PBL laat miljoen hectare Nederland en daar levende diersoorten in 1900 verdampen

De Bermudadriehoek ligt tussen Wageningen en Bilthoven, zo blijkt uit de data van ons WOB-verzoek aan het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL). Het blijkt dat PBL en WOT een miljoen hectare grond met alle daar levende plant en diersoorten laten verdwijnen in 1900 zodat de ‘biodiversiteit’ in dat jaar met 28 procent keldert tot een magere 44 procent.

Ik schreef eerder hoe ze het percentage agrarisch gebied rond 1900 wegmoffelen van 71 procent (1913) oppervlakte van Nederland (de realiteit) naar slechts 28 procent, waarop 90 procent van de ‘biodiversiteit’ verdampt als sneeuw voor de PBL-computerzon.

De rest van de landbouwgrond in 1900 dopen ze  om tot Half Natuurlijk grasland. Gewoon omdat die categorie in hun rekenmethode Natuurwaarde 2.0 zit en ze er anders geen raad mee weten. Van dat half natuurlijke grasland blijkt in eerste instantie dan 14 procent van het landoppervlak te bestaan in 1900.

Groene Geschiedsvervalsing door PBL

Zo kan dat grasland maar 14 procent ‘biodiversiteit’ bijdragen, ondanks dat het PBL en WOT Natuur en Milieu in Wageningen geloven dat dit grasland biologisch volmaakt was met 100 procent kwaliteit, dus alle soorten kwamen in de volmaakte aantallen voor zoals Adam en Eva ze hadden gezien. Maar dan zonder de boom van kennis van goed en kwaad, omdat die geplant was door De Heer, en in Natuurwaarde 2.0 tellen aangeplante bomen niet als ‘biodiversiteit’. (dat is geen grapje, maar echte PBL-ecologie)

Maar die 14 procent ontstaat door bijna een miljoen hectare grond te laten verdampen. Want voor 1900 rekenen ze niet de 1,35 miljoen hectare die zij aanwezig achten in 1900. Dan zou liefst 42 procent van ons land in 1900 uit dit biologisch volmaakte grasland hebben bestaan. Ho ho, moeten ze bij PBL en WOT hebben gedacht: dan komt er wel een erg rooskleurig beeld van de natuur in 1900 naar voren, 72 procent van een ‘oorspronkelijke’ biodiversiteit blijft dan in 1900 over.  Bij de andere habitats hanteren ze het dan daadwerkelijk bestaande oppervlakte-percentage van Nederland.

De truuk zit in de oppervlakteteller. Het PBL en WOT nemen nu plots als teller het oppervlak grasland, waarvan zij aannemen dat in de oertijd aanwezig zou zijn, en dat was bijna 1 miljoen hectare minder dan in 1900. Als deler nemen zij de totale oppervlakte. Omdat oppervlakte allesbepalend is bij de ‘biodiversiteit’ die het PBL ons toekent, verdwijnt zo 28 procent van de biodiversiteit in een grote Bermuda Driehoek.

Dat geklooi met soortindexen en het gescherm met overgebleven ‘kwaliteit’ in Natuurwaarde is niet meer dan een schaamlap, die beleidsoortjes hebben verder nauwelijks effect op de uitkomsten doordat oppervlakte zo zwaar weegt. Men wil zo de suggestie wekken dat hun grafiek enige verwantschap heeft met in Nederland aanwezige soortenrijkdom, terwijl die soorten niet of nauwelijks invloed hebben op de uitkomsten.

Oh ja, wie is voor dit gekluns verantwoordelijk mocht een politicus al Kamervragen willen stellen:

Haar afdeling gaf ook Natuurmonumenten 15 miljoen euro extra kado voor de Marker Wadden onder valse voorwendselen. Want alle bedrog draait uiteindelijk gewoon om de natuurpegels.