan doen ze wat nuttigs voor de samenleving.
Op de Waddeneilanden en het aangrenzende vaste land kunnen we al deze bemoeials uit de Randstad missen als kiespijn.
Prachtig stukje over het wad.
Natuurmonumenten wikt, de natuur beschikt.
Randstad kan je overlaten aan VVDers als Ard van der Steur zoals in Teylingen. Natuur weg, onveiliger dan ooit, €200,000 EU subsidie pleite aan een private jachthaven midden in de natuur. En het raaskalt gewoon door.