(Voormalig) Senator prof. dr. Kees de Lange.
Open brief van (voormalig) senator Kees de Lange aan Nederlandse Natuurkundige Vereniging.
Onder de titel, ‘Nederlandse Natuurkundige Vereniging dreigt zich in klimaatdebat te verslikken’, schonk Theo Wolters onlangs hier aandacht aan het augustusnummer van het Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde (NtvN), waarin een aankondiging verscheen van een energie- en klimaatsymposium bij het KNMI.
Hij was niet de enige die zich ongemakkelijk voelde bij de dubieuze opzet van deze manifestatie. Ook senator prof. dr. Kees de Lange, een van de weinige bètas onder de Nederlandse parlementariërs, gaf uiting aan zijn zorgen over de onderliggende klimaatalarmistische boodschap van deze bijeenkomst. Hier volgt zijn brief aan het bestuur van de Nederlandse Natuurkundige Vereniging.
– – –
Aan het Bestuur van de Nederlandse Natuurkundige Vereniging
Betreft: Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde van augustus 2015
Geacht bestuur,
Na thuiskomst van mijn vakantie kon ik kennis nemen van het laatste nummer van het Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde. Als NNV lid met een geschiedenis van meer dan 50 jaar doe ik dat doorgaans met veel genoegen. Ditmaal ging dat gebruikelijke genoegen al snel over in verbazing en, laat me er niet omheen draaien, in ergernis. Het betreft de aankondiging van een symposium op 29 oktober 2015 begeleid door een concept standpunt van de NNV over energie- en klimaatproblematiek. Ik meen dat de NNV als politiek ongebonden organisatie zich hiermee op een hellend vlak begeeft waaruit slechts onduidelijkheid over waar de NNV voor staat en dus prestigeverlies kan voortkomen. Laat me dit standpunt nader toelichten.
De NNV is een beroepsvereniging van natuurkundigen zonder enige politiek binding. Dat is belangrijk en moet vooral zo blijven. Daartoe richt de NNV zich op het bevorderen van de wetenschappelijke kwaliteit van onze discipline op het gebied van wetenschappelijk onderwijs en onderzoek. Het Tijdschrift speelt hierbij een belangrijke rol en kan bogen op een lange en kwalitatief hoogstaande traditie.
Deel van de missie van de NNV is het zo feitelijk en correct mogelijk presenteren van de resultaten van wetenschappelijk onderzoek op het terrein van de natuurkunde. Voor veel wetenschappelijke ontwikkelingen geldt bovendien dat standpunten van wetenschappers dikwijls op gespannen voet met elkaar staan. In dat geval is het de taak van de NNV zo objectief mogelijk over dergelijke diversiteit in standpunten te berichten.
Uiteraard heeft een discipline als de natuurkunde belangrijke maatschappelijke implicaties die gevolgen hebben of kunnen hebben voor politieke meningsvorming. Dat is op zichzelf genomen een goede zaak, hoewel ik als voormalig lid van de Eerste Kamer (2011-2015) helaas als vrijwel enige bèta in de Senaat kon constateren dat de kennis omtrent technologie en wetenschap in kringen van de politiek dun gezaaid is.
Wellicht nog zorgwekkender is het ontbreken van inzicht in wat de werkelijke kracht van de natuurwetenschappen is, namelijk hun bewezen probleemoplossend vermogen. Te vaak is politiek gebaseerd op onvoldoende kennis van zaken en het selectief wegmasseren van minder welgevallige feiten. Behalve betreurenswaardig is dat naar mijn mening ook gevaarlijk, en in elk geval kostbaar. Juist daarom dient een beroepsvereniging als de NNV zich nadrukkelijk te richten op het etaleren op wat ons vak te bieden heeft los van elke politieke meningsvorming. En dat is heel veel.
Als doorgaans maatschappelijk betrokken burgers hebben leden van een beroepsvereniging als de NNV behoefte aan een politiek onafhankelijke organisatie die zonder politieke voorkeuren relevante wetenschappelijke ontwikkelingen meldt, en ook verschillende inzichten over het voetlicht brengt. De leden van de NNV zijn vervolgens mans of vrouws genoeg daar, mochten ze er behoefte aan hebben, hun eigen politieke conclusies aan te verbinden. Overigens zijn politieke voorkeuren doorgaans op heel wat minder gebaseerd dan op verzamelingen van toetsbare feiten. Persoonlijk betreur ik dat, maar in een samenleving die burgers serieus neemt is elke poging tot sturing van de politieke meningsvorming door een beroepsorganisatie volstrekt ongewenst.
Het symposiumprogramma van 29 oktober wordt door het NNV bestuur ‘onderbouwd’ met een reeks stellingen die niet anders gelezen kunnen worden dan als een politiek manifest. Ook de samenstelling van de sprekerslijst is dermate eenzijdig, dat het bestuur hiermee de schijn op zich laadt van manipulatie van de meningsvorming van zijn leden.
Wat bijvoorbeeld ook de kwaliteiten van Jan Terlouw mogen zijn, hij heeft geen naam gemaakt door zijn baanbrekend wetenschappelijk onderzoek op het gebied van energie en klimaat. Als hij de inleider is voor het symposium zonder dat er wel degelijk bestaande tegengeluiden aan bod komen, is hiermee de toon gezet op een wijze de NNV onwaardig. Ook diverse andere sprekers zijn bepaald geen wetenschappers die op basis van eigen kwalitatief hoogstaand wetenschappelijk onderzoek de NNV–leden veel te melden hebben. Hun politieke overtuiging is uiteraard hun eigen zaak, maar in NNV verband nauwelijks relevant.
De energie- en klimaatproblematiek is gecompliceerd en simpele oplossingen bestaan helaas niet. Die oplossingen kan ook de natuurkunde niet bieden. Wat de natuurkunde wel kan doen is om zo objectief en feitelijk mogelijk alle opties en risico’s in kaart te brengen, zonder zich daarbij te beperken tot datgene wat op een bepaald moment politiek ‘correct’ of opportuun is. Zo is het in Nederland volkomen ontbreken van een zinvolle inhoudelijke discussie over kernenergie, waarbij zaken als bijvoorbeeld de gesmolten zout thorium reactor aan de orde komen, in mijn ogen curieus.
In de natuurkunde worden wetenschappelijk feiten gelukkig niet geformuleerd op basis van consensus of door meerderheden van mensen die niet zelf inhoudelijk deskundig zijn, maar slechts het werk van anderen citeren. De natuurkunde grossiert in casus waarin eigengereide individuen oproeiden tegen de stroom van de communis opinio en daarin vaak gelijk bleken te hebben.
Slechts door wetenschappelijk helderheid en een open discussie waarbij alle standpunten geventileerd worden, wordt recht gedaan aan waar een discipline als de natuurkunde werkelijk voor staat of zou moeten staan.
Samenvattend, naar mijn mening is het eenzijdige programma van het symposium van 29 oktober met de bijgevoegde stellingen een verwerpelijke poging van het NNV–bestuur om tot politieke beïnvloeding van de NNV leden te komen. Dat is definitief niet de taak van de NNV. Door deze weg te bewandelen werkt de NNV nadrukkelijk aan haar eigen overbodigheid.
Het organiseren van stemmingen om via politieke meerderheden wetenschappelijke ‘feiten’ te scheppen is de NNV onwaardig. Deze manier van doen kan slechts leiden tot toekomstige ongeloofwaardigheid van een organisatie die ik meer dan 50 jaar van harte gesteund heb.
Met vriendelijke groet,
Prof. dr. C.A. (Kees) de Lange
Bron hier.
Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.
Ik wil niet te veel aanhalen, maar hier gaat het om:
“In de natuurkunde worden wetenschappelijk feiten gelukkig niet geformuleerd op basis van consensus of door meerderheden van mensen die niet zelf inhoudelijk deskundig zijn, maar slechts het werk van anderen citeren. De natuurkunde grossiert in casus waarin eigengereide individuen oproeiden tegen de stroom van de communis opinio en daarin vaak gelijk bleken te hebben.”
De beschaafde veeg naar Terlouw c.s. moeten we er wel inhouden.
Laten we ons inderdaad houden aan
“In de natuurkunde worden wetenschappelijk feiten gelukkig niet geformuleerd op basis van consensus of door meerderheden van mensen die niet zelf inhoudelijk deskundig zijn, maar slechts het werk van anderen citeren.”
Dus “sceptici”aan het werk en in het vervolg het werk van anderen citeren.
Dus geen broddelstukjes
Beste Janos73,
je kunt niet lezen en je snapt het niet. Ga maar lekker door met citeren. Ik ga weer onderzoek doen.
Heel verstandig! Als je wat publiceert op het gebied van de klimaat wetenschap zal ik dat graag lezen.
Maar snap je het dan ook??
Sommige klimaatwetenschappers hebben zich afgekeerd van een fundamenteel uitgangspunt: bevindingen dienen de realiteit te volgen.
Onzekerheden van meteometingen in het veld (meer dan kikkers tellen per hectare is het niet) laten niet toe prognoses te lanceren over een tijdsbestek van pakweg een jaar of 5; bij een langere periode neemt de onzekerheid toe tenzij je de onzekerheden abusievelijk gaat beschouwen als waarnemingen en dan middeling toepast.
@Ronel:
Janos73 kan niet lezen, begrijpt het niet maar gooit steeds met citaten en linkjes naar dingen die hij zelf niet gelezen heeft. Hij zet ons allemaal aan het werk en hij lacht zich kapot.
deskundige en beschaafde open brief.
Inderdaad, een man van de oude stempel die nog weet dat een Nederlandse zin begint met een hoofdletter.
Prof. de Lange schetst hoe wij afglijden naar een theocratie.
Overigens ontken ik dat de materie gecompliceerd is. Ik zou het eerder onzeker noemen. Van energie weten wij veel af, in tegenstelling tot het klimaat. Er valt op één A4’tje te berekenen wat voldoende energie opbrengt om een modern land overeind te houden.
Wind en zon in ieder geval niet, die weg is suïcidaal.
Bekend fenomeen is dat bepaalde onafhankelijke wetenschappelijke organisaties, maar ook universiteiten en ministerieel ambtelijke organisaties als doelwit worden geïnfiltreerd door politieke belangengroepen en/of subversieve actiegroepen die hun dogma’s als uitgangspunt van nieuwe “wetenschap” positioneren. Bekend feit zijn de infiltraties als bij GreenPeace ministers en kamerleden, MilieuDefensie wethouders, WNF provincie belangen, GroenRode universiteitsbestuurders. U mag zelf de namen invullen. Elsevier betseede een paar jaar terug een volledig boekwerk daaraan.
Karl Popper heeft al meer dan 50 jaar geleden genadeloos gedefinieerd hoe wetenschap en weten tot stand dient te komen. Daar is bij mijn weten sindsdien niemand meer overheen gekomen. Ook Kees de Lange niet. Laten we het daar bij houden. Het is misschien ook op dit blog instrumenteel om “klimaatwetenschap” voortdurend in verhouding met het Popperiaanse gedachtengoed te brengen. Dat scheelt veel tijd en argumentatie.
Ja het is alleen spijtig dat de politiek daar helemaal niet gevoelig voor is. Dus blijft “de klimaatwetenschap” maar gesmolten ijsklontjes bij onze beleidsmakers op het bureau leggen.
Die zijn daar op hun beurt zeer mee in hun nopjes. Het thema is immers bij uitstekt geschikt om de kiezer te tonen hoe goed je het met ze voor hebt.
Een bijzonder goede open brief, die helaas voor meerdere beroepsverenigingen tot voorbeeld kan dienen. Vervang NNV door elke willekeurige ander naam van een vereniging. Voor zover ik na gegaan heb, zijn er meerdere beroepsverenigingen die op de hier beschreven manier hun boekje te buiten gaan en hun leden een voorgekauwde keuze opleggen. En dat alles onder het mom van “consensus”, een volkomen nutteloos concept in de exacte wetenschap.
Ooit had Vlaanderen een minister van cultuur (en later van sport) die bekend stond als ‘Den Bleiter’ ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_bijnamen_van_politici ). Als minister van sport had genoemd personage een adjunct-kabinetschef, een sportkotter gespecialiseerd in de vrijetijdsagogiek. Later werd deze sportkotter rector van een Brusselse universiteit waar de partij van genoemd minister zeer goed vertegenwoordigd is en waar volgens de plaatselijke kwaliteitsmedia tachtig procent van de academici lid is van de loge. Toen de minister, die van opleiding een jurist is, niet meer verkozen werd startte hij een doctoraat in de Pedagogische Wetenschappen aan genoemde universiteit over ‘Zelforganisaties in Vlaanderen : onderzoek naar plaatselijke (zelf)organisaties op basis van etnisch-culturele identiteit : een maatschappelijke en agogische verkenning van voorwaarden en kansen, beperkingen en uitdagingen’, met genoemde sportkotter als één van de twee promotoren (de andere is een ‘PhD in gerontology’). Dit doctoraat werd met succes afgerond. Daarmee wil ik uiteraard niets zeggen. Ik insinueer alleen maar.
Goed stuk alleen de politiek is al een stap te ver en lopen met molentjes.
En geloof kun je niet op feiten toetsen